Ο φόβος έχει αλλάξει στρατόπεδο

Ο φόβος έχει αλλάξει στρατόπεδο

Εδώ και ενάμιση σχεδόν χρόνο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, καλλιεργώντας τον φόβο και με όπλο τον εκβιασμό, επιχειρεί την μεγαλύτερη επίθεση της μεταπολίτευσης στις κοινωνικές κατακτήσεις. Τα μέτρα εμφανίζονται ως ένας απαραίτητος μονόδρομος για την μείωση του χρέους. Ένα τεράστιο ψέμα. Όχι μόνο γιατί το χρέος αυξάνεται αντί να μειώνεται, αλλά γιατί μερικά από τα σημαντικότερα μέτρα, όπως οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα, δεν σχετίζονται καθόλου με τα δημοσιονομικά μεγέθη.

Δεν έχουν όμως παραλείψει να πουν την αλήθεια. Ότι δηλαδή η «κρίση είναι ευκαιρία». Ευκαιρία για να ολοκληρώσουν όλες τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που δεν κατόρθωσαν τα προηγούμενα χρόνια. Ιδιωτικοποιήσεις, επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, περιορισμό του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της υγείας και της παιδείας. Τίποτα από τα παραπάνω δεν φέρνει κάτι νέο στο κυβερνητικό έργο του ΠΑΣΟΚ. Σήμερα όμως έχουν βρει την ευκαιρία να δημιουργήσουν τη χώρα που κάθε εργοδότης και επιχειρηματίας θα μπορούσε να ονειρευτεί.

Εδώ και ενάμιση σχεδόν χρόνο μας έλεγαν ότι η Ελλάδα αποτελεί κάποια παγκόσμια ιδιαιτερότητα. Μας έλεγαν ότι φταίμε εμείς για την κρίση γιατί «ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητες μας». Να όμως που σταδιακά μια σειρά από κυβερνήσεις λαμβάνουν τα ίδια μέτρα. Να όμως που έπεσε το καμάρι του νεοφιλελευθερισμού, η Ιρλανδία, και στις ΗΠΑ προχωράνε σε περικοπές για την αποφυγή της πτώχευσης. Ταυτόχρονα η Ε.Ε. υιοθετεί με το «σύμφωνο για το ευρώ» μια συνολική πολιτική λιτότητας και επίθεσης σε μισθούς, δικαιώματα και συντάξεις.

Η επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου είναι συνολική γιατί συνολικό είναι και το πρόβλημα. Δεν βρισκόμαστε μπροστά σε κάποια ελληνική ιδιαιτερότητα ή σε μία απλή κρίση χρέους. Ζούμε μια δομική καπιταλιστική κρίση και δουλειά μας είναι να την μετατρέψουμε σε κρίση του καπιταλισμού. Σε αυτή την κρίση δεν φτάσαμε γιατί «ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητες μας», αλλά γιατί κεφάλαιο και κυβερνήσεις ζουν πάνω στις δυνατότητες μας.

Ζούμε σε μία χώρα που τα τελευταία χρόνια έχει παραχθεί τεράστιος πλούτος. Το ελληνικό ΑΕΠ έχει αυξηθεί σχεδόν 60%. Το χρέος όμως δεν μειώθηκε γιατί τόσα χρόνια η φορολογία του ελληνικού κεφαλαίου έπεσε από το 45% στο 20%. Το κρατικό χρέος αποτελεί τη συσσωρευμένη νόμιμη φοροαπαλλαγή του ελληνικού κεφαλαίου. Είναι η άλλη όψη των κερδών που τόσα χρόνια ο ελληνικός καπιταλισμός έβγαζε σε βάρος των δικαιωμάτων μας. Η καλύτερη απόδειξη βρίσκεται στις ελβετικές τράπεζες και ονομάζεται ελληνικές καταθέσεις 600 δις. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν χαθεί 100 δις έσοδα λόγο των φοροαπαλλαγών και της μείωσης των φορολογικών συντελεστών για τα κέρδη των Α.Ε. Για να το πούμε με έναν τρόπο που ίσως σας θυμίζει κάτι: ”λεφτά υπάρχουν”…

Εδώ και ένα μήνα όμως ο φόβος έχει αλλάξει στρατόπεδο. Από τις 25 Μάη έως και σήμερα, καθημερινά ο κόσμος που ως τώρα υπέμενε όπως μπορούσε τη βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας είπε «ως εδώ». Το κίνημα των πλατειών που γεμίζει ζωή και δημοκρατικό περιεχόμενο το Σύνταγμα και τις πλατείες όλης της χώρας, που βάζει τις έννοιες της ισότητας, της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης, της αξιοπρέπειας στο καθημερινό λεξιλόγιο ανατρέπει τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς και προκαλεί τρόμο στην κυβέρνηση και τους συνοδοιπόρους της. Στις 15 Ιούνη μέσα σε έξι ώρες η χώρα άλλαξε τρεις φορές πρωθυπουργό. Η Ε.Ε. και το ΔΝΤ κάθε πέντε λεπτά επαναλάμβαναν ότι έχουμε εξασφαλισμένη την Πέμπτη δόση. Η ΝΔ, που η μοναδική της διαφωνία είναι το να γίνουν ακόμα μεγαλύτερα δωράκια στις επιχειρήσεις, συμφώνησε με το ΠΑΣΟΚ για κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Νέα δάνεια και κυβερνήσεις εθνικής ενότητας μπορούν να βοηθήσουν τον κόσμο της εργασίας και την νεολαία μόνο όπως το σχοινί βοηθάει τον κρεμασμένο.  Ο δικός μας δρόμος περνάει μέσα από την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της. Περνάει μέσα από την συνολική ανατροπή των κοινωνικών συσχετισμών. Να μειωθούν τα κέρδη και τα προνόμια των τραπεζών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών όχι τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις μας.

Την Τετάρτη 29 Ιουνίου, στα πλαίσια της 48ωρης απεργίας, εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα διατρανώνοντας την αντίθεση τους στο καταστροφικό για την κοινωνία Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα που ψηφιζόταν στη Βουλή. Οι διαθέσεις του κατασταλτικού μηχανισμού έγιναν εμφανείς εξ αρχής, όταν λίγο μετά τις 13:00 οι δυνάμεις των ΜΑΤ, βάσει κυβερνητικών εντολών προσπάθησαν να εκκενώσουν την πλατεία Συντάγματος, όπου για περισσότερο από ένα μήνα γράφονται σελίδες της νεότερης ιστορίας.  Χρειάστηκαν τόνοι χημικών και κυνηγητό σε ολόκληρη την πόλη για να καταφέρουν να απομαζικοποιήσουν τη συγκέντρωση.  Ο κόσμος όμως άντεχε. Η αρχική τεράστια συγκέντρωση του Συντάγματος μετατράπηκε σε πολλές συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας. Ο κόσμος με την πρώτη ευκαιρία ξανασυγκεντρωνότανε και προσπαθούσε να πλησιάσει στο Σύνταγμα. Το όργιο βίας και καταστολής κορυφώθηκε με απρόκλητες επιθέσεις σε ειρηνικούς διαδηλωτές, πνίγοντας την πλατεία Συντάγματος στα χημικά, τραυματίζοντας πάνω από 500 διαδηλωτές και με πογκρόμ που επεκτάθηκαν σε όλους τους γύρω δρόμους.

Ούτε η τρομοκρατία, ούτε η απογοήτευση, μόνο οι φυσικές αντοχές του καθενός αποτέλεσαν το όριο με το οποίο οι ίδιοι αναμετρήθηκαν. Μπορεί για δυο μέρες η κυβέρνηση να μετέτρεψε την πλατεία Συντάγματος σε άσυλο των  δυνάμεων της ΕΛΑΣ και των ακροδεξιών παρακρατικών συνεργατών τους, αλλά πλέον το μόνο που κατάφεραν είναι να μεγαλώσει ο θυμός και η απαξίωση και όχι ο φόβος.

Είναι αλήθεια, λοιπόν, βρισκόμαστε σε πόλεμο και ο Γ. Παπανδρέου είναι ο αρχιστράτηγος των εχθρών. Ένας πόλεμος που διεξάγεται σε βάρος του κόσμου της δουλειάς και της νεολαίας, σε βάρος της τεράστιας πλειοψηφίας της κοινωνίας με μοναδικό στόχο τη διασφάλιση των προνομίων των τραπεζών, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών.

Προφανώς, το σχέδιο της κυβέρνησης για κατάπνιξη κάθε φωνής αντίστασης στο «μονόδρομό» της και εξόντωσης (ακόμη και φυσικής) κάθε αγωνιζόμενου πολίτη, βρίσκεται στο αποκορύφωμα του.

Oι αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας δεν τρομοκρατούνται δεν καταστέλλονται!

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Το μεσοπρόθεσμο (Μνημόνιο ΙΙ) ψηφίζεται στην βουλή στις 28-29/6. Τις μέρες αυτές έχει προκηρυχθεί 48ωρη Γενική Απεργία, ύστερα από δεκαετίες. Το διήμερο αυτό αποτελεί ταφόπλακα! Το ζήτημα είναι: θα έχει το δικό μας ή το δικό τους όνομα επάνω;;;

Την οργισμένη αντίδραση της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ) προκαλεί η διεξαγωγή των Special Olympics, η οποία τονίζει πως το κόστος των αγώνων θα αντλήσει δεκάδες εκατομμύρια από τον δημόσιο κορβανά τη στιγμή που σιγοσβήνει η φλόγα δεκάδων δομών υποστήριξης ΑμεΑ σε όλη την χώρα.

ΕΣΑμεΑ : Η χρηματοδότηση των φιλανθρωπικών αγώνων θα αρκούσε για να καλύψει το κόστος λειτουργίας όλων των προνοιακών δομών του λεκανοπεδίου
 Σε ανακοίνωσή της η εθνική συνομοσπονδία ΑμεΑ τονίζει χαρακτηριστικά ότι “σήμερα στην Πνύκα ξεκινά το κοσμοπολίτικο γεγονός της φιλανθρωπίστικης αντίληψης της αναπηρίας”.
“Σήμερα η Φλόγα των Special Olympics προσπαθεί να σκιάσει τις ευθύνες τόσο της προηγούμενης όσο και της τωρινής κυβέρνησης, που επέλεξαν τη χρηματοδότηση των «φιλάνθρωπων» των Special Olympics, την ίδια στιγμή που χιλιάδες άτομα με αναπηρία βρίσκονται εκτός σχολείων, με μόνη στήριξη την οικογένειά τους, την ίδια εποχή που το υπουργείο Υγείας αδυνατεί να στηρίξει τη λειτουργία προγραμμάτων και υπηρεσιών που απευθύνονται στα άτομα με αναπηρία”.
Η συνομοσπονδία καλεί την κυβέρνηση “να αναλογιστεί επιτέλους τις ευθύνες της και το πραγματικό διακύβευμα: το κόστος μόνο για την τελετή έναρξης των Special Olympics ισούται περίπου με τη μείωση της συνολικής χρηματοδότησης των φορέων ανοιχτής και κλειστής περίθαλψης ΑμεΑ της Αττικής μεταξύ των ετών 2010-2011”.
Η ΕΣΑμεΑ εξηγεί ότι “εάν δεν ληφθούν μέτρα έστω και τώρα, οι περισσότεροι υποστηρικτικοί φορείς κινδυνεύουν με «λουκέτο», με άμεση συνέπεια τα άτομα με αναπηρία να βρεθούν εκτός εκπαίδευσης, εργασίας και στήριξης και οι εργαζόμενοι σε αυτά να βρεθούν στην ανεργία. Ας γίνει γνωστό ότι οι επιχορηγήσεις όλων των φορέων μειώθηκαν δραστικά το έτος 2010, ενώ δεν έχει δοθεί ούτε ένα μέρος των επιχορηγήσεων σε κανένα φορέα για το 2011. Ας μαθευτεί ότι, ένα μήνα μετά την υπόσχεση του υπουργού Υγείας Α. Λοβέρδου στην ΕΣΑμεΑ, ότι θα δοθούν τα χρήματα ώστε η Ελλάδα να μην αποκλειστεί από την Διεθνή Παραολυμπιακή Επιτροπή, αν δεν έχει εκπροσώπηση στα μεγάλα αθλητικά ραντεβού, η ΕΑΟΜ - ΑμεΑ ενημέρωσε τους αθλητές κολύμβησης ότι δεν μπορεί να τους καλύψει τα έξοδα για το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Βερολίνο - το εισιτήριο για τους Παραολυμπιακούς του Λονδίνου. Την ώρα που η Πολιτεία χρηματοδοτεί μια φιέστα που προβάλλει το άτομο με αναπηρία ως αντικείμενο ελέους, το ΙΚΑ μειώνει στο μισό την δημόσια συμμετοχή στην αγορά τεχνικών βοηθημάτων που αποτελούν όρο επιβίωσης για χιλιάδες ανθρώπους με αναπηρία”.
Στον επίλογο της ανακοίνωσής της η ΕΣΑμεΑ μεταφέρει το αντι- μήνυμά της για τη διοργάνωση: “Από σήμερα μέχρι τη λήξη των Special Olympics, η χώρα θα βιώσει την υποκρισία του «φαίνεσθαι» των δημοσίων σχέσεων, της συγκάλυψης της πραγματικής κατάστασης των ΑμεΑ και των οικογενειών τους, και από την άλλη προβολείς στραμμένοι πάνω στην κατασπατάληση χρημάτων υπέρ της φιέστας της φιλανθρωπίας”.

Απόφαση Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου Οικότροφων Φοιτητικής Εστίας Αθηνών, 14/6/2011

Η σημερινή έκτακτη Γ.Σ. πραγματοποιείται σε μια πολύ κρίσιμη συγκυρία, όπου η κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα για την εξοικονόμηση 78,3 δις. Προσπαθεί να συνεχίσει την αποτυχημένη πολιτική του μνημονίου η οποία θα φέρει ακόμη περισσότερη λιτότητα και φόρους. Τα νέα μέτρα έχουν να κάνουν με μειώσεις σε μισθούς, αύξηση φορολογίας, πάγωμα προσλήψεων και ξεπούλημα μεγάλου μέρους της δημόσιας περιουσίας. Μπορεί τα μέτρα αυτά να μας φαίνονται μακρινά, αλλά δεν είναι, με δεδομένο ότι τα μέτρα αυτά αγγίζουν τις οικογένειές μας και εμάς σαν μελλοντικούς εργαζόμενους.

Η προσπάθεια για το κλείσιμο-συγχώνευση του ΕΙΝ είναι κομμάτι της ίδιας πολιτικής. Δεν είναι κάτι ξεχωριστό. Η κίνηση αυτή γίνεται για την υποτιθέμενη εξοικονόμηση κονδυλίων. Και γι' αυτό το λόγο επιλέγουμε να συμμετέχουμε στην αυριανή κινητοποίηση. Αυτό που παρατηρούμε είναι ένας κίνδυνος να συρρικνωθεί ένας ακόμη δημόσιος κοινωνικός οργανισμός που θα έχει σαν αποτέλεσμα την περαιτέρω μείωση της φοιτητικής μέριμνας. Οι κινήσεις της σημερινής κυβέρνησης μετά την ψήφιση του μνημονίου μας δείχνουν αυτό ακριβώς το πράγμα. Ζητούν από φοιτητές, νεολαία και εργαζόμενους να πληρώσουν μια κρίση που οι ίδιοι δεν δημιούργησαν. Εδώ και ένα χρόνο έχουν παρθεί μέτρα πολύ δύσκολα για την κοινωνία και το τρομακτικό είναι ότι δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα.

Η υποβάθμιση έχει αρχίσει εδώ και χρόνια

Η κατάσταση στις Φοιτητικές και Μαθητικές Εστίες δεν χειροτέρεψε απότομα. Εδώ και πολλά χρόνια οι εκάστοτε κυβερνήσεις μειώνουν τόσο το ποσοστό της χρηματοδότησης, όσο και το εργατικό δυναμικό του ΕΙΝ. Πολλές Φ.Ε. αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα λειτουργίας. Είναι χαρακτηριστική η έλλειψη τεχνικού προσωπικού συντήρησης, καθαριότητας, προσωπικού εστιατορίου, κ.α. στη Φ.Ε.Α. Η πρόσληψη όλο και περισσότερων νέων εργαζομένων με το καθεστώς των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, μετά τη συνταξιοδότηση μόνιμων, δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση.

Επιλέγουμε να συμπορευθούμε με τους εργαζόμενους του ΕΙΝ, αλλά διατηρούμε κάποιες επιφυλάξεις για το ΔΣ του σωματείου τους που θεωρούμε πως δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Το ζήτημα που μας απασχολεί δεν είναι μόνο οι θέσεις εργασίας τους, αλλά συνολικά το ΕΙΝ σαν δημόσιος οργανισμός, χωρίς να ξεχνάμε τον κοινωνικό ρόλο που έχει για τις οικογένειες με χαμηλό εισόδημα.

Σαν Σύλλογος Οικότροφων Φ.Ε.Α. δηλώνουμε ότι δεν μένουμε αμέτοχοι σε αυτή την προσπάθεια υποβάθμισης των δημόσιων αγαθών. Θα χρησιμοποιήσουμε κάθε μέσο που περνάει από το χέρι μας για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα που έχει κάθε νέος-α με χαμηλό εισόδημα γονέων για δωρεάν στέγαση και σίτιση κατά τη διάρκεια των σπουδών του. Επίσης, θα κάνουμε τα πάντα για να μην περάσουν τα νέα μέτρα λιτότητας που επιχειρεί να φέρει η κυβέρνηση.

Διεκδικούμε:

·         Να μην κλείσει/συγχωνευθεί το ΕΙΝ. Αντιθέτως να αναβαθμιστεί η λειτουργία του και να στελεχωθεί με νέους μόνιμους εργαζόμενους.

·         Να μην απολυθεί κανένας εργαζόμενος.

·         Να χτιστούν νέες Φοιτητικές και Μαθητικές Εστίες σε όλη τη χώρα και να μην κλείσει καμία από τις υπάρχουσες.

·         Αναβάθμιση και ανακαίνιση των Φ.Ε. που είναι παλιές.

·         Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους και όλες.

·         Δωρεάν στέγαση και σίτιση.

Προχωράμε σε:

·         Συντονισμό των αγωνιστικών μας δράσεων με τους υπόλοιπους Συλλόγους Οικότροφων, αλλά και τους Συλλόγους Εργαζομένων του ΕΙΝ.

·         Συμμετοχή στη Γενική Απεργία την Τετάρτη 15/6 με προσυγκέντρωση στις 11:00 στο Μουσείο.

·         Παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Παιδείας την Παρασκευή 17/6. Συγκέντρωση στις 11:00 στη Νερατζιώτισσα.

·         Εξωστρεφή δράση-μοίρασμα στην Πατησίων το πρωί της Παρασκευής 17/6.

Σύλλογος Οικότρoφων Φοιτητικής Εστίας Αθηνών

Νέος νόμος-πλαίσιο σε ΑΕΙ-ΤΕΙ με συντριπτικές αλλαγές

Συγχώνευση ΑΕΙ και ΤΕΙ και μείωση του συνολικού αριθμού τους κατά 30% ετοιμάζει το υπουργείο Παιδείας για το ερχόμενο ακαδημαϊκό έτος. Από το Σεπτέμβριο κλείνουν τουλάχιστον δέκα ιδρύματα από τα συνολικά 40 της χώρας. Συντριπτικές αλλαγές έρχονται και στη διοίκηση, στη λειτουργία και τη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων που θα παραμείνουν. Ο νέος νόμος-πλαίσιο έρχεται στη Βουλή στις 20 Ιουλίου.

Με άλλα λόγια, τα μεγάλα πανεπιστημιακά ιδρύματα θα επιβιώσουν, αλλά πολλά από τα μικρότερα θα απορροφηθούν από αυτά. Δεν έχει αποφασιστεί όμως τι θα γίνει με τους φοιτητές των τμημάτων που θα συγχωνευθούν ή θα κλείσουν. Το σενάριο που εξετάζεται φαίνεται ότι είναι το ίδιο που ακολουθήθηκε και με τα 25 τμήματα ΤΕΙ, τα οποία «κλείνουν» παραμένοντας εν λειτουργία μέχρις ότου αποφοιτήσουν οι σημερινοί σπουδαστές, χωρίς να κάνουν νέες εγγραφές.
Επιπλέον, εξετάζεται η ίδρυση εδρών που θα χρηματοδοτούνται από ιδιώτες, η θέσπιση χορηγιών αλλά και «μπόνους» ανταγωνιστικότητας. Στη «φιλοσοφία» του νέου νόμου-πλαισίου μπαίνει πλέον και το χρήμα. Τα πανεπιστήμια θα πρέπει να παράγουν καθημερινά γνώση, να κατοχυρώνουν πατέντες, να αναλαμβάνουν μελέτες για τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, συμμετέχοντας σε διεθνή ανταγωνιστικά προγράμματα. Ωστόσο, άγνωστο παραμένει τι θα γίνει με τις λεγόμενες ανθρωπιστικές σπουδές, που εκ των πραγμάτων θα αδυνατούν να «πουλήσουν» θεωρητική γνώση. Θα υποτιμηθεί η αξία αυτών των επιστημών;
Ανατροπή και για τους καθηγητές, σύμφωνα με το «Βήμα», ειδικά των ανώτατης βαθμίδας. Από δω και πέρα θα κρίνονται από την εκλογή τους ως τη συνταξιοδότησή τους κάθε πέντε χρόνια από ξένους αξιολογητές και βάσει διεθνών κριτηρίων. Οι διδάσκοντες δεν θα έχουν καμία γνώμη.
Το βιογραφικό και η ερευνητική δουλειά κάθε καθηγητή θα στέλνεται κατευθείαν στο εξωτερικό.Στην περίπτωση που κάποιος καθηγητής δεν περάσει την «διεθνή» αξιολόγηση, θα κρίνεται πάλι μετά από τρία χρόνια. Με τη δεύτερη αποτυχία, ωστόσο, θα απομακρύνεται από το Πανεπιστήμιο και θα μετατάσσεται σε άλλη θέση στο δημόσιο τομέα.
Αλλάζει και ο τρόπος προαγωγής των πανεπιστημιακών. Δηλαδή, προκειμένου να ανέλθει ένας διδάσκων σε επόμενη βαθμίδα θα περνά από επταμελές εκλεκτορικό σώμα συντιθέμενο αποκλειστικά από μέλη του ίδιου επιστημονικού αντικειμένου με τον ίδιο, τα οποία μάλιστα δεν θα είναι από το ίδιο πανεπιστήμιο.
Το εκλεκτορικό σώμα θα αποτελούν τέσσερις Έλληνες και τρία μέλη από πανεπιστήμια του εξωτερικού. Σύμφωνα με το υπουργείο, η διάταξη αυτή απαντά σε καταγγελίες πανεπιστημιακών για οικογενειοκρατία και πελατειακές σχέσεις στο διδακτικό προσωπικό.

Πηγή: tvxs.gr

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ  10:30

1ο Ψήφισμα λαϊκής συνέλευσης Πλατείας Ιωαννίνων

Εδώ και πολύ καιρό παίρονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς.

Είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νεολαίοι, που έχουμε έρθει στην Πλατεία γιανα παλέψουμε και να αγωνιστούμε για τις ζωές μας και το μέλλον μας.

Είμαστε εδώγιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς.

Καλούμε όλους τους Γιαννιώτες,  εργαζόμενους, ανέργους και νεολαία στην Πλατεία και όλη την κοινωνία να γεμίσει τις πλατείες και να πάρει τη ζωή στα χέρια της.

Εκεί στις πλατείες θα συνδιαμορφώσουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας.

Συμπαραστεκόμαστε σε όλους τους εργαζόμενους που είναι σε κινητοποιήεις (όπως στο Praktiker και τη ΔΩΔΩΝΗ) και καλούμε όλους τους εργαζομένους που θα απεργήσουν την επόμενη περίοδο να καταλήγουν και να παραμένουν στην Πλατεία Ιωαννίνων.

Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται. Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος δεν είναι δικό μας. Το μόνο χρέος που έχουμε είναι προς τη ζωή μας που κινδυνεύει από τη νοοτροπία που έχει σαν κύριο μέλημα το κέρδος.

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ!

ΙΣΟΤΗΤΑ – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ!

ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ...

ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ!
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ(ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΝΟΜΑΡΧΙΑ) ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΤΙΣ 8!

Ξύλο σε γιατρούς στην Κρήτη για να μην πλησιάσουν τον Λοβέρδο

Ξύλο και δακρυγόνα χρησιμοποίησαν τα ΜΑΤ εναντίον των γιατρών και των εργαζομένων στο Βενιζέλειο νοσοκομείο, όταν οι τελευταίοι προσπάθησαν να πλησιάσουν τον Ανδρέα Λοβέρδο που προέδρευε  ευρείας σύσκεψης για την αναδιάρθρωση των νοσοκομείων και των Κ.Υ όλης της χώρας .
Σε ανακοινωσή του ο Συνασπισμός μετά τα όσα συνέβησαν και στο υπουργείο υγείας το πρωί τονίζει ότι " Η πολιτική του Υπουργείου Υγείας εκτός από αδιέξοδη, γίνεται καθημερινά και πιο αυταρχική.

Το διάλογο που επικαλείται ο κ. Λοβέρδος για τα προβλήματα του ΕΣΥ, τον έχει αντικαταστήσει από το δικό του μονόλογο, ενώ για τους υγειονομικούς και τους πολίτες που διεκδικούν καλύτερες υπηρεσίες, στέλνει τα ΜΑΤ να τους «υποδεχθούν» όπως έγινε σήμερα στην Κρήτη αλλά και έξω από το Υπουργείο Υγείας.

Ας γνωρίζει ο κ. Υπουργός ότι η βία, ο αυταρχισμός και η καταστολή, δυναμώνουν την αντίσταση του ελληνικού λαού, ο οποίος δε θα επιτρέψει μετά το ασφαλιστικό και τη διάλυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, που επιχειρείται από τον ίδιο και την μνημονιακή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ".

7ο Φεστιβάλ Αποποινικοποίησης

Τις δύο πρώτες βδομάδες του Μάη κάθε χρόνο, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους σε όλο τον κόσμο (περισσότερες από 270 πόλεις έχουν ήδη δηλώσει συμμετοχή φέτος - να διεκδικήσουν πιο ανθρώπινες, «αντιαπαγορευτικές» πολιτικές που δεν αντιμετωπίζουν την χρήση ή την εξάρτηση από ουσίες ως ποινικό αδίκημα, αλλά περιορίζουν τις βλάβες στον άνθρωπο και την κοινωνία και οδηγούν στην απεξάρτηση του χρήστη από το παράνομο εμπόριο, αποδυναμώνοντας ταυτόχρονα το τελευταίο.
Η Αθήνα συμμετέχει στην Ημέρα Παγκόσμιας Δράσης για την αποποινικοποίηση της Κάνναβης ως μια συμβολική διεκδίκηση για πιο δίκαιες και αποτελεσματικές πολιτικές περί «ναρκωτικών» ουσιών.
Τα φετινά αντιαπαγορευτικά φεστιβάλ, της Αθήνας 6 και 7 Μάη, αλλά και αυτό που με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 30 Απρίλη, εντάσσονται στο πλαίσιο της εκστρατείας «Συμμαχία Αλλάξτε Πολιτική για τα Ναρκωτικά».

Συμμαχία Αλλάξτε Πολιτική για τα Ναρκωτικά

Στο κείμενο που είναι αναρτημένο στο διαδίκτυο (www.iliosporoi.net και www.elefsyna.org) και που μπορούν να υπογράψουν όσοι και όσες επιθυμούν μεταξύ των άλλων τονίζεται: «Αναγνωρίζοντας ότι η χρήση ουσιών είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο υπαρκτό από τα βάθη της ιστορίας και ότι η κατανάλωση ουσιών εξ ορισμού δεν αποτελεί έγκλημα ή ποινικό αδίκημα, αλλά είναι ζήτημα αυτοδιάθεσης, προσωπικών επιλογών και ελευθεριών, διεκδικούμε από τη Πολιτεία να αναθεωρήσει την πολιτική της και να λάβει σοβαρά υπόψη τους παρακάτω άξονες προτάσεων.
1. Αντικατάσταση του ισχύοντος νομικού καθεστώτος για τις ψυχότροπες ουσίες με ένα άλλο που: α) θα στηρίζεται στο σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, β) θα εναρμονίζεται με την επιστημονική γνώση και τη διεθνή εμπειρία και γ) θα αποσκοπεί στη προστασία της δημόσιας υγείας και των χρηστών, στον περιορισμό της διάδοσης των ουσιών στους ανήλικους, στην απεξάρτηση των χρηστών από την παρανομία, τον περιορισμό της χρήσης και της κατάχρησης γενικότερα.
2. Αποποινικοποίηση της χρήσης όλων των ψυχότροπων ουσιών
3. Για τις ελεγχόμενες μη-εξαρτησιογόνες ουσίες (κυρίως κάνναβη και τα παράγωγά της): α) Αποποινικοποίηση της προμήθειας και της κατοχής (μικρών ποσοτήτων) Κάνναβης για προσωπική χρήση, β) νομιμοποίηση της καλλιέργειας μικρού αριθμού δενδρυλλίων Κάνναβης για προσωπική χρήση, γ) νομιμοποίηση της Κάνναβης για ιατρικούς και θεραπευτικούς σκοπούς και δ) νομιμοποίηση της κλωστικής κάνναβης για κατασκευαστικούς και βιομηχανικούς σκοπούς.

Ενάντια στη ναρκω-κουλτούρα

Και στο φετινό φεστιβάλ δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός ανάμεσα στους διοργανωτές, τους καλλιτέχνες και όλους τους παρευρισκόμενους, όλοι συμμετέχουν αφιλοκερδώς, δεν υπάρχει αντίτιμο ή κερδοσκοπικά οφέλη…
Η αυτοργάνωση, η εθελούσια υπεύθυνη συμμετοχή, η απελευθέρωση του Δημόσιου Χώρου και η αντι-εμπορευματική λογική διαπνέουν την λειτουργία του Αντιαπαγορευτικού Φεστιβάλ.
Αυτό το φεστιβάλ γίνεται ενάντια σε όλες τις απαγορεύσεις και ενάντια σε όλους τους εθισμούς. Τάσσεται ενάντια σε κάθε ναρκω-κουλτούρα, ενάντια στο εμπόριο ναρκωτικών, ενάντια στην καταστολή των ελευθεριών και τη βία, ενάντια στην ηρωίνη, την κοκαΐνη, την ύπνωση, την πολυτοξικότητα, την αλόγιστη, εγωπαθή και υπερβολική χρήση ουσιών κάθε λογής…

Είναι ενάντια σε κάθε κουλτούρα νάρκωσης, αποβλάκωσης, και στρουθοκαμηλισμού.Σε καμία περίπτωση δεν διαφημίζει τη χρήση καμίας νόμιμης ή παράνομης ουσίας. Αντίθετα γίνεται για να διεκδικήσουμε πιο δίκαιες και αποτελεσματικές πολιτικές για την μείωση της βλάβης από τις εξαρτήσεις αντί για την ποινικοποίηση των χρηστών. Για να πληροφορήσουμε τον νέο κόσμο αδογμάτιστα για την επικινδυνότητα των ουσιών που καταναλώνουν και να αντιμετωπίσουμε την εξάρτηση από αυτές με βάση την τοξικότητά τους.
Για την Αριστερή Ενότητα είναι επείγον όλες οι ουσίες να απομυθοποιηθούν στα μάτια της νεολαίας. Πιστεύουμε ότι καμίας ουσίας η χρήση δεν μπορεί να αποτελέσει λύση για τα προβλήματα που την απασχολούν.
Η απαγόρευσή της χρήσης τους όμως τις έχει καταστήσει ελκυστικότερες στα μάτια πολλών νέων οι οποίοι κάτω από άλλες συνθήκες θα αδιαφορούσαν γι' αυτές. Είναι γνωστό πως το να βρει ένας νέος οποιαδήποτε ουσία είναι σχετικά εύκολο. Συνεπώς αυτοί που ευνοούνται από την απαγόρευση δεν είναι οι νέοι τους οποίους ο νόμος «προστατεύει», αλλά αυτά τα ίδια τα κυκλώματα εμπορίας. Η παρανομία αυξάνει τα κέρδη τους σε δυσθεώρητα ύψη. Αυτό δεν έχει μόνο σαν αποτέλεσμα τη συσσώρευση πλούτου. Το κυριότερο είναι ότι δίνει τη δυνατότητα στους εμπόρους να διαφθείρουν και να διαβρώσουν αστυνομικούς, δικαστικούς και μια σειρά πολιτικούς οι οποίοι προστατεύουν και καθαγιάζουν το ισχύον νομικό πλαίσιο. Η ελευθερία σκέψης και συμπεριφοράς που δεν θίγει ή δεν διακινδυνεύει τρίτους είναι θεμέλιος λίθος των δημοκρατικών κοινωνιών.
Βέβαια πρέπει να γίνει η εξής διευκρίνηση. Αποποινικοποίηση της χρήσης που προτείνουμε δεν σημαίνει και ελεύθερη διακίνηση και κυκλοφορία των σκληρών ναρκωτικών.
Η Αριστερή Ενότητα θα συνεχίζει με σθένος και χωρίς περιστροφές να μιλάει για το ζήτημα των ναρκωτικών. Σε πείσμα όσων κατά καιρούς μας έχουν χαρακτηρίσει «εμπόρους ναρκωτικών» και «νεολαία της μαστούρας», θα αντιπαλεύουμε κάθε πολιτική που διαιωνίζει και οξύνει το πρόβλημα, μια πολιτική που οδηγεί καθημερινά πολλούς νέους/έες στο θάνατο.
Αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών
Διαχωρισμός σκληρών - μαλακών/ εμπόρων - χρηστών ναρκωτικών

ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Έχει συμπληρωθεί πλέον ένας χρόνος από τότε που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπέγραψε την δανειακή σύμβαση με Ε.Ε.-Ε.Κ.Τ.-Δ.Ν.Τ. Ένας χρόνος μνημόνιο λοιπόν, με την κυβέρνηση να κατεδαφίζει εργατικές κατακτήσεις δεκαετιών. Η «νέα» πραγματικότητα χαρακτηρίζεται από τη σταδιακή κατάργηση του κοινωνικού κράτους και των κοινωνικών παροχών, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, την κατάργηση του 8ώρου και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου, τη συρρίκνωση του δημοσίου χώρου και την ουσιαστική θεσμοθέτηση των επισφαλών μορφών εργασίας.


Ταυτόχρονα, η υιοθέτηση του «συμφώνου ανταγωνιστικότητας» από την ΕΕ διέψευσε όλους εκείνους που προσπάθησαν να μας πείσουν πως η κρίση αποτελεί εθνική ιδιαιτερότητα! Η ίδια διαδικασία, ο ίδιος ταξικός πόλεμος ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων εξαπολύεται σε Γερμανία, Ισπανία, Πορτογαλία, Γαλλία, σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες και όχι μόνο. Η συνταγματοποίηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο αποδεικνύει πως οι δυνάμεις του κεφαλαίου έχουν ένα και μόνο στόχο : τη μετακύληση του κόστους της κρίσης στον κόσμο της εργασίας, την ισοπέδωση κάθε κατάκτησης των εργαζομένων και της νεολαίας. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει κηρύξει έναν αδυσώπητο ταξικό πόλεμο απέναντι στον κόσμο της εργασίας και της νεολαίας. Αυτά εννοούσε ο Γ. Παπανδρέου όταν έθετε τους πολιτικούς στόχους της κυβέρνησης του και έλεγε :


Για αυτό καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και ανοίγει το δρόμο προς την ατομική διαπραγμάτευση, μειώνει το βασικό μισθό και απελευθερώνει τις απολύσεις. Καταδικάζει συνολικά τους νέους στην εργασιακή επισφάλεια και την ανεργία με τη θεσμοθέτηση της μαθητείας και με το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης. Μας ετοιμάζουν ένα μέλλον αβίωτο, μιας γενιάς χωρίς δικαιώματα, μιας γενιάς χωρίς μέλλον.

Το όραμα του σύγχρονου «Σοσιαλισμού» του ΠΑΣΟΚ ισχυροποιείται και μέσω των αλλαγών, που προωθεί στο χώρο της εκπαίδευσης! Η κυβέρνηση προσπαθεί να δώσει ένα τέλος στη δημόσια και δωρεάν παιδεία, στο μαζικό και δημοκρατικό πανεπιστήμιο. Μας καλούν να πληρώσουμε δίδακτρα, γεγονός που αποκλείει τεράστιο κομμάτι νέων από τα πανεπιστήμια αφού πολλοί θα είναι εκείνοι που θα αδυνατούν να πληρώσουν για τις σπουδές τους! Μας πετάνε έξω από το πανεπιστήμιο βάζοντας μας να πληρώνουμε συγγράμματα, να εξοντωνόμαστε σε διαρκείς εξετάσεις, να κυνηγάμε πιστωτικές μονάδες και να αποφοιτούμε με έναν ατομικό φάκελο δεξιοτήτων που μας διασφαλίζει την εργασιακή περιπλάνηση και την ανεργία. Θέλουν να δημιουργήσουν ένα χώρο στον οποίο θα αναπαράγεται μία γνώση στείρα που θα ανταποκρίνεται πλήρως στην εργασιακή πραγματικότητα της επισφάλειας, όπου δεν θα υπάρχει δείγμα επαγγελματικού δικαιώματος και οι νέοι άνθρωποι θα αναγκάζονται να ζουν μέσα σε συνθήκες εργοδοτικής τρομοκρατίας, ελλείψει συνδικαλιστικών ελευθεριών, με μισθούς πείνας μέχρι τα 80 τους.



Ως φοιτητές Ιατρικής, ειδικότερα, βλέπουμε τις αλλαγές στα εργασιακά να εφαρμόζονται και στο ιατρικό επάγγελμα, μέσα από το νομοσχέδιο, που κατεβάζει το Υπ. Υγείας για την ιατρική εκπαίδευση στην ειδικότητα και τη «δια βίου εκπαίδευση» των ειδικευμένων γιατρών. Αυτό το νομοσχέδιο περιλαμβάνει:

· Πανελλαδικές εξετάσεις για την πρόσβαση

· Μείωση των θέσεων ειδικευομένων στο μισό (μέσω της αλλαγής στον τρόπο καθορισμού των θέσεων ειδικότητας, αλλά και μέσω της «συγχώνευσης», ουσιαστικά κλεισίματος, νοσοκομείων)

· Καθορισμό των θέσεων που θα ανοίγονται όχι μόνο με βάση τις υγειονομικές ανάγκες του πληθυσμού, αλλά και με βάση την εισήγηση των εταιριών, οι οποίες γι’ αυτό το λόγο θα λειτουργούν συντεχνιακά

· Θέσεις ειδικευομένων σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, δηλαδή σε ιδιωτικά νοσοκομεία

· Εντατικοποίηση τόσο των ειδικευομένων όσο και των ειδικευμένων γιατρών που δουλεύουν στο Ε.Σ.Υ. με συνέδρια και μεταπτυχιακά, τα οποία διοργανώνονται κυρίως από φαρμακευτικές εταιρίες.



Αυτό το νομοσχέδιο δεν έρχεται να φέρει πραγματική λύση σε κανένα πρόβλημα, από τη στιγμή που δεν ανοίγει θέσεις προσωπικού –άρα και ειδικευόμενων-, ενώ παράλληλα δεν ενισχύει το δημόσιο σύστημα υγείας. Εκτός από αυτό, όμως, δημιουργεί και ένα μοντέλο εργαζόμενου γιατρού πλήρως εντατικοποιημένου και χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα –σε συνδυασμό με τις αλλαγές που έχει ήδη περάσει με άλλα νομοσχέδια ή προωθεί το Υπουργείο Υγείας-, το ίδιο μοντέλο εργαζομένου που επιτάσσει το Μνημόνιο. Παράλληλα, ανοίγει τη δίοδο, ώστε να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο το ιδιωτικό κεφάλαιο στο χώρο της Υγείας, αφού ενισχύεται ο ρόλος τόσο των ιδιωτικών νοσοκομείων, όσο και των φαρμακευτικών εταιρειών.




Οι αλλαγές, όμως, που προωθούνται από το Υπ. Υγείας δεν αφορούν μόνο το εργασιακό μέλλον των αποφοίτων των Ιατρικών σχολών, αλλά συνολικά το δημόσιο σύστημα Υγείας. Στη λογική της διάλυσης του, ως τώρα, υποτιθέμενου κοινωνικού κράτους και στην αποσάθρωση του δεύτερου βασικού πυλώνα του, την υγεία, το ΕΣΥ πια λειτουργεί όχι με βάση την ανάγκη εκατομμυρίων φτωχών της ελληνικής επικράτειας να έχουν μια σοβαρή δωρεάν περίθαλψη για να επιβιώσουν, αλλά με βάση τις επιταγές της τρόικας για περιορισμό των δαπανών του δημοσίου. Σε τομείς όπως η περίθαλψη, η Ελλάδα έχει μακράν το χαμηλότερο ποσοστό δημόσιων δαπανών για την υγεία σε όλη την ΕΕ, και είναι πρώτη χώρα στον ΟΟΣΑ στις λεγόμενες «καταστροφικές δαπάνες υγείας», δηλαδή στον αριθμό νοικοκυριών που πτωχεύουν επειδή δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα περίθαλψης. Ειδικά μετά τη νέα φτώχεια που έφεραν τα μέτρα της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ, είναι ζωτικής σημασίας να ενισχυθεί το ΕΣΥ ποσοτικά και ποιοτικά και να γίνει εντελώς δωρεάν για τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους ανασφάλιστους ως στοιχειώδης κοινωνική προστασία. Η κυβέρνηση, όμως, κινείται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση μέσω της επιβολής πληρωμής από τους ανασφάλιστους (το 15% του πληθυσμού δηλαδή) ακόμα και στα Κέντρα Υγείας!



Αρχικά με το πρόγραμμα σταθερότητας περιέκοψαν την κρατική χρηματοδότηση στα νοσοκομεία από 2,2 δις ευρώ σε 800 εκατομμύρια πράγμα που σήμαινε , όπως και έγινε τελικά, λειτουργική κατάρρευση του ΕΣΥ, αφού ούτε οι διακηρυγμένες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών έγιναν και δεν αντικαταστάθηκαν οι χιλιάδες που βγήκαν στη σύνταξη, ενώ η έλλειψη υλικών, φαρμάκων και εξοπλισμού υπήρξε πρωτοφανής. Παράλληλα, μειώθηκε δραματικά το εισόδημα όλων των υγειονομικών που με αυτοθυσία κρατούσαν ζωντανό το ΕΣΥ ,η περικοπή των υπερωριών και των προγραμμάτων εφημεριών αύξησε τις ώρες αναμονής για τους ασθενείς στα επείγοντα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ολόκληρα τμήματα στα νοσοκομεία μένουν ακάλυπτα από κρίσιμες ειδικότητες, ιδιαίτερα στην επαρχία. Το καλοκαίρι ψήφισαν το νόμο για την λεγόμενη ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων με τον οποίο επεκτείνουν τα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία σε όλο το 24ωρο ακόμα και στα κέντρα υγείας , ενώ ταυτόχρονα περικόπτουν και άλλο τα προγράμματα εφημεριών των γιατρών. Επίσης μέσα στο καλοκαίρι με εγκυκλίους των διοικήσεων πολλών ασφαλιστικών ταμείων καταργήθηκε η έγκριση μεγάλου αριθμού εξετάσεων και καλούνται οι ασφαλισμένοι να τις πληρώσουν ακόμα και όταν εκτελούνται σε δημόσιο νοσοκομείο. Παράλληλα, και παρά τις μέχρι τώρα διαβεβαιώσεις του Υπουργείου Υγείας, ανακοινώθηκε πως πλέον θα ισχύσει και στο Ε.Σ.Υ. το δόγμα «εφτά εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται, ένας προσλαμβάνεται», πράγμα που σε συνδυασμό με την υποχρηματοδότηση θα σημάνει την πλήρη κατάρρευση του Ε.Σ.Υ., που δεν θα μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινωνίας.

Ένα ακόμα κερασάκι στην τούρτα είναι ο πρόσφατος νόμος του Λοβέρδου, με τον οποίον οι θέσεις των ειδικευόμενων που βρίσκονται σε άδεια για πάνω από ένα μήνα δεν θα καλύπτονται με προσλήψεις υπεράριθμού προσωπικού, αλλά θα μένουν κενές. Η αλλαγή αυτή συμβάλει στην αύξηση της λίστας αναμονής για τους νέους ειδικευόμενους, δημιουργεί προβλήματα στη ήδη προβληματική λειτουργία των νοσοκομείων και αφήνει εκατοντάδες νέους ειδικευόμενους που περίμεναν να διοριστούν ή διορίστηκαν σε προσωποπαγείς θέσεις στο κενό.


Για εμάς, ως φοιτητές Ιατρικής, αλλά και ως πολίτες-αποδέκτες των υπηρεσιών υγείας, κάθε συζήτηση σχετικά με το δημόσιο σύστημα Υγείας θα πρέπει να έχει ως στόχο την ενίσχυσή του και το χτύπημα της διαφθοράς, ώστε να απολήγει σε αλλαγές που θα διαμορφώνουν ένα Ε.Σ.Υ. δημόσιο και δωρεάν, που θα παρέχει εγκαίρως, υψηλής ποιότητας υπηρεσίες υγείας σε όποιον και όποια ζει και εργάζεται στη χώρα. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, κάθε συζήτηση σχετικά με την πρόσβαση και την εκπαίδευση στην ιατρική ειδικότητα θα πρέπει να ξεκινάει από το άνοιγμα νέων θέσεων με βάση τις επιδημιολογικές ανάγκες του πληθυσμού, ώστε αυτές να καλύπτονται και παράλληλα να μην «εξαναγκάζονται» οι απόφοιτοι των Ιατρικών σχολών σε συγκεκριμένες ειδικότητες ή σε μετανάστευση, προκειμένου να ξεκινήσουν την ειδικότητα.


Απέναντι σε όλους εκείνους που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, απέναντι σε μία κυβέρνηση που διαλύει το μέλλον και το παρόν μας, εμείς οφείλουμε να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια μας! Να ανατρέψουμε το μνημόνιο και τους πολιτικούς του εκφραστές! Δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις σε συλλογικά προβλήματα!

Αριστερή Ενότητα Ιατρικής Ιωαννίνων

ΔΕ ΜΑΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ..ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ!

Έχει  συμπληρωθεί πλέον ένας χρόνος από τότε που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπέγραψε τη δανειακή σύμβαση με Ε.Ε.-Ε.Κ.Τ.-Δ.Ν.Τ.  Πλέον έχει καταρρεύσει ολόκληρη η κυρίαρχη αφήγηση που προσπαθούσε να ερμηνεύσει  την κρίση ως μία ελληνική ιδιαιτερότητα που προέκυψε από λάθος πολιτικές επιλογές διαχείρισης. Είναι φανερό ότι μπροστά μας δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια κρίση χρέους, αλλά μια συνολικότερη δομική καπιταλιστική κρίση. Μια κρίση υπερσυσσώρευσης, που έχει τις ρίζες της ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και τα χαρακτηριστικά που έφερε η άνοδος του νεοφιλελευθερισμού. Η κατεύθυνση εξόδου από την κρίση που ακολουθείται από τις δυνάμεις του κεφαλαίου δεν αποτελεί μία προσπάθεια  μείωσης των ελλειμμάτων και του χρέους αλλά μία προσπάθεια για συνολική αλλαγή στις μορφές κυριαρχίας και αναπαραγωγής της ίδιας της εργατικής δύναμης. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια διαδικασία συνολικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, μια διαδικασία δημιουργίας ενός πιο επιθετικού, πιο αυταρχικού καπιταλισμού. Το μνημόνιο αποτελεί την ελληνική μετάφραση της συγκεκριμένης πολιτικής αντίληψης. Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια, η ανταγωνιστικότητα σταδιακά αναβαθμίζεται ως ένα από τα αποτελεσματικότερα  όπλα του αντιπάλου στην προσπάθειά του να εγκλωβίσει  τον κόσμο της εργασίας σε ένα εθνικό πλαίσιο αναφοράς και σύγκρουσης με όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους στη βάση διαφορετικών εθνικών συμφερόντων. 

Η σκληρή ταξική επίθεση που εξαπολύει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τσακίζει όλα τα κοινωνικά κεκτημένα δικαιώματα δε θα μπορούσε να αφήσει ανέγγιχτη την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Στα πλαίσια αυτού του ταξικού πολέμου επέλεξε η κυβέρνηση να καταφύγει στο τελευταίο οχυρό της κυριαρχίας, τη φυσική απρόκλητη βία εναντίον όσων αγωνίζονται για το δικαίωμά τους σε μια αξιοπρεπή ζωή. Στις 11 Μάη πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη απεργιακή κινητοποίηση  των τελευταίων μηνών με τη συμμετοχή χιλιάδων διαδηλωτών, η μαζικότητα της οποίας αποσιωπήθηκε για ακόμη μια φορά από τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Οι αστυνομικές δυνάμεις-υπό την πολιτική καθοδήγηση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ- δε δίστασαν να τραυματίσουν απρόκλητα δεκάδες διαδηλωτών σε μια  προσπάθεια να τους τρομοκρατήσει. Αποτέλεσμα είναι ο σοβαρός τραυματισμός 30χρονου διαδηλωτή μετά από δολοφονική επίθεση που δέχτηκε από τα όργανα καταστολής. Η κατασταλτική απάντηση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στη μαζική απεργιακή διαδήλωση ένα χρόνο μετά το μνημόνιο δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ποια είναι η διαχωριστική γραμμή που διατρέχει όλη την ελληνική κοινωνία. Στην προσπάθεια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των συνοδοιπόρων της να οργανώσουν έναν πιο αυταρχικό, επιθετικό και κερδοφόρο καπιταλισμό, η ανθρώπινη ζωή έχει μικρή αξία.  Η αστυνομική καταστολή κάθε μαζικής κινητοποίησης και τα κρούσματα ακραίας δολοφονικής αστυνομικής βίας είναι απολύτως σύστοιχα με την ταξικά βίαιη πολιτική της κυβέρνησης. Μόνη οδός για την εδραίωση της πολιτικής αυτής είναι η ωμή και ανεξέλεγκτη βία. Εμείς γνωρίζουμε καλά ότι αν για το ΠΑΣΟΚ η καταστολή και ο αυταρχισμός είναι μονόδρομος, τότε και για μας μόνη διέξοδος  είναι  οι μαζικοί ανυποχώρητοι αγώνες. Συμβιβαστικές λύσεις δεν υπάρχουν.

Άλλη μια ενέργεια καταστολής και ωμής βίας  ήρθε να προστεθεί στα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Οι αστυνομικές δυνάμεις -όντας προστάτες της κυβέρνησης και εγγυητές της καταστολής των κοινωνικών αντιστάσεων-  δίνουν χέρι βοηθείας στο φασιστικό παροξυσμό ακροδεξιών ομάδων, η ανενόχλητη δράση των οποίων είχε σαν αποτέλεσμα –μεταξύ άλλων- τη δολοφονία του μετανάστη στα Κάτω Πατήσια. Η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να ανταγωνιστεί τη Χρυσή Αυγή στα πογκρόμ μεταναστών, δε δίστασε να στείλει μέλη της ομάδας ΔΙΑΣ να καταδιώξουν μετανάστες σε όλους τους δρόμους της Αθήνας, καταπατώντας ακόμη και το άσυλο της νομικής σχολής.

Μέσα σε συνθήκες κοινωνικής σύγκρουσης και κοινωνικών αγώνων το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να καλλιεργήσει το ρατσισμό και την ξενοφοβία με στόχο να αποποιηθεί τις ευθύνες του για τη σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία. Η γκετοποίηση περιοχών, η εγκληματικότητα, η ανεργία και η φτώχεια δεν είναι φταίξιμο κανενός κυνηγημένου από τη φτώχεια και τον πόλεμο, κανενός ανθρώπου που φεύγει από την κόλαση για να επιβιώσει και ζητάει χαρτιά που να του δίνουν τα στοιχειώδη δικαιώματα. Το κεφάλαιο «ήθελε» και «θέλει» τους μετανάστες όσο το δυνατόν χωρίς δικαιώματα και «εκτός κοινωνίας» για να τους εκμεταλλεύεται ευκολότερα, για να πιέζει τους μισθούς και τα εργασιακά δικαιώματα όλων και για να εξασφαλίζει ότι  οι ντόπιοι εργαζόμενοι «δεν τα βάζουν με το αφεντικό»  αλλά με το μοναδικό που βρίσκεται «κάτω» απ’ αυτούς, το μετανάστη. Γι’ αυτό οι πολιτικοί εκφραστές των αστικών συμφερόντων φρόντισαν να κρατήσουν το σύνολο των μεταναστών σε καθεστώς γενικευμένης ανασφάλειας και τον κόσμο της εργασίας διαιρεμένο σε «ντόπιους» και «ξένους» παρόλο που ο κόσμος αυτός έχει κοινές ανάγκες και συμφέροντα.  Σ’ αυτή την κρίσιμη περίοδο, καθένας  και καθεμιά μας πρέπει να πάρει θέση και να αντισταθεί στην κοινωνική νομιμοποίηση του ρατσισμού, στη μετατροπή των μεταναστών σε αποδιοπομπαίους τράγους της οικονομικής κρίσης και των αντικοινωνικών πολιτικών. Από την πλευρά μας δηλώνουμε ότι η αλληλεγγύη στους μετανάστες και η οργανωμένη πάλη για ίσα δικαιώματα και ελευθερίες δεν πρόκειται να σταματήσει από τους «αντιστασιακούς» νοσταλγούς του Μεσοπολέμου, του Χίτλερ και του απαρτχάιντ. Η ιστορική τους ήττα, εκτός από συντριπτική, ήταν και οριστική.

Είναι δεδομένο ότι η πολιτική του μνημονίου, όπως ασκείται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εδώ και ένα χρόνο ανατρέπει τις κοινωνικές ισορροπίες σε βάρος των εργαζομένων, γεγονός που παράγει οργή και αγανάκτηση σε μεγάλα κοινωνικά στρώματα. Απ’ την πλευρά μας, η αριστερά και η κοινωνία γενικότερα, οφείλει να δώσει έμφαση στην πολιτική μετουσίωση της διάχυτης κοινωνικής οργής και ιδιαίτερα στο πώς αυτή διοχετεύεται. Αντιλαμβανόμαστε ότι η βία που ασκεί το σύστημα σε κάθε εργαζόμενο-η, άνεργο-η, μετανάστη-τρια ,νεολαίο-α, δεν μπορεί παρά να παράξει βία για τη στοιχειώδη κοινωνική αυτοάμυνα. Θεωρούμε παρόλα αυτά ότι σπασμωδικά βίαια ξεσπάσματα της κοινωνικής οργής συντελούν στην εφήμερη εκτόνωση των μαζών, είτε ενδεχομένως στη συντηρητικοποίηση κομματιών της  κοινωνίας, λόγω της καλλιέργειας συναισθημάτων φόβου και ανασφάλειας στον κόσμο αλλά και λόγω της όξυνσης της καταστολής που επιφέρουν. Για μας δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το μαζικό, ανυποχώρητο αγώνα για να ηττηθεί και να καταρρεύσει  η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για να βγούμε από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων και της νεολαίας. Αυτό το δρόμο επιλέγουμε και ακολουθούμε μέχρι τη νίκη.

ΕΞΩ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤ  ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΔΙΚΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ

ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ,17/5 ΣΤΙΣ 7:00 ΑΠΟ ΝΟΜΑΡΧΙΑ

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Γ.Σ. ΤΡΙΤΗΣ, 12/4

Πραγματοποιήθηκε εξ αναβολής συνέλευση μετά από συλλογή υπογραφών με τα εξής αποτελέσματα:
ΚΟΙΝΟ ΠΛΑΙΣΙΟ Αρ.Εν.- Ε.Α.Α.Κ. Resistance- Αγωνιστικές Κινήσεις    44
Επιτροπή Αγώνα                                                                                            15
ΠΑΣΠ                                                                                                             8
ΔΑΠ                                                                                                              58

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ!

Την Τρίτη 12/4 στις 2 μ.μ. στην αίθουσα Α' έτους.

Να πάψει ο βομβαρδισμός της Λιβύης!Η Ελλάδα έξω από τον πόλεμο!

Η συμμαχία Γαλλίας, Βρετανίας και ΗΠΑ έχει εξαπολύσει πόλεμο εναντίον της Λιβύης. Είναι ολοφάνερο, και για τους πιο δύσπιστους, ότι οι βομβαρδισμοί δεν αποσκοπούν στην «προστασία αμάχων», αλλά στρέφονται εναντίον αμάχων. Δεν έχουν σκοπό να εμποδίσουν το καθεστώς Καντάφι να πνίξει τη δημοκρατική εξέγερση στο αίμα, αποσκοπούν στον έλεγχο της Λιβύης και των δημοκρατικών εξεγέρσεων στις αραβικές χώρες. Αποσκοπούν στον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών του αραβικού κόσμου. Οι ίδιοι που σήμερα επιτίθενται, δήθεν για να προστατεύσουν τον άμαχο πληθυσμό, είχαν μέχρι χθες άριστη συνεργασία και δοσοληψίες με το καταπιεστικό καθεστώς.
Με τον πόλεμο δεν θα αποκτήσει ο λαός της Λιβύης τα δημοκρατικά δικαιώματα που του στερούν και τον έλεγχο της χώρας του και του πλούτου της. Η διαπραγμάτευση –που δεν έγινε–, η πίεση προς το καθεστώς –που δεν ασκήθηκε– θα ήταν τα πρόσφορα μέσα.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη σύμφωνη γνώμη της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ έχει ήδη εμπλέξει την Ελλάδα σε έναν άδικο, ιμπεριαλιστικό πόλεμο που μπορεί να επεκταθεί. Θέτουν σε κίνδυνο και τη διεθνή ειρήνη, αλλά και την ασφάλεια του ελληνικού λαού. Καμία συμφωνία, καμία διεθνής συνθήκη δεν υποχρεώνει την Ελλάδα να συμμετάσχει στον πόλεμο εναντίον της Λιβύης ούτε με άμεση εμπλοκή ελληνικών δυνάμεων στις επιθέσεις από αέρα και από θάλασσα ούτε με την παροχή διευκολύνσεων στους επιτιθέμενους. Η κυβέρνηση και τα κόμματα που την υποστηρίζουν γίνονται συνένοχοι σε έγκλημα εναντίον του λαού της Λιβύης και υπονομεύουν το μέλλον της χώρας μας. Πρέπει να τους σταματήσουμε!

Εκεί που μας χρωστάγανε...

Μέχρι πριν μερικά -καθόλου πολλά- χρόνια το να παίρνεις δυο ή και περισσότερα συγγράμματα για κάθε μάθημα που έχεις επιλέξει θεωρούταν κάτι το αυτονόητο καθώς την ιδέα του πανεπιστημίου περιέβαλε η αντίληψη του καθολικού, δηλαδή της ακαδημαϊκής γνώση η οποία δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα από μεμονωμένες αναγνώσεις, αλλά και του κοινωνικού, δηλαδή της υποχρέωσης του κράτους να παρέχει τα στοιχειώδη. Αυτονόητα ήταν όμως κι άλλα ωραία πράγματα όπως ο κατώτατος βασικός μισθός, η ασφάλιση, οι φτηνές μαζικές συγκοινωνίες, κλπ. Μας πληροφόρησαν πως η χώρα χρωστά και βασίζεται σε όλους εμάς για να την ξελασπώσουμε αλλά, για έναν περίεργο λόγο, αποφάσισαν να περικόψουν μόνο σε κάποιους από εμάς. Έτσι, για κάθε τράπεζα που γλιτώνει την χρεοκοπία ένα σχολείο πρέπει να καταργείται και για να διατηρούμε τα υπέρογκα εξοπλιστικά προγράμματα αφαιρούμε μονάδες του Προϋπολογισμού από τη χρηματοδότηση της παιδείας. Κάθε τι δημόσιο και δωρεάν (αλίμονο!) οφείλει τώρα να μετατραπεί σε μια μηχανή παραγωγής κέρδους που δεν θα υπακούει παρά στους νόμους της αγοράς.

Η σταδιακή ένταξη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στο πεδίο της αγοράς παρουσιάζεται ως αυτονόητη λύση στα προβλήματα και τις δυσλειτουργίες του δημοσίου πανεπιστημίου. Το ελληνικό δημόσιο πανεπιστημίου εμφανίζεται σαν να έχει εγγεγραμμένη στο DNA του την παθογένεια και την αναποτελεσματικότητα, όχι επειδή κάποιος το οδήγησε μέχρι εδώ αλλά πολύ απλά γιατί είναι δημόσιο και εκτός των άλλων δωρεάν (!) Ας μην γελιόμαστε. Είναι προφανές πως το δημόσιο πανεπιστήμιο απαξιώνεται σκόπιμα εδώ και δεκαετίες, μέσω της υποχρηματοδότησης. Η Ελλάδα έχει τα πρωτεία, μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης, στη χαμηλότερη χρηματοδότηση για την παιδεία, ενώ πρόσφατα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έσπασε άλλο ένα ρεκόρ δίνοντας το χαμηλότερο (2,7%) ποσοστό από τη μεταπολίτευση.

Έτσι, δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει η εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας που καταργεί ουσιαστικά τα συγγράμματα αλλά ούτε και το νέο νομοσχέδιο που εισάγει δίδακτρα – εκτός των άλλων – από την πίσω πόρτα. Το να φέρεις τους φοιτητές στη θέση του να αγοράζουν τα συγγράμματα που χρειάζονται, σημαίνει αυτόματα ότι παίρνεις σαφή θέση υπέρ του αποκλεισμού μιας μερίδας εξ αυτών από την εκπαίδευση. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, με τις όποιες παθογένειες του, ήταν μέχρι σήμερα ανοιχτό προς το μεγαλύτερο κομμάτι της νεολαίας. Πλέον, μέσα από τις διαρθρωτικές αλλαγές τις οποίες προωθεί το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου, δηλαδή την εξώθηση των πανεπιστημίων στην επιβολή διδάκτρων, την κατηγοριοποίηση των σχολών σε κέντρα κατάρτισης για τους πολλούς και αριστείας για τους πεφωτισμένους και την πλήρη εντατικοποίηση μέσω της καθολικής επιβολής μαθημάτων αλυσίδας και των διαγραφών φοιτητών, κλείνει απροκάλυπτα τις πόρτες σε ένα τεράστιο κομμάτι του πληθυσμού. Μεγαλύτερη σημασία έχει όμως να συνειδητοποιούμε ότι τόσο οι περικοπές των συγγραμμάτων όσο και το νέο νομοσχέδιο δεν είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να μας βρίσκει αμέτοχους. Τόσες φορές στο παρελθόν έχει αποδειχθεί ότι όλοι μαζί μπορούμε, μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες μας, να πετυχαίνουμε νίκες, να καθιστούμε νομοσχέδια ανενεργά και να αποτρέπουμε ρυθμίσεις που δυσχεραίνουν την φοιτητική μας καθημερινότητα και ακόμη περισσότερο το μέλλον μας. Έτσι, και σ’ αυτήν την περίπτωση, μπορούμε να αποτρέψουμε την εφαρμογή της εγκυκλίου αλλά και κάθε σκέψη για μια νέα εκπαιδευτική αντί-μεταρρύθμιση.

Ως Αριστερή Ενότητα προτείνουμε και διεκδικούμε:

 
• Άμεση και δωρεάν διανομή των όλων των απαραίτητων κάθε φορά συγγραμμάτων, όσα βιβλία και αν περιλαμβάνουν, από τη γραμματεία της σχολής.
• Κατάργηση του ορίου διανεμόμενων συγγραμμάτων και εφαρμογή κατ’ ουσία πολλαπλής επιλογής.
• Λειτουργία τυπογραφείου και αυτόνομων εκδόσεων του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων με στόχο την καθολική δωρεάν παροχή των απαραίτητων συγγραμμάτων.

Στον αέρα η διανομή συγγραμμάτων

Στεφανάκου Π.

Στο κίνημα "Δεν πληρώνω" προσχώρησε και η υπουργός Παιδείας τινάζοντας στον αέρα το σύστημα διανομής δωρεάν συγγραμμάτων. Ο Σύλλογος Εκδοτών Επιστημονικών Βιβλίων έχει προχωρήσει σε προσωρινή αναστολή της έναρξης διανομής των συγγραμμάτων στους φοιτητές διεκδικώντας οφειλές ύψους 65 εκ. ευρώ καθώς και την κοστολόγηση περίπου 2.500 συγγραμμάτων. Την ίδια ώρα, φοιτητικοί σύλλογοι του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου και του Πανεπιστημίου Αθηνών προχώρησαν σε μονοήμερες καταλήψεις των σχολών προκειμένου να ανακληθεί η εγκύκλιος περικοπής των συγγραμμάτων ή και κατάργησής τους στα μαθήματα σύνθεσης.

Η επαναφορά στο καθεστώς του ενός και μοναδικού συγγράμματος, ανεβάζει το θερμόμετρο στα πανεπιστήμια, καθώς η δαπάνη που περικόπτει η κ. Διαμαντοπούλου για λόγους... οικονομίας μετακυλίεται στους φοιτητές, οι οποίοι θα κληθούν να αγοράσουν συγγράμματα αρκετών εκατοντάδων ευρώ. Για παράδειγμα, το μαχαίρι που έπεσε στα συγγράμματα της Νομικής θα αδειάσει τα πορτοφόλια των φοιτητών κατά 412 ευρώ, αφού μόνο για τα τρία πρώτα έτη σπουδών κόβονται 14 συγγράμματα από υποχρεωτικά μαθήματα! Η περικοπή συγγραμμάτων και μάλιστα από υποχρεωτικά μαθήματα προλειαίνει το έδαφος για την πλήρη κατάργησή τους, την αντικατάστασή τους, σύμφωνα με την ορολογία του υπουργείου Παιδείας, από το ηλεκτρονικό βιβλίο.

Οι εκπρόσωποι του Συλλόγου Εκδοτών Επιστημονικών Βιβλίων, σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου, τόνισαν ότι η απόφασή τους για αναστολή της έναρξης διανομής συγγραμμάτων "δεν είναι ζήτημα πολιτικής", αλλά "θέμα βιωσιμότητας". Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασαν, το υπουργείο Παιδείας χρωστάει στις εκδοτικές επιχειρήσεις περίπου 30 εκ. ευρώ για συγγράμματα από το 2005. Επιπλέον, χρωστάει 35 εκατομμύρια από τη διανομή των συγγραμμάτων του χειμερινού εξαμήνου μέσω του συστήματος «Εύδοξος». Από τη στιγμή, όμως, που υπάρχουν απλήρωτες οφειλές παλαιότερων ετών, δεν μπορεί να ξεκινήσει πληρωμή του χειμερινού εξαμήνου 2010-2011. Στα παραπάνω δεν συνυπολογίζονται οι οφειλές για τα συγγράμματα των ΤΕΙ και των Εκκλησιαστικών Ακαδημιών, που ανέρχονται στα 10 εκατομμύρια, και τα ακοστολόγητα συγγράμματα, που φτάνουν τα 2.500.

Παράλληλα, σοβαρά ερωτήματα για το ηλεκτρονικό εγχείρημα του "Εύδοξου" προκαλούνται από τα στοιχεία των εκδοτών, σύμφωνα με τα οποία το κόστος για τα συγγράμματα μόνο για το χειμερινό εξάμηνο ανέρχεται στα 35 εκ. ευρώ, όταν προ συστήματος τα πανεπιστημιακά βιβλία κόστιζαν ετησίως 55-60 εκ. ευρώ.

Οι εκδότες ανέφεραν ότι δεν αναγνωρίστηκε η καλή τους διάθεση παρ' ότι υπέστησαν το πάγωμα των αυξήσεων των ήδη κοστολογημένων συγγραμμάτων για πέμπτη χρονιά, απορρόφησαν τις αυξήσεις του ΦΠΑ και των πρώτων υλών και σήκωσαν το πρόσθετο κόστος των διανομών μέσω "Εύδοξου", που είναι περίπου 10%. Παρά ταύτα, χαρακτηρίστηκαν υπαίτιοι οικονομικών σκανδάλων, ενώ αγνοήθηκε η συμβολή τους στην επιτυχία του εγχειρήματος της ηλεκτρονικής διανομής.

Όπως δήλωσαν οι εκπρόσωποι των εκδοτών, η οικονομική κατάσταση στον εκδοτικό χώρο είναι τραγική! Η αναστολή διανομής επιστημονικών συγγραμμάτων, τόνισαν, "δεν πρέπει να εκληφθεί ως απεργιακή κινητοποίηση, αλλά ως τρόπος κοινοποίησης των προβλημάτων και ευγενική αντίδραση σε όσα μας καταλογίζονται". Οι εκδότες δήλωσαν ότι δεν έχουν καμία πρόθεση να προκαλέσουν αναστάτωση στον χώρο της παιδείας και ζήτησαν συνάντηση με την Α. Διαμαντοπούλου.

Πηγή: Αυγή

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ…και μας το λέει απροκάλυπτα

Έχοντας διανύσει τους 5 με 6 μήνες της φετινής ακαδημαϊκής χρονιάς και ρίχνοντας μια ματιά σε αυτήν την περασμένη περίοδο, μπορούμε με σχετική ασφάλεια να πούμε ότι η πολιτική κουβέντα μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους έχει σχεδόν μονοπωληθεί από συζητήσεις που αφορούν το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου για τα Πανεπιστήμια. Αυτό έχει γίνει τόσο μέσω της θεματολογίας γύρω από την οποία έχουν κινηθεί οι γενικές συνελεύσεις, όσο και μέσω εκδηλώσεων, κειμένων, εκθέσεων και λογής δράσεων που έχουν κατά καιρούς πραγματοποιηθεί. Όλη αυτή η διαδικασία θα ήταν αναμενόμενο, να οδηγήσει το σύνολο των πολιτικών παρατάξεων και σχημάτων που παρεμβαίνουν στους φοιτητικούς συλλόγους, να πάρουν θέση αναφορικά με το εν λόγω νομοσχέδιο. Δηλαδή να ασκήσουν την κριτική τους, να αποδεχτούν ή να απορρίψουν τις προτάσεις της υπουργού ( συνολικά ή εν μέρει), να εκθέσουν τους προβληματισμούς και την ανάλυσή τους σε σχέση με το που οδηγείται η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στην χώρα και τελικά να εκφέρουν τον αντίλογό τους (εάν αυτός υπήρχε).

Παρόλα αυτά υπάρχει μια παράταξη που, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, δεν έδειξε την παραμικρή διάθεση να εκφέρει τα άποψή της σε σχέση με το συγκεκριμένο ζήτημα. Το πράγμα αποκτά ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον όταν συνειδητοποιήσει κανείς ότι η παράταξη αυτή δεν είναι άλλη από την «πρώτη και καλύτερη» ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Όλη την προηγούμενη περίοδο δεν διαβάσαμε ούτε μια ολοκληρωμένη φράση σε σχέση με την θέση τους όσον αφορά το κείμενο διαβούλευσης. Οι συνάδελφοι της ΔΑΠ δεν καταδέχτηκαν να καταναλώσουν, για να μας γνωστοποιήσουν την άποψή τους (καθώς και τις κινήσεις που κατά την γνώμη τους θα έπρεπε να γίνουν), ούτε την μισή ενέργεια από όση σπατάλησαν για να οργανώσουν την πολυδιαφημισμένη εκδρομή τους στο Bansko. Η εικόνα τους στις συνελεύσεις ήταν ακόμα χειρότερη (όταν παρευρίσκονταν σε αυτές).Μέσα στην ίδια πρόταση κατάφερναν να υποστηρίξουν ότι δεν πάνε ούτε καν σε διάλογο με βάση το συγκεκριμένο κείμενο διαβούλευσης και ταυτόχρονα να λένε ότι θέλουν να συζητήσουν για να δουν ποιες σωστές προτάσεις μπορεί να εμπεριέχονται στο ίδιο αυτό κείμενο. Μιλάμε για τον ορισμό του παραλογισμού…

Η παραπάνω στάση παρόλα αυτά δεν είναι τόσο δύσκολο να ερμηνευτεί. Από την μία ο πολιτικός τους φορέας, η Νέα Δημοκρατία, δεν είναι πλέον κυβέρνηση οπότε οποιαδήποτε φθορά μπορούν να προκαλέσουνέστω και έμμεσα στο ΠΑΣΟΚ τους συμφέρει. Από την άλλη όμως δεν μπορούν να εναντιωθούν σε ένα νομοσχέδιο που εφαρμόζει απόλυτα στην ιδεολογία τους, αναιρώντας έτσι όλα όσα έχουν υποστηρίξει όλη την προηγούμενη περίοδο.

Τώρα πια όμως όλα αυτά τελείωσαν. Οι φοιτήτριες και οι φοιτητές ανά την επικράτεια μπορούν πλέον να κοιμούνται ήσυχοι. Τέρμα πια στην ανασφάλεια, τα πράγματα έχουν μπει στην θέση τους και η ΔΑΠ πατάει και πάλι στα πόδια της. Και γιατί όλα αυτά;Μα για τον πολύ απλό λόγο ότι ΔΑΠ έχει επιτέλους προτάσεις για την παιδεία, τις οποίες και παρουσίασε τον Φεβρουάριο στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, παρουσία του προέδρου της ΝΔ, Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος και χαιρέτησε με μεγάλο ενθουσιασμό την προσπάθειά τους.

Κάπου εδώ καλό θα ήταν να ρίξουμε μια ματιά στις προτάσεις αυτές. Ακολουθούν ορισμένα αποσπάσματα από το Δελτίου Τύπου της :

Ø  Στηρίζουμε την απευθείας ιδιωτική χρηματοδότηση ως συμπληρωματικό μέτρο οικονομικής ενίσχυσης στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Ενθαρρύνουμε τη δυνατότητα επιχειρήσεων να χρηματοδοτούν τη λειτουργία μεταπτυχιακών σπουδών με απώτερο σκοπό την αμεσότερη σύνδεση των αποφοίτων με την αγορά εργασίας. Με τον τρόπο αυτό ενισχύουμε την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας συμβάλλοντας στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Ø  Συνδέουμε τα αποτελέσματα της εξωτερικής αξιολόγησης με τη χρηματοδότηση, μέσω επίσημης κατάταξης των ελληνικών ιδρυμάτων

Ø  Προτείνουμε ως μοντέλο ακαδημαϊκής διακυβέρνησης το εξής: i) Σύγκλητος (με αυστηρά ακαδημαϊκά καθήκοντα και επίβλεψη του 4ετούς προγραμματισμού), ii) Πρυτανικό Συμβούλιο (εκτελεστική και διοικητική διαχείριση – σύνθεση: Πρύτανης, Αντιπρυτάνεις, Εκτελεστικός Διευθυντής, εκπρόσωπος φοιτητών). Ο Εκτελεστικός Διευθυντής θα προέρχεται από την ανοιχτή αγορά με καθήκοντα οικονομικής και διοικητικής διαχείρισης, iii) Συμβούλιο Στήριξης. Προτείνουμε τη δημιουργία Συμβουλίου Στήριξης με συμβουλευτικό και γνωμοδοτικό χαρακτήρα, που θα αποτελείται από εκπροσώπους του ιδρύματος, ανθρώπους της αγοράς και τοπικούς φορείς. Στόχος η διάδοση της καλής φήμης του ιδρύματος και η προσέλκυση επιπλέον εσόδων.

Ø  Θέλουμε να επιτραπεί η δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών Πανεπιστημίων. Τα νέα ιδρύματα θα πρέπει να διέπονται από αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας και αξιολόγησης ενισχύοντας τον ανταγωνισμό με τα δημόσια ιδρύματα.

Ø  Ζητάμε την ίδρυση παραρτημάτων των ελληνικών ιδρυμάτων στο εξωτερικό. Στόχος θα πρέπει να είναι η εξαγωγή της ελληνικής γνώσης στο εξωτερικό κι η εισροή εσόδων στα ελληνικά ιδρύματα, κυρίως σε χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και του αραβικού κόσμου.

Ø  Πιστεύουμε για το Άσυλο πως «Οι δημόσιες αρχές πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να επέμβουν κάθε φορά που διαπράττονται εγκληματικές πράξεις με απλή καταγγελία». Στηρίζουμε την προστασία της διακίνησης ιδεών, διδασκαλίας και συνδικαλισμού αλλά λέμε όχι στο άσυλο ανομίας.

Ως Αριστερή Ενότητα, επί της αρχής είμαστε αντίθετοι σε κάθε προσπάθεια ώθησης των Πανεπιστημίων στην αναζήτηση πόρων από ιδιώτες.Η παροχή γνώσης και η θεραπεία ενός επιστημονικού αντικειμένου δεν αποτελεί εμπόρευμα, ώστε να υπάγεται στους «κανόνες» που διαμορφώνουν η αγορά και η ζήτηση. Όπως έχουμε πολλάκις αναφέρει και εξηγήσει, ο εκάστοτε επιχειρηματίας επιλέγει να χρηματοδοτήσει και να κατευθύνει την έρευνα που θα παράγεται σε τομείς που θα αποφέρουν κέρδη προς την επιχείρησή του. Κανένας και τίποτα δεν εξασφαλίζει ότι τα αποτελέσματα κάθε τέτοιας έρευνας θα χρησιμοποιηθούν προς όφελος της κοινωνίας, το αντίθετο συμβαίνει μάλλον. Άλλωστε αν κάτι τέτοιο εφαρμοστεί σε ευρεία κλίμακα είναι πολύ πιθανό (ήδη υπάρχουν παραδείγματα από το εξωτερικό), κάποια αντικείμενα να εξαφανιστούν, απλά και μόνο επειδή δεν θα αποτελούν πεδίο κερδοφορίας (ιδίως όσα έχουν να κάνουν με ανθρωπιστικές επιστήμες). Επίσης το μόνο βέβαιο είναι ότι ισχύσει κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν δημιουργούνται θέσεις εργασίας, αλλά καταργούνται κιόλας, αφού την έρευνα που θα έχει ανάγκη μία εταιρεία να γίνει, δεν θα την πραγματοποιούν εργαζόμενοι, αλλά φοιτητές.Και βέβαια για να λειτουργήσει εξολοκλήρου το Πανεπιστήμιο σαν ανώνυμη εταιρεία θα πρέπει να διοικείται και σαν τέτοια, κάτι που βεβαίως και δεν αγνοεί η ΔΑΠ. Γι αυτό άλλωστε σπεύδει να προτείνει την παύση του αυτοδιοίκητου των Πανεπιστημίων και τον περαιτέρω περιορισμό της δημοκρατικής λειτουργίας του, μέσω της εισαγωγής στα πρυτανικά συμβούλια managers με το προσωνύμιο των Εκτελεστικών Διευθυντών. Παράλληλα με τα παραπάνω η κατάργηση του ασύλου, που ουσιαστικά προτείνει η ΔΑΠ, εξαφανίζει και τις όποιες πιθανότητες θα απέμεναν να συγκροτηθούν αντιστάσεις από τους συλλόγους, σε κινήσεις που θα υποβάθμιζαν περαιτέρω τις σπουδές τους, αλλά και την αξία των πτυχίων τους. Όλα τα παραπάνω δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τις πραγματικές προθέσεις της «υπεύθυνης» αυτής δύναμης για τα Πανεπιστήμια. Οι διαφορές των προτάσεών της από αυτές της κ. Διαμαντοπούλου είναι στην ουσία ελάχιστες. Η ΔΑΠ για μια ακόμα φορά στέκεται στο ύψος των περιστάσεων : ανταγωνίζεται με την υπουργό Παιδείας ποιος έχει τον καλύτερο τρόπο για να διαλύσει τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Απόφαση πανελλαδικού διημέρου 11-12/12

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΔΙΗΜΕΡΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ  11-12/12/2010

Το πανελλαδικό διήμερο της ΑΡ.ΕΝ. γίνεται σε μια κρίσιμη εποχή για το δημόσιο πανεπιστήμιο αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία. Γι αυτό η συζήτηση, η ανταλλαγή εμπειριών αλλά και οι αποφάσεις που θα πάρει θα είναι κρίσιμες για την κατεύθυνση που θα πάρει το ίδιο το φοιτητικό κίνημα.

Βρισκόμαστε στην καρδιά μιας δομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος και μπροστά στη χειρότερη περίοδο για τη χώρα μας μετά τη μεταπολίτευση. Έχουν περάσει μόλις 8 μήνες από τότε που η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με αφορμή το χρέος στήριξε την έλευση του ΔΝΤ στη χώρα. Ένα χρέος που δε δημιουργήσαμε εμείς και καλούμαστε άδικα να πληρώσουμε. Η επιβολή του μηχανισμού στήριξης σε μια σειρά χωρών άλλωστε, εκτίναξε τη φτώχεια και την ανεργία, έριξε την οικονομία σε χρόνια ύφεση και ασφυξία και οδήγησε την κοινωνία στο μεσαίωνα, πυροδοτώντας ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις που άλλαξαν ριζικά ένα ήδη χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα. Αυτές οι εξελίξεις δίνουν χώρο στην ακροδεξιά να καλλιεργεί τις επικίνδυνες αντιλήψεις της στη κοινωνία σκορπίζοντας φόβο και συντηρητισμό. Από την άλλη η ανοχή της κυβέρνησης απέναντι στις φασιστικές επιθέσεις αποκαλύπτει και τη ρατσιστική της πολιτική. Μια πολιτική που από τη μια θέλει να ρίξει τις ευθύνες για την φτώχεια και την ανεργία στους πιο αδύναμους και από την άλλη θέλει να καλλιεργήσει κλίμα διάσπασης ανάμεσα στους Έλληνες και Μετανάστες εργαζόμενους.

Το ΔΝΤ ήρθε στην Ελλάδα εγκαθιδρύοντας μια νέα πολιτική και οικονομική κατάσταση, όχι επειδή αυτή ήταν η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων, όχι επειδή δεν υπήρχε άλλη λύση, αλλά επειδή εκεί οδήγησαν οι καταστροφικές πολιτικές του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και των εκφραστών του. Επιλογές που πάρθηκαν κόντρα στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Τους τελευταίους μήνες η εφαρμογή του μνημονίου σημαίνει διάλυση των πάντων. Τα σκληρά μέτρα που απαιτούν κυβέρνηση – ΕΕ - ΔΝΤ έχουν οδηγήσει σε τραγικές μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, περικοπές σε όλες τις κοινωνικές δαπάνες που θα οδηγήσουν σε κλείσιμο νοσοκομεία και σχολεία, αύξηση των φόρων σε είδη βασικής ανάγκης, αύξηση της ακρίβειας και της ανεργίας, ιδιωτικοποιήσεις και ξεπούλημα των δημόσιων οργανισμών. Ο προϋπολογισμός για το 2011, πλήρως εναρμονισμένος σε αυτή τη λογική, συνεχίζει αυτό το έργο. Παράλληλα, τα δώρα προς τους τραπεζίτες και το μεγάλο κεφάλαιο συνεχίζονται. Στην πραγματικότητα αμφισβητούνται βασικά κοινωνικά δικαιώματα όπως το δικαίωμα στην μόρφωση και την εργασία. Το σκηνικό που διαμορφώνεται για τους νέους εργαζόμενους είναι εφιαλτικό. Η γενιά μας καλείται να ζήσει με χειρότερους όρους από τους γονείς μας. Η ανεργία για τους νέους κάτω των 25 ετών βρίσκεται στο 31%, ενώ η ελαστική και ανασφάλιστη εργασία τείνει να γίνει κανόνας. Παράλληλα με όλα αυτά εκτυλίσσεται και μια άγρια επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζόμενων και της νεολαίας. Δεν είναι τυχαία η αύξηση της καταστολής, οι όλο και συχνότερες καταπατήσεις του ασύλου και η τρομοκρατική παρουσία της αστυνομίας κυριολεκτικά σε κάθε γωνία. Στόχος τους η τρομοκράτηση όσων αντιστέκονται.

Στην Ελλάδα του Μνημονίου, η Παιδεία για την Τρόικα και την κυβέρνηση Παπανδρέου, δεν επιτρέπεται να είναι η εξαίρεση στη σφοδρή επίθεση ενάντια σε δικαιώματα και κατακτήσεις του λαού και της νεολαίας που έχουν εξαπολύσει το τελευταίο 6μηνο. Από το Δημοτικό μέχρι τα ΑΕΙ-ΤΕΙ προωθείται η συνολική μετάλλαξή της. Από το Σεπτέμβριο, η κυβέρνηση άνοιξε το θέμα της «αλλαγής του DNA της παιδείας στην Ελλάδα». Από τότε, μεσολάβησε η κατάθεση του επίσημου κειμένου για την έναρξη διαλόγου στη σύνοδο πρυτάνεων στο Ρέθυμνο, η απόρριψή του από την πλειοψηφία των συγκλήτων των πανεπιστημίων και μια σειρά κινήσεων από την πλευρά κάποιων συλλόγων. Το νομοσχέδιο θα πάει για διαβούλευση στη Βουλή πριν τις γιορτές και η πρόθεση είναι να ψηφιστεί μέσα στο Γενάρη. Τα σχέδια της κυβέρνησης για τη διάλυση του δημόσιου Πανεπιστημίου, δεν έρχονται σε μια τυχαία στιγμή. Κρίση στην παιδεία σημαίνει ότι μια σειρά από ΑΕΙ και ΤΕΙ κλείνουν ή συγχωνεύονται αδυνατώντας να καλύψουν τα λειτουργικά τους έξοδα. Εν τω μεταξύ ενώ όλο και περισσότερες οικογένειες βυθίζονται στην φτώχεια, οι φοιτητές αναγκάζονται να πληρώνουν για ακριβά συγγράμματα και αναλώσιμα, ενώ τα ενοίκια έχουν φτάσει στα ύψη. Ο νέος νομός-πλαίσιο έρχεται σαν ταφόπλακα πάνω στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, παραδίδοντας το δημόσιο πανεπιστήμιο στις ορέξεις των επιχειρήσεων, καθιστώντας το ούτε δωρεάν, ούτε δημόσιο, αλλά ούτε και πανεπιστήμιο.

·     Εξατομίκευση σπουδών: θεσμοθετείται η είσοδος ανά σχολή και όχι ανά τμήμα. Ο κάθε φοιτητής παύει πλέον να παίρνει γνώσεις πάνω σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο σπουδών, αλλά δέχεται αποσπασματικές γνώσεις – πληροφορίες – προσόντα από διαφορετικά προγράμματα σπουδών, χωρίς προκαθορισμένο χρόνο φοίτησης και όλα αυτά στο όνομα της επιλογής, της ευελιξίας, των απεριόριστων δυνατοτήτων κ.ο.κ. Αυτό οδηγεί σε πτυχία πολλών μορφών και σε ένα ατέρμονο κυνήγι πιστωτικών μονάδων. Επέρχεται επομένως η υποβάθμιση και η διάλυση της έννοιας των μαζικών σπουδών και ο πλήρης κατακερματισμός των επαγγελματικών δικαιωμάτων και των συλλογικών μας διεκδικήσεων.

·     Οικονομική αυτοτέλεια: Αυτός είναι ο βασικός πυλώνας των εξαγγελιών και κινείται στην αντίληψη ότι πλέον η πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν μπορεί να αποτελεί κομμάτι του κρατικού προϋπολογισμού. Με την «οικονομική αυτοτέλεια», που θα περιλαμβάνει και τη μισθοδοσία, θα επιβάλουν στα Πανεπιστήμια κανόνες ανώνυμης εταιρείας, για να αναζητούν πόρους από χορηγούς, να πωλούν «υπηρεσίες εκπαίδευσης και έρευνας», να διαφοροποιούν τις αμοιβές των διδασκόντων για να «προσελκύουν υψηλού κύρους εκπαιδευτικούς».

·     Καλλικράτης στην παιδεία: Σε μια λογική περικοπής δαπανών με κάθε τρόπο ο «πανεπιστημιακός Καλλικράτης» υπάγει τη χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων από αρμοδιότητα του κράτους σε αρμοδιότητα των σχηματισμένων περιφερειακών συμβουλίων, με κατεύθυνση την κατάργηση και συγχώνευση τμημάτων και δημιουργία «πρώτης και δεύτερης ποιότητας» σχολών. Απολύσεις διοικητικού και διδακτικού προσωπικού, μείωση του αριθμού των φοιτητών και δημιουργία μιας πρώτης τάξεως πελατείας για τα προσφάτως «νομιμοποιημένα» ιδρύματα (ΚΕΣ, ΚΕΚ, ΙΕΚ).

·     Κατάργηση αυτοδιοίκητου: Η αντικατάσταση της διοίκησης των πανεπιστημίων από το «Συμβούλιο Διοίκησης», αντί της Συγκλήτου και των Γ.Σ. των Τμημάτων, έχει στόχο να ακυρώσει το «εμπόδιο» των συλλογικών οργάνων, αλλά κυρίως την παρουσία και την παρέμβαση των φοιτητών/τριών στις αποφάσεις, για να επιβληθούν ολοκληρωτικά στην εκπαιδευτική και ερευνητική δραστηριότητα των πανεπιστημίων οι κανόνες της αγοράς του κεφαλαίου και οι επιδιώξεις των επιχειρήσεων. Έτσι, μεταλλάσσεται το πανεπιστήμιο σε αυταρχικό εκπαιδευτήριο που θα διοικείται από το Συμβούλιο-μάνατζερ, που θα επιβάλλει αυταρχικούς ρυθμούς και κανόνες στις σπουδές και στις εξετάσεις των φοιτητών, χωρίς περιθώρια ανάπτυξης κριτικής σκέψης και ριζοσπαστικής αμφισβήτησης.

·     Κουπόνι φοιτητή: Μετατοπίζεται το χρηματοδοτικό σχήμα από την διαρκή κρατική χρηματοδότηση στην επιδότηση του κάθε φοιτητή. Αυτό ανοίγει το δρόμο για την επιβολή διδάκτρων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, προωθώντας ένα πανεπιστήμιο που θα εντείνει τους ταξικούς φραγμούς. Μετατρέπεται ο φοιτητής σε πελάτη των ιδρυμάτων Α.Ε. που αγοράζει υπηρεσίες-σπουδές, ενώ όταν «τελειώσει» η πίστωση του κουπονιού θα αναγκαζόμαστε να βάλουμε το χέρι στην τσέπη για να συνεχίσουμε τις σπουδές μας.

Στην ουσία, η κυβέρνηση θέλει να «τελειώσει» με την παιδεία σαν δημόσιο αγαθό. Το κράτος ξεμπερδεύει με τη συνταγματική υποχρέωση να χρηματοδοτεί τις σχολές δημιουργώντας έτσι ένα πανεπιστήμιο, το οποίο θα ξεπληρώνει κρατικά χρέη, ενώ παράλληλα μονιμοποιείται και βαθαίνει η αντίληψη της εργασίας -και μάλιστα με τους χειρότερους όρους- ως ευκαιρία αντί για κοινωνικό δικαίωμα. Ο εργαζόμενος με «σύνολο δεξιοτήτων και προσωπικές διαδρομές» αντί για ενιαίο πτυχίο, αντιλαμβάνεται τον εαυτό του σαν υπεύθυνο για τη δεινή του κατάσταση, αφού δεν πάλεψε περισσότερο, δεν μάζεψε αρκετά ECTS κ.ο.κ. Η Διαμαντοπούλου και οι σύμμαχοί της θέλουν ένα πανεπιστήμιο «εργοστάσιο παραγωγής» των αυριανών ευέλικτα εργαζομένων. Ένα πανεπιστήμιο περισσότερο κερδοφόρο για την αγορά, που θα προάγει τη γνώση με όρους οικονομικής ανταποδοτικότητας και όχι κοινωνικής χρησιμότητας. Θέλουν ένα πανεπιστήμιο που να αποπληρώνει χρέη.

Ταυτόχρονα ένα ακόμα κέρδος γι’ αυτούς θα είναι η δημιουργία ενός αυταρχικού και αποστειρωμένου πανεπιστημίου χωρίς ελευθερίες και δικαιώματα. Η επίθεση στο άσυλο είναι επίθεση ενάντια στην κοινωνία. Η κυβέρνηση θέλει να ξεμπερδεύει με το πανεπιστήμιο ως χώρο ανάπτυξης κοινωνικών αγώνων, ριζοσπαστικοποίησης και αμφισβήτησης.

Η επίθεση στην εργασιακή προοπτική των νέων εντείνεται ακόμη περισσότερο με το Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης, διάταξη η οποία θεωρεί τους νέους εργαζόμενους ως μια ειδική κατηγορία που με ηλικιακά, και μόνο, κριτήρια θα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο από το υπόλοιπο σώμα των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει ότι θεσμοθετείται τριετής μαθητεία για νέους άνεργους με απολαβές γύρω στα 350-400 ευρώ, αλλά και δημιουργία "Συμβολαίου Πρώτης Απασχόλησης" που θα αφορά τις νέες προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα οι οποίες θα αμείβονται με 550 ευρώ, έναντι των 740 ευρώ που ορίζει η τελευταία σύμβαση. Επί της ουσίας, μιλάμε για μια άνευ όρων παράδοση της νεολαίας στις ορέξεις της εργοδοσίας που με τη σειρά της σημαίνει ότι η δική μας γενιά θα είναι αυτή που θα επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος για την έξοδο της χώρας από την κρίση προσφέροντας φτηνή κι ελαστική εργασία προκειμένου να συντηρηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου.

Απέναντι σε αυτή τη μεγάλη επίθεση μπορεί να υπάρξει απάντηση. Και η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από την προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης και του μνημονίου. Το φοιτητικό κίνημα σε συμπόρευση με το εργατικό  χρειάζεται με ξεκάθαρο τρόπο να προβάλει τα αιτήματα του: Παλεύουμε για τη μη κατάθεση του νόμου-πλαίσιο Διαμαντοπούλου, για την ακύρωση του μνημονίου, για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της και για να φύγει το ΔΝΤ. Διεκδικούμε να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση τους και να μην φορτωθεί το βάρος του χρέους στις πλάτες των εργαζομένων και της νεολαίας. Για όλα τα παραπάνω, είναι αναγκαίο όσο ποτέ η συγκρότηση ενός μεγαλειώδους φοιτητικού κινήματος, αντίστοιχου και μεγαλύτερης κλίμακας από του 2006-2007, το οποίο θα πυροδοτήσει μεγαλύτερους κοινωνικούς αγώνες, θα βάλει φρένο στην επιχειρούμενη διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και θα ανοίξει μια κεντρική αντιπαράθεση απέναντι στην τρόικα και την κυβέρνηση. Για να αποτελέσει τις απαρχές μιας μαζικής εισβολής στο προσκήνιο  της νεολαίας που συμπιέζεται, απορρίπτεται, αποτελεί καύσιμη ύλη στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση. Για να θέσει τις απαρχές ενός κοινωνικού μετώπου και μιας λαϊκής εξέγερσης που θα διεκδικήσει έναν άλλο δρόμο. Να διδαχτούμε από τα παραδείγματα των ευρωπαϊκών φοιτητικών κινημάτων της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ιρλανδίας, την αποφασιστικότητά τους και τις δυναμικές μορφές πάλης που υιοθέτησαν. Να ξαναζωντανέψουμε τις ελπίδες που αναδύθηκαν μέσα από την εξέγερση του Δεκέμβρη. Ελπίδες που εκφράστηκαν μαζικά τόσο στα μεγαλειώδη συλλαλητήρια της 5ης Μάη όσο και στις διαδηλώσεις της 17ης Νοέμβρη. Ελπίδες που πρέπει να εκφραστούν και στη Γενική Απεργία στις 15 Δεκέμβρη.

Ωστόσο η απάντηση που έρχεται από τα πανεπιστήμια απέναντι στα μέτρα είναι κατώτερη των περιστάσεων. Παρά τη φανερή αγανάκτηση του κόσμου απέναντι στη πολιτική του μνημονίου, μια μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών δεν συμμετέχει σε συλλογικές διαδικασίες όπως οι συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων ή οι καταλήψεις. Τη μεγαλύτερη ευθύνη γι αυτό έχουν φυσικά οι παρατάξεις της ΠΑΣΠ-ΔΑΠ που συστηματικά σαμποτάρουν αυτές τις διαδικασίες, προσπαθώντας να εμποδίσουν την έκφραση της κοινωνικής απογοήτευσης και οργής. Μερίδιο ευθύνης φέρνει όμως και μεγάλο κομμάτι της φοιτητικής αριστεράς. Η ΠΚΣ-ΜΑΣ δείχνει να επιλέγει τον δρόμο του απομονωτισμού και της περιχαράκωσης, δείχνοντας πως αδιαφορεί για τη συγκρότηση του κινήματος και ενδιαφέρεται μόνο για την αναπαραγωγή του κομματικού της μηχανισμού. Η ΕΑΑΚ παρουσιάζει έναν αποσπασματικό σχεδιασμό, χρησιμοποιώντας εργαλεία του παρελθόντος αρνούμενη να αντιστοιχηθεί με τα αυξημένα καθήκοντα του σήμερα. Παράλληλα αντιλαμβανόμαστε ως ΑΡ.ΕΝ. την ανάγκη της ενότητας στη δράση όλων των αριστερών δυνάμεων και καλούμε σταθερά σε αυτή. Επομένως, η αριστερά στα πανεπιστήμια χρειάζεται να πάρει άμεσα πρωτοβουλίες από τα κάτω που θα αλλάξουν τα πράγματα. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να χαράξει έναν πολιτικό προσανατολισμό που θα το καθιστά ικανό να δώσει απαντήσεις. Να ορίσει τον εχθρό του, την κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ και να στοχεύσει προς αυτόν τα πυρά του. Να παλέψει για την οικοδόμηση του δικού μας στρατοπέδου συγκροτώντας ένα συνεχές κίνημα εντός των σχολών και της νεολαίας. Να προσδιορίσει τη θέση ως οργανικό κομμάτι και πυροδοτητή ενός ευρύτερου κοινωνικού ανατρεπτικού σχεδίου.

Η Αριστερή Ενότητα δεν πρέπει να ξεχνάει πως είναι η δύναμη που κινείται μέσα στις σχολές με τα μάτια στραμμένα στην κοινωνία. Η Αριστερή Ενότητα χρειάζεται να δουλέψει στην κατεύθυνση του να παρθούν πρωτοβουλίες που θα κινητοποιήσουν, θα συσπειρώσουν και θα ξαναζωντανέψουν τους φοιτητικούς συλλόγους και τις διαδικασίες τους, συγκροτώντας ένα ζωντανό ηγεμονικό ρεύμα, που θα αντιπαλεύει τη μνημονιακή πολιτική.

Παίρνοντας υπόψη το γεγονός ότι μέχρι στιγμής δεν έχει αναπτυχθεί ένα μαζικό κίνημα ενάντια στο νόμο πλαίσιο, ενάντια στην κυβέρνηση και τα μέτρα, χρειάζεται να ανασυγκροτήσουμε το Φ.Κ. και να δυναμώσουμε τις συλλογικές διαδικασίες. Να επανοηματοδοτήσουμε και να μαζικοποιήσουμε τις συνελεύσεις και να κάνουμε πιο αποτελεσματικές τις Συντονιστικές Επιτροπές Κατάληψης και τις Επιτροπές Υλοποίησης Πλαισίου. Να πάρουμε πρωτοβουλίες, προωθητικές και όχι αντιπαραθετικές για τις Γ.Σ., που θα συσπειρώνουν και θα δίνουν χώρο και λόγο σε κάθε φοιτητή-τρια, εργαζόμενο του πανεπιστημίου, καθηγητή που θέλει να οργανώνει καθημερινά τη μάχη στις σχολές. Έτσι θα εμπνεύσουν τους φοιτητές που δεν καλύπτονται από το υπάρχον σκηνικό και που θέλουν να αλλάξουν τόσο τη φοιτητική τους καθημερινότητα όσο και την κοινωνία. Για να μπορέσει η Αριστερή Ενότητα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, αποδεικνύοντας κάθε στιγμή πως πραγματικά είναι το πιο ενωτικό και ελπιδοφόρο εγχείρημα μέσα στα πανεπιστήμια, χρειάζεται να τολμάει, να παίρνει πρωτοβουλίες και να μην περιμένει απλά σαν θεατής τις εξελίξεις.

Απέναντι σε εχθρούς που φαίνονται μεγάλοι, πρέπει να συγκροτήσουμε ένα πλατύ, διαρκές, πανεκπαιδευτικό, αντικυβερνητικό, αντιμνημονιακό μπλοκ αγώνα. Σε ένα κενό πρωτοβουλιών και πολιτικών απαντήσεων η Αριστερή Ενότητα μπορεί να κάνει τη διαφορά. Να αξιοποιήσουμε την εμπειρία του νικηφόρου κινήματος απέναντι στην αναθεώρηση του άρθρου 16, προωθώντας την πολιτική ανασυγκρότηση του φοιτητικού και νεολαιίστικου κινήματος. Να δουλέψουμε για μια μεγάλη κοινωνική έκρηξη που θα απελευθερώσει δυνάμεις και θα δημιουργήσει ρήγματα στις κυρίαρχες επιλογές του κεφαλαίου. Επίσης, αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη ενός αποτελεσματικού Φ.Κ. Κάτι τέτοιο εξασφαλίζεται και με τον εκδημοκρατισμό του Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων, μέσω της συγκρότησης δομών που διασφαλίζουν τη συμμετοχή των συλλόγων, τόσο στη διαδικασία, όσο και στη λήψη αποφάσεων. Σκιαγραφώντας κομμάτια του άλλου δρόμου να ξαναδώσουμε ελπίδα σε μια κοινωνία που της έχουν κλέψει κάθε συλλογικό όραμα και προοπτική. Να πάρουμε πρωτοβουλίες από τα κάτω συνδεόμενες με την κοινωνία, ώστε το φοιτητικό κίνημα να κερδίσει την συμπαράστασή της. Να τολμήσουμε να αλλάξουμε, να τολμήσουμε να απαντήσουμε θετικά στο κάλεσμα της ιστορίας, να τολμήσουμε να γίνουμε η γενιά που αρνούμενη την πραγματικότητα του μνημονίου θα αλλάξει ριζικά την πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας.