ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ VILLA AMALIAS ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΔΑ

Η Κατάληψη Villa Amalias εδώ και 23 χρόνια αποτελεί έναν ανοιχτό πολιτικό πολιτιστικό και κοινωνικό χώρο, καθώς και στεγαστική κολεκτίβα. Όλα αυτά τα χρόνια σε αυτή δραστηριοποιούνται πολλές ομάδες όπως: θεατρική ομάδα, συναυλιακή ομάδα, studio, ομάδα βιτρώ, παιδικό στέκι, ομάδα χορού, γυμναστικής, ξένων γλωσσών, Η/Υ, τυπογραφική κολλεκτίβα, ομάδα προβολών,δανειστική βιβλιοθήκη, ανταλακτήριο δισκων και cd και επίσης έχουν φιλοξενηθεί πολιτικές και πολίτιστικές εκδηλώσεις άλλων ομάδων. Επιπλέον, η Κατάληψη Villa Amalias, πέραν των εσωτερικών δραστηριοτήτων έχει συμβάλει στην επίλυση προβλημάτων της γειτονιάς, συμμετεχοντας τόσο στη συνέλευση κατοίκων πλατείας Βικτωρίας, όσο και πραγματοποιωντας ανοιχτές και εξωστρεφείς δράσεις στην περιοχή, όπως μικροφωνικές παρεμβάσεις,χαριστικά παζάρια, συλλογικές κουζίνες και παιδικές εκδηλώσεις στην πλατεία. 

Όλα αυτα τα 23 χρόνια, η Καταληψη Villa Amalias, μέσα από την πολύμορφη σύνθεση των υποκειμένων και των ομάδων που την απαρτίζουν έχει διαμορφώσει πολιτικά χαρακτηριστικά εξίσου πολύπλευρα, που πηγάζουν απο το ευρύτερο κίνημα των καταλήψεων, απο τον Αναρχικό και Αντιεξουσιαστικό χώρο και απο το κίνημα του ταξικού και εργατικού ανταγωνισμού. Χαρακτηριστικα τα οποία εχουν αποκτήσει υλική υποσταση μέσα απο τη συνδιοργάνωση και συμμετοχή σε πορείες, παρέμβασεις και κινητοποιησεις, που αφορούν σε εργατικούς, αντιφασιστικους-αντιρατσιστικούς αγωνες, αλληλεγγύη σε διοκώμενες καταλήψεις, στους μεταναστες΄και  σε διοκωμενους συντρόφους, σε φοιτητικούς και μαθητικους αγώνες καθως και για την επανοικιοποιηση ανοιχτών δημοσιων χώρων. 

Το κτίριο της Κατάληψης ήταν εγκαταλελλειμενο απο το 1973 και σε άθλια κατάσταση. Απο το '90 που καταλήφθηκε, ζει και συντηρειται απο την οικονομική συνεισφορά και την προσωπική εργασία τόσο των ίδιων των καταληψιών όσο και όλων των αλληλέγγυων συντρόφων.
Ο φερόμενος ως ιδιοκτήτης του κτιρίου, δήμος αθηναίων, ο οποίος είναι κάτοχος τεράστιας ακίνητης περιουσίας, καθώς και ο οργανισμός σχολικών κτηρίων ειναι γνωστοί για υποθέσεις απαλλοτριώσεων ιδιωτικής περιουσίας και παράνομων αποχαρακτηρισμών, με αποκορύφωμα την περίπτωση του μεγαθηριου κτιρίου Χαραγκιώνη στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Ιουλιανοώ, που εν μια νυκτί, απο οικόπεδο με σκοπο την ανέγερση σχολικού κτηρίου μετατράπηκε σε εμπορικό κέντρο.

Σε αντιθεση με αυτούς, που βλέπουν κτήρια και χώρους ως ενα ακόμη τρόπο κερδοσκοπίας, η Κατάληψη Villa Amalias και η δράση της είναι ένα έμπρακτο παράδειγμα του προτάγματός της για τη δημιουργία ελεύθερων κοινωνικών χώρων, αντιθετικών προς κάθε ειδους οικονομική εκμεταλευση, βασιζομενοι σε αντιεραρχικές, αυτοοργανωμένες, αλληλέγγυες και οριζόντιες δομές, σεβόμενοι τον άνθρωπο και στηρίζοντας πάντα τους απο κατω της ταξικής πυραμίδας, των οποίων κομματι αποτελούμε και εμείς.
Για αυτό και η συντηρηση του κτηρίου, όπως προαναφερθηκε, γίνεται από τους καταληψίες και τους αλληλέγγυους, ιδίως τα τελευταία 4 χρονια έπειτα από τις δύο δολοφονικές εμπρηστικές επιθέσεις που δέχτηκε η Κατάληψη από παρακρατικούς έμισθους ή μη. Οι συγκεκριμενες επιθέσεις προκάλεσαν μεγαλες υλικές φθορες που δεν αποτέλεσαν όμως εμπόδιο στο να συνεχίσει η Villa τη δράση της ως εγχείρημα, αλλά αντιθέτως ενδυνάμωσαν το ηθικό των ανθρώπων που την απαρτίζουν και με τη βοήθεια όλων των συντρόφων ανακαινίστηκε η προσοψη του κτηρίου από την οδό Χέυδεν και ξεκίνησε η αποκατάσταση και η περαιτέρω βελτιωση εσωτερικά του κτηρίου με τη συμβουλευτική βοήθεια αρχιτεκτόνων και πολιτικών μηχανικών.

Οι συνεχόμενες επιθέσεις δεν ειναι οι μόνες που εχει δεχτεί το εγχείρημα, ολα αυτά τα χρόνια. Η Villa και λόγω της τοπογραφικής της θεσης αλλα και λόγω των αξιακών και πολιτικών της χαρακτηριστικών, έχει βρεθεί πολλες φορές στο στόχαστρο επιθέσεων απο το κράτος και το παρακράτος. Σε όλες τις επιθέσεις απαντούσαμε πάντα με το λογο μας, δημοσιοποιώντας τα γεγονοτα και προπαγανδιζοντας τις θέσεις και τις αρχές μας μέσα από ανοιχτές κοινωνικές παρεμβασεις.

Στις 20/12/12 και ώρα 7.00 πμ, εισέβαλαν στην Κατάληψη άντρες της κρατικής ασφάλειας με το πρόσχημα της διενέργειας έρευνας "περι ναρκωτικών" και "εκρηκτικών υλών" κατόπιν μιας δήθεν ανώνυμης καταγγελιας και συνέλλαβαν 8 άτομα που βρίσκονταν εντός της Κατάληψης, εκ των οποίων οι τρεις ηταν φιλοξενούμενοι.Απο την Κατάληψη κατασχέθκαν αντικείμενα τα οποια η κρατική ασφάλεια χρησιμοποίησε ως πειστήρια για την κατασκευή κατηγοριών πλημμεληματικού και κακουργηματικού χαρακτηρα, κατηγορίες τις οποιες δεν αποδεχόμαστε. Πόσο μάλλον όταν η κακουργηματική μας πράξη στηριζεται σε κενές φυαλες μπύρας και σε ελάχιστη ποσότητα πετρελαίου που βρέθηκε διπλα σε σομπα.

Για εμάς, αποτελει σαφή πολιτική επιλογή του κράτους αυτή η κινηση. Σε καιρο οικονομικής και συστημικής κρισης, το κράτος εξαπολύει επιθεση προς πασα κατευθυνση υποβαθμίζοντας τη ζωή των απο κάτω και προσπαθώντας να εξαφανίσει κάθε πυρήνα αντίστασης και δημιουργίας αρνήσεων. Είτε αυτο μεταφράζεται σε καταπάτηση εργασιακών κεκτημένων ειτε στην προπαγάνδιση ρατσιστικων ιδεωδων που προαγουν τον κοινωνικό εκφασισμό ειτε στη δημιουργια συνθηκών ανασφαλειας με σκοπο την αποδοχή της διαρκους επιτηρησης των ζωών μας, ειτε στη διωξη και σπίλωση πολιτικών χώρων και υποκειμενων αντιτιθεμενων σε όλα αυτά.

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΚΑΘΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΜΑΣ

ΤΟ ΕΙΠΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΞΑΝΑΛΕΜΕ:
"ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΠΑΛΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΤΕΡΜΑ..."

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ (ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ)

Δείτε επίσης : 

Η ανακοίνωση της Βίλλα Αμαλίας 
 http://www.left.gr/article.php?id=18178

Το δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα για τη Βίλλα Αμαλίας :  http://diktio.org/node/843

Η Νεολαία Συνασπισμού για τη Βίλλα Αμαλίας: 
http://www.neolaiasyn.gr/text.php?id=964

Χρυσή Αυγή: «Έπρεπε να χτυπήσουμε περισσότερο το Στρατούλη»

Ρεπόρτερ του BBC (μεταμφιεσμένος σε χρυσαυγίτη) παρακολούθησε και ηχογράφησε ένα μάζεμα μελών της Χρυσής Αυγής

Το ντοκουμέντο του ραδιοφώνου του BBC αποτυπώνει την κυνική ομολογία χρυσαυγιτών ότι χτύπησαν τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Δημήτρη Στρατούλη.

Όπως αποδεικνύεται από το ηχητικό απόσπασμα, μέλη της Χρυσής Αυγής παραδέχονται ότι χτύπησαν τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Δημήτρη Στρατούλη.

Ακούστε εδώ το απόσπασμα από τη ραδιοφωνική εκπομπή του BBC (από το 41΄49) , όπου μιλάει (πιθανότατα) ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Γιάννης Λαγός:


Συναγωνιστές και συναγωνίστριες καλησπέρα,

Θα ήθελα να πω μερικά πράγματα γι’ αυτά που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες στις ειδήσεις. Πρώτα απ’όλα θέλω να εκφράσω τη δυσαρέσκειά μου για κάποια από τα νέα μέλη της Χρυσής Αυγής που είναι μόνο για φωνές, για μαγκιές και για τέτοια. Τρεις απ’ αυτούς τον χτυπούσαν για μισή ώρα και δεν κατάφεραν ούτε να κάνουν ένα καρούμπαλο στο κεφάλι του. Ντροπή! (χειροκροτήματα) Τρία μέλη της Χρυσής Αυγής εξαγριωμένα και δεν κατάφεραν ούτε καν να του σπάσουν τα γυαλιά. Πού χτύπαγαν;

Η πρόταση στελεχών της ΝΔ να ενωθεί η βάση της παράταξης, νεοδημοκράτες και χρυσαυγίτες, προσλαμβάνει μια άλλη διάσταση...

Πηγή: RedNotebook 

Οι δομές ψυχικής υγείας και το «ελαστικό» κοινωνικό κράτος

              του Πάνου Παπαδόπουλου

Στην ψυχική υγεία, πολλοί εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι εδώ και έξι μήνες. Τι πιο αναμενόμενο, εν μέσω κρίσης; Ωστόσο, η κρίση στην ψυχική υγεία έχει αρχίσει από το 2005. Πώς συνέβη αυτό;

Στο δημόσιο και δωρεάν σύστημα ψυχικής υγείας περιλαμβάνονται 65 περίπου ΜΚΟ (ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, σωματεία ή αστικές εταιρείες) που αναπτύσσουν περίπου 220 μονάδες ψυχικής υγείας, κυρίως οικοτροφεία και ξενώνες αποασυλοποίησης, αλλά και μια σειρά άλλων υπηρεσιών: κέντρα ημέρας, κινητές μονάδες κλπ. Διαθέτουν δηλαδή περίπου το 50% των «κρεβατιών» σε μονάδες αποασυλοποίησης και συνολικά περίπου το 30% του συνόλου των μονάδων ψυχικής υγείας.

Η επίσημη αιτιολογία για την τόσο μεγάλη ανάπτυξη του λεγόμενου «τρίτου τομέα» στην ψυχική υγεία ήταν η δυνατότητά του να απορροφά γρήγορα και χωρίς πολλές «γραφειοκρατικές διαδικασίες» (π.χ. ΑΣΕΠ) τα κονδύλια της Ε.Ε. Υπάρχουν όμως και άλλοι δύο, ανομολόγητοι, λόγοι. Ο πρώτος είναι ένα ιδιότυπο πελατειακό κράτος: εκτός από κάποιους καθηγητές ψυχιατρικής και λίγες γνωστές ΜΚΟ που ενεπλάκησαν στο εγχείρημα, οι περισσότεροι φορείς δημιουργήθηκαν ad hoc, από σχετικούς και άσχετους, με την αξιοποίηση «πολιτικών επαφών». Ο δεύτερος και σημαντικότερος λόγος είναι η στρατηγική επιλογή του νεοφιλελεύθερου κράτους, ήδη προ της κρίσης, για «ελαστικοποίηση» του κοινωνικού κράτους.

Ο νεοφιλελευθερισμός, ως γνωστόν, δεν συμπαθεί τις υπηρεσίες του κοινωνικού κράτους. Είτε το θεωρεί «βαρίδι» για την «ανάπτυξη» και προσπαθεί να περιορίσει τα έξοδά του, είτε, στην πιο ακραία εκδοχή του, πιστεύει ακράδαντα στον κοινωνικό δαρβινισμό, θεωρώντας «περιττά σώματα» όλους τους «μη κανονικούς». Ειδικά οι σταθερές δομές του κοινωνικού κράτους υπήρξαν μόνιμος αντίπαλος της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης, συν τοις άλλοις διότι εκεί πολλές φορές υπήρχαν και τα πιο μαχητικά στοιχεία του συνδικαλιστικού κινήματος, η καθυπόταξη του οποίου είναι βασικός στόχος της.

Στην πιο σκληρή εκδοχή του, το κοινωνικό κράτος του νεοφιλελευθερισμού ιδιωτικοποιείται πλήρως, και οι παροχές σε είδος αντικαθίστανται στην καλύτερη περίπτωση από κουπόνια, με τα οποία ο δικαιούχος μπορεί να «ψωνίσει» υπηρεσίες από τον ιδιωτικό τομέα. Στο ελαστικοποιημένο κοινωνικό κράτος υπάρχουν ακόμα χρηματοδοτούμενες υπηρεσίες, μόνο που δεν ανήκουν στο κράτος αλλά σε «μικτά σχήματα» (μη αμιγώς κρατικά, αλλά όχι αναγκαστικά κερδοσκοπικά), και η χρηματοδότησή τους είναι ελαστική: δεν είναι σταθερή, εξαρτάται από την «απόδοση» ειδικών πόρων, είναι διαπραγματεύσιμη, και ως προς το ύψος και ως προς τη διάρκεια. Ελαστικά είναι και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Η μονιμότητα προφανώς δεν ισχύει, συνήθως δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις, ενώ, αντίθετα, οι εργοδότες διαθέτουν όλα τα πλεονεκτήματα του εργατικού δικαίου (λ.χ. απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα). Ένα κοινωνικό κράτος επισφαλές και «λάιτ», με εργαζόμενους κακοπληρωμένους, μη συνδικαλισμένους και φοβισμένους, και με «ενδιάμεσες» διοικήσεις φορέων που σε πολλές περιπτώσεις συμπεριφέρονταν σαν τους πιο σκληρούς εργοδότες.

Επομένως, η κακοδαιμονία του συστήματος ψυχικής υγείας είναι μέρος μιας συνολικότερης στρατηγικής κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους και απόδοσης των πιο κερδοφόρων κομματιών του σε πάσης φύσεως ιδιωτικά συμφέροντα. Ακόμα και αν οι ΜΚΟ ψυχικής υγείας δεν είναι ο ορισμός αυτού που θα λέγαμε ιδιωτικό συμφέρον, σίγουρα ένα σύστημα ψυχικής υγείας βασισμένο σε ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και λογικές θα τείνει σταθερά, και ανεξάρτητα από προθέσεις, να «ολοκληρωθεί» σε πιο καθαρές μορφές του νεοφιλελεύθερου ιδεότυπου, όπου θα εντείνεται, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η εκμετάλλευση της εργασίας και η διαχειριστική λογική αντιμετώπισης της ασθένειας και του ανθρώπινου πόνου.

Γίνεται σαφές λοιπόν ότι η τύχη των μονάδων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανατροπή των πολιτικών της λιτότητας. Δεν πρόκειται να υπάρξει οριστική λύση, αν δεν υπάρξει μια στρατηγική απεμπλοκής από τα Μνημόνια και τις πολιτικές διάλυσης του κοινωνικού κράτους. Σ’ αυτό το πλαίσιο, είναι προφανές ότι το αίτημα για την ένταξη των μονάδων αυτών στο Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι απολύτως έγκυρο. Δεν μπορούν να υπάρχουν υπηρεσίες δυο ταχυτήτων, ούτε εργαζόμενοι που να κάνουν την ίδια δουλειά με λιγότερα δικαιώματα, μέσα σε ένα ενιαίο σύστημα. Αλλά και ο ρόλος των ΜΚΟ δεν είναι η παροχή υπηρεσιών προς το κράτος, ακόμα και αν η σχέση δεν είναι πελατειακή.

Βέβαια, οι όροι και οι προϋποθέσεις με τις οποίες θα ενταχθούν αυτές οι υπηρεσίες στο δημόσιο είναι κάτι που διασταυρώνεται με τη γενικότερη συζήτηση για τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, του ΕΣΥ αλλά και των δημόσιων υπηρεσιών γενικότερα — κάτι που βέβαια εκφεύγει των ορίων του άρθρου. Η προάσπιση του δημόσιου χαρακτήρα των υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ούτε ως ταύτιση με το απαράδεκτο καθεστώς ευνοιοκρατίας, κομματισμού και διαφθοράς που μας κληροδότησαν οι κυβερνήσεις του πάλαι ποτέ δικομματισμού, ούτε ως αναπαραγωγή συντεχνιακών λογικών «βολέματος» στο δημόσιο. Αντίθετα, είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος αν πραγματικά πιστέουμε στα συλλογικά αγαθά, αν θέλουμε ένα ενιαίο και ποιοτικό Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Επειδή όμως δεν είναι παραγωγικό να παραπέμπουμε τις λύσεις σε ένα απροσδιόριστο μέλλον, υπάρχουν άμεσα μέτρα που, αύριο κιόλας, μπορούν να αλλάξουν την εικόνα.

Πρώτα και κύρια, η πλήρης χρηματοδότηση των πραγματικών αναγκών. Δυστυχώς, κοινωνικό κράτος μόνο με «θεσμικές παρεμβάσεις» και «διοικητικές αναδιαρθρώσεις» δεν γίνεται. Χρειάζεται και χρήμα. Μόνο οι απολογητές του νεοφιλελευθερισμού ισχυρίζονται ότι μπορούν να λειτουργήσουν τις δομές του κοινωνικού κράτους χωρίς χρήμα. 

Δεύτερον, συλλογική σύμβαση με αξιοπρεπείς απολαβές και εξασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Στους όρους πρέπει να συμπεριληφθεί απαραίτητα και η απαγόρευση απολύσεων με μονομερή απόφαση, καθώς το προηγούμενο διάστημα έγινε μεγάλη κατάχρηση για λόγους άσχετους με την ποιοτική λειτουργία των μονάδων. 

Τρίτον, ενίσχυση των θεσμών διαφάνειας και λογοδοσίας. Είναι ασφαλώς άδικο να καταλογίζουμε στον τομέα της ψυχικής υγείας αμαρτίες ενός ολόκληρου κράτους, τα προβλήματα όμως υπάρχουν και δεν μπορούμε να τα κρύβουμε.

Τέλος, πρέπει να ενισχυθεί θεσμικά η δυνατότητα αυτοδιαχείρισης των μονάδων από τους εργαζόμενους. Να δοθεί δηλαδή η δυνατότητα, αλλά και η ευκαιρία και τα κίνητρα, ώστε οι εργαζόμενοι να αναλάβουν οι ίδιοι συλλογικά τη διαχείριση των μονάδων που εργάζονται. Αυτό δεν είναι μια διαχειριστική επιλογή μπροστά στην κρίση· είναι οραματικό στοιχείο μιας αριστερής οπτικής για την οργάνωση της εργασίας και της κοινωνίας εν γένει. Είναι ώρα να μη μιλάμε μόνο για όλα αυτά, αλλά να τα δούμε στην πράξη.

Ο Πάνος Παπαδόπουλος είναι νομικός, επιστημονικός συνεργάτης της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

ΠΗΓΗ: http://enthemata.wordpress.com/

Πρόβα «απαρτχάιντ» ετοιμάζει η κυβέρνηση στα δημόσια μαιευτήρια

των Μαρία Λούκα και Σίσσυ Βωβού

Εν κρυπτώ και με διαδικασίες εξπρές η μνημονιακή κυβέρνηση κλιμακώνει τις ρατσιστικές πολιτικές στη δημόσια υγεία. Πρόσφατα δεχτήκαμε καταγγελία ότι σε μεγάλο δημόσιο μαιευτήριο, ζητούν από μετανάστριες διπλάσια ποσά απ’ αυτά που υποχρεούνται να καταβάλλουν ελληνίδες ανασφάλιστες γυναίκες.  Μετά από σχετική διερεύνηση του ζητήματος διαπιστώσαμε ότι με απόφαση που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσης, ΦΕΚ Β 3096 23-11-2012, τίθεται σε ισχύ Κοινή Υπουργική Απόφαση που τροποποιεί τους όρους για τα Κλειστά Ενοποιημένα Νοσήλια και το Ημερήσιο Νοσήλιο στο ΕΣΥ και συγκεκριμένα διπλασιάζει το κόστος παροχής ιατροφαρμακευτικής υποστήριξης για μετανάστες χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα ή ασφαλιστική κάλυψη.

Με βάση αυτά τα δεδομένα, το κόστος στα δημόσια μαιευτήρια για μετανάστριες χωρίς χαρτιά διαμορφώνεται σε 1264 ευρώ για φυσιολογικό τοκετό για 3 ημέρες, 2090 ευρώ για καισαρική τομή και 165 ευρώ για κάθε επιπρόσθετη μέρα. Από τη μέρα δημοσίευσης της απόφασης οι διοικήσεις των δημόσιων μαιευτηρίων κλήθηκαν να υπακούσουν σ’ αυτήν. Και προφανώς η συγκεκριμένη ρύθμιση δε θα αφορά μόνο τις γυναίκες μετανάστριες χωρίς χαρτιά στα δημόσια μαιευτήρια αλλά θα γενικευτεί στο σύνολο του μεταναστευτικού και προσφυγικού πληθυσμού που δε διαθέτει τα απαραίτητα έγγραφα για ολόκληρο το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Η ρατσιστικής και απάνθρωπης έμπνευσης απόφαση φέρει την υπογραφή του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταικούρα, του Υπουργού Εργασίας Γιάννης Βρούτση και του Υπουργού Υγείας Ανδρέα Λυκουρέντζου.

Το ύψος των νοσήλιων τόσο για τις μετανάστριες, όσο και για τις ανασφάλιστες ελληνίδες ήταν ούτως η άλλως δυσβάσταχτο και τώρα γίνεται ανυπόφορο. Είναι σαφές ότι οι μετανάστριες αδυνατούν να καταβάλλουν αυτά τα υπέρογκα ποσά, στο βαθμό που αποτελούν τα πιο ευάλωτα τμήματα του πληθυσμού και πλήττονται ιδιαίτερα από τις μνημονιακές και αντιμεταναστευτικές πολιτικές. Μάλιστα, έχουμε υπόψη μας και περιστατικό γυναίκας που βρισκόταν νόμιμα στη χώρα με τουριστική βίζα και γέννησε πρόωρα με καισαρική τομή και της ζητήθηκε να πληρώσει σύμφωνα με τη νέα ρύθμιση. Με δεδομένο ότι το βρέφος θα χρειαστεί πολυήμερη παραμονή στο νοσοκομείο το κόστος αγγίζει τις 8000 ευρώ. Μ’ αυτές τις πρακτικές εξωθούνται επί της ουσίας εκτός του συστήματος Δημόσιας Υγείας, καταδικάζονται στην εξαθλίωση και η ζωή τους εκτίθεται σε κίνδυνο. Η ίδια η κυβέρνηση τις εγκλωβίζει στην παρανομία με πολιτικές μηδενικής χορήγησης ασύλου και νομιμοποιητικών εγγράφων, τις παγιδεύει στο σύγχρονο δουλεμπόριο και τώρα τις αποκόπτει από την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, διαγκωνιζόμενη το ακροδεξιό παραλήρημα της Χρυσής Αυγής. Είναι χρέος του εργατικού κινήματος και της αριστεράς να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των μεταναστριών, ως αναπόσπαστο τμήμα του ρεύματος κοινωνικής χειραφέτησης. Θα αγωνιστούμε για την απόσυρση τόσο της συγκεκριμένης απόφασης, όσο και κάθε άλλης ρύθμισης που ακυρώνει το χαρακτήρα της δημόσιας υγείας. Καλούμε τα σωματεία των υγειονομικών να σταθούν στο πλευρό μας και να μην υπακούσουν σε ξενοφοβικά κελεύσματα που διακρίνουν και κοστολογούν τις ανθρώπινες ζωές.

ΠΗΓΗ: http://www.fylosykis.gr

48ωρη πανιατρική απεργία στις 19 & 20 Δεκεμβρίου

Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών (ΙΣΑ) καλεί τα μέλη του στην πανιατρική απεργία 19 και 20 Δεκεμβρίου και σε αποχή από τα ιατρικά τους καθήκοντα, στο πλαίσιο της 24ωρης Πανελλαδικής απεργιακής κινητοποίησης που προκήρυξε η ΑΔΕΔΥ. Την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου και ώρα 12:00 ο ΙΣΑ καλεί όλους τους ιατρικούς συλλόγους και κλαδικούς φορείς, καθώς και όλους τους φορείς παρόχων και χρηστών υγείας σε μία ΠΑΝΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ, που θα πραγματοποιηθεί στα γραφεία του ΙΣΑ, Σεβαστουπόλεως 113, 3ος όροφος.

Κύρια θέματα της Συνέντευξης Τύπου, όπως επισημαίνεται σε σχετική ανακοίνωση του ΙΣΑ, είναι «αφενός η αποπληρωμή των δεδουλευμένων των λειτουργών και των παρόχων υγείας, η διεκδίκηση και η οριστική επίλυση στην κατοχύρωση των οφειλών πριν αυτές παραγραφούν και αφετέρου η οριστικοποίηση ενός πλαισίου του συστήματος υγείας που δε θα αφήνει τους ασθενείς να πεθαίνουν αβοήθητοι στο δρόμο και θα εξασφαλίζει μια ισότιμη στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που θα διατηρεί ασφαλισμένους και ανασφάλιστους στη ζωή».

Όπως σημειώνει ο ΙΣΑ, «δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια αδράνειας και εφησυχασμού για την πλήρη κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και την εξόντωση των γιατρών της Χώρας μας», καταλήγοντας: «Απευθύνουμε έκκληση ώστε να αποφέρει καρπούς η κινητοποίηση».

ΠΗΓΗ: http://www.alterthess.gr

«ΠΑΣΠ και ΔΑΠ έμπαιναν στα μεταπτυχιακά»

Συνεχίζεται η πολύκροτη δίκη στο Ρέθυμνο. Αποκαλυπτικές καταθέσεις δικαιώνουν τον Στ. Αλεξανδρόπουλο

Με μαρτυρίες – φωτιά για το κλίμα συναλλαγής μεταξύ φοιτητών και καθηγητών στο πανεπιστήμιο Κρήτης συνεχίστηκε στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου η δίκη του πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης Γιάννη Παλήκαρη και ακόμα τριών καθηγητών για την υπόθεση Αλεξανδρόπουλου. 

Ο αείμνηστος καθηγητής είχε καταγγείλει παρατυπίες στην επιλογή φοιτητών για μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών το 2005 και για το λόγο αυτό είχε παραπεμφθεί στο Πειθαρχικό του Πανεπιστημίου. Λίγες ώρες μετά την παραπομπή του πέθανε από ανακοπή στο γραφείο του στην Πανεπιστημιούπολη Ρεθύμνου.

Βερναρδάκης: Όργιο συναλλαγής

Για όργιο συναλλαγής στο πανεπιστήμιο έκανε λόγο στην κατάθεσή του την εβδομάδα που πέρασε ο επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ και συνάδελφος τότε του Αλεξανδρόπουλου, Χριστόφορος Βερναρδάκης. Απαντώντας σε ερωτήσεις της πολιτικής αγωγής μίλησε για δίκτυο συναλλαγής που είχε στηθεί στο πανεπιστήμιο όταν ακόμα οι εκλογές για την ανάδειξη των καθηγητών σε υψηλότερες βαθμίδες γίνονταν και με τη συμμετοχή των φοιτητών. 

Ο κ. Βερναρδάκης μίλησε για στενές σχέσεις των κατηγορουμένων καθηγητών Κοτρόγιαννου και Λάβδα με την ΠΑΣΠ και τη ΔΑΠ αντίστοιχα, που οδήγησε σε αποκλεισμούς άξιων φοιτητών από τα μεταπτυχιακά προκειμένου να προωθηθούν άλλοι «αρεστοί» φοιτητές, προερχόμενοι από τις συγκεκριμένες παρατάξεις. 

Όπως τόνισε ο κ. Βερναρδάκης, από την πλευρά των κατηγορούμενων καθηγητών του είχε τονιστεί με νόημα πως κόπηκαν τρεις συγκεκριμένοι φοιτητές από το μεταπτυχιακό πρόγραμμα όχι επειδή δεν ήταν άξιοι, αλλά «για να σταλεί ένα μήνυμα». 

Σχετικά με την επίμαχη λίστα της αναλυτική μοριοδότησης την οποία ζητούσε επίμονα ο Αλεξανδρόπουλος προσπαθώντας να υπερασπιστεί τους αποκλεισμένους φοιτητές, ο κ. Βερναρδάκης είπε πως αυτή δεν του δόθηκε ποτέ καθώς συνεχώς άλλαζε προκειμένου να «εκλογικευτεί», δηλαδή τα κριτήρια να ταιριάζουν με τις επιλογές φοιτητών από τους καθηγητές.

Νικολακόπουλος: Παράτυπη η παραπομπή 

Επιβαρυντική για τον πρώην πρύτανη ήταν και η κατάθεση του καθηγητή στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ Ηλία Νικολακόπουλου, ο οποίος χαρακτήρισε παράτυπη και στα όρια της νομιμότητας την παραπομπή του Στέλιου Αλεξανδρόπουλου στο πειθαρχικό. Η παραπομπή του έγινε εκδικητικά και με τη συμπεριφορά του να βαπτίζεται ως «βαρέως απάδουσα των θεσμών του πανεπιστημίου», κατηγορία που αποδίδεται συνήθως σε καθηγητές υπόλογους για περιπτώσεις εκτεταμένης λογοκλοπής, ή όταν δεν πληρούν τα διδακτικά καθήκοντά τους, είπε ο κ. Νικολακόπουλος, τονίζοντας πως η μάχη του Αλεξανδρόπουλου για την αποκάλυψη της αλήθειας δεν μπορούσε να χαρακτηριστεί από τέτοιους όρους. 

Όπως είπε, ο ίδιος είχε συμβουλέψει τον Αλεξανδρόπουλο να μην εμφανιστεί καν να καταθέσει στο Πειθαρχικό για να μη νομιμοποιήσει με την παρουσία του μια καταφανώς παράτυπη διαδικασία. Ακόμα περισσότερο ο κ. Νικολακόπουλος καταδίκασε την όλη πρακτική που ακολουθήθηκε από την τότε ηγεσία του πανεπιστημίου εις βάρος του Αλεξανδρόπουλου, καθώς σε κανένα στάδιο της διαδικασίας ο άτυχος καθηγητής δεν κλήθηκε για να καταθέσει την άποψή του. Στην ουσία καταδικάστηκε χωρίς καν δικαίωμα απολογίας είπε ο κ. Νικολακόπουλος. 

Από το βήμα του μάρτυρα είχε περάσει τις προηγούμενες ημέρες και ο πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης Γιώργος Γραμματικάκης, ο οποίος τόνισε πως πράγματι είχαν βρεθεί φοιτητές που είχαν ευνοηθεί και οι οποίοι είχαν και τη συνδικαλιστική ιδιότητα. Ιδιαίτερα επικριτικός ήταν μάλιστα σε ό,τι αφορά την παραπομπή του Αλεξανδρόπουλου στο πειθαρχικό. «Οι αντιδράσεις της πρυτανείας ήταν αψυχολόγητες. Ήταν επιθετικές, ενώ θα έπρεπε να υπάρξει καταλαγή στο Πανεπιστήμιο. Μετά την παραπομπή του Αλεξανδρόπουλου, επειδή ένιωσα έκπληξη, επικοινώνησα με δυο αντιπρυτάνεις για να ρωτήσω τι έγινε, αλλά δεν γνώριζαν τίποτα. Μόνο ο στενός κύκλος του πρύτανη γνώριζε» είπε επί λέξει ο κ. Γραμματικάκης.

Κλίμα τρομοκρατίας

Η δίκη για την υπόθεση Αλεξανδρόπουλου πραγματοποιείται μετά από συνεχείς αναβολές σε κλίμα ιδιαίτερα φορτισμένο. Γι’ αυτό έχουν φροντίσει κυρίως οι συνήγοροι των κατηγορουμένων δημιουργώντας καθημερινά ζήτημα ως προς τη φύλαξη της αίθουσας. 

Ο συνήγορος του καθηγητή Λάβδα, Στέλιος Γεωργίου, ζήτησε τον εξονυχιστικό έλεγχο όλων όσοι εισέρχονται στην αίθουσα υποστηρίζοντας ότι σε φοιτητές που εισήλθαν στην αρχή της δίκης είχαν βρεθεί σάπια φρούτα τα οποία προορίζονταν προς… εκσφενδονισμό. Πλέον, οι παριστάμενοι στο ακροατήριο υφίστανται καθημερινά σωματική έρευνα.

Το κλίμα τρομοκρατίας καταγγέλλει η Πρωτοβουλία Ενημέρωσης και Δράσης για την υπόθεση Αλεξανδρόπουλου, η οποία έχει συσταθεί από πρώην φοιτητές αλλά και πολίτες στο Ρέθυμνο. Η Πρωτοβουλία καταγγέλλει τα κρούσματα συναλλαγής φοιτητών-καθηγητών αλλά τονίζει πως το πανεπιστήμιο θα έπρεπε να έχει τα μέσα και τους μηχανισμούς να απομονώνει και να καταδικάζει τέτοιες συμπεριφορές.

Μάριος Διονέλλης

Πηγή: δρόμος

Και τι δεν ήταν - ''Μιλώντας για το Δεκέμβρη του 2008''

Τέσσερα χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, στις 6 Δεκεμβρίου του 2008, και την κοινωνική εξέγερση που ακολούθησε, η σκηνοθετική ομάδα "Χάι Λάιφ" (http://highlifemovies.wordpress.com/) αναζητά απαντήσεις στο ερώτημα "τι ήταν τελικά ο Δεκέμβρης του 2008". Μια παραγωγή του Pathfinder.gr.

Τρεις οροθετικές φυλακισμένες μιλούν για τη διαπόμπευσή τους

της Σίσσυς Βωβού

Έχουμε πει και κάνει πολλά για την αποφυλάκιση των οροθετικών γυναικών, για την νομική τους στήριξη και για την ικανοποίηση άλλων αναγκών τους, στο πλαίσιο της «Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στις διωκόμενες οροθετικές», από τις αρχές Μαίου έως σήμερα. Έχουμε βγάλει δελτία τύπου και έχουμε γράψει άρθρα, έχουμε δώσει συνεντεύξεις για να δημοσιοποιήσουμε και να καταγγείλουμε αυτό το σκάνδαλο, έχουμε οργανώσει δύο δημόσιες μαζικές διαμαρτυρίες. Ήδη παραμένουν 12 από τις αρχικές 27 κρατούμενες, και θα αγωνιστούμε μέχρι να βγει και η τελευταία και μέχρι να καταδικαστούν οι πολιτικά υπεύθυνοι για την βαρύτατη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αυτών των γυναικών.

Απ’ όλα τα κακουργήματα εναντίον τους, ένα είναι το χειρότερο. Η διαπόμπευσή τους. Σήμερα δημοσιεύουμε προσωπικές μαρτυρίες τριών από τις φυλακισμένες, για την επίδραση της διαπόμπευσης στη ζωή τους. Δυστυχώς, είναι τραγικές.

Χριστίνα

Είμαι χρήστρια 20 χρόνια. Είμαι 34 χρονών και πίνω από τα 14 μου. Ενώ όμως είμουνα μέσα στη χρήση μπορούσα να περπατάω και να μη νιώθω άσχημα ανάμεσα στον κόσμο. Με πήρανε για μια απλή εξακρίβωση στοιχείων. Από την κλούβα με οδηγήσανε σε ένα υπόγειο όπου μου κάνανε τεστ αίματος χωρίς τη θέληση μου. Με βρήκανε θετική. Δημοσίευσαν το όνομα μου και τη φωτογραφία μου παντού, στην τηλεόραση, στο internet, όπου ήταν δυνατό. Είμαι από μια μικρή επαρχιακή πόλη, τη φωτογραφία μου έδειξαν και όλα τα τοπικά κανάλια, με είδαν σε κάθε σπίτι, τώρα όποια πέτρα και να σηκώσεις ξέρουνε για μένα. Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα για την οικογένεια μου. Είμαι από πολύτεκνη οικογένεια. Ο αδερφός μου ήταν φαντάρος εκείνη την περίοδο. Μπήκε στο internet να μιλήσει με την μικρότερη αδερφή μου και είδε το πρόσωπο μου παντού. Δεν ξέρω πραγματικά πως να αντιμετωπίσω τους δικούς μου και τους γνωστούς μου, πως να αντικρύσω τον κοινωνικό, οικογενειακό και φιλικό μου περίγυρο. Όλα έγιναν από προεκλογικό συμφέρον. Πως μπορεί να πιστεύει κάποιος ότι μπορεί να είναι υπεύθυνες οι κοπέλες, και για τους άντρες που δεν υπολογίζουν τίποτα, ούτε τις ίδιες τις οικογένειες τους να μην λένε τίποτα. Θέλω να καταδικάσω το κράτος, το σύστημα, το ΚΕΕΛΠΝΟ που μας έκανε τεστ χωρίς τη θέληση μας, το Υπουργείο Υγείας, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, θεωρώ ότι δεν έχουν κάνει τα απαραίτητα. Από τη στιγμή που ξεκινήσανε κάτι τέτοιο θα πρέπει να το διορθώσουνε, να δώσουνε ευκαιρίες σε αυτά τα κορίτσια. Να δείξουν ενδιαφέρον και φροντίδα για τα άτομα που είναι χρήστες και είναι στο δρόμο.

Μαρία 

Πήγε το ΚΕΕΛΠΝΟ στο σχολείο της κόρης μου παράνομα και της έκανε εξετάσεις για μια εβδομάδα. Τελικά την έδιωξαν από το σχολείο. Τα προβλήματα που δημιούργησαν στην οικογένεια μου είναι τεράστια, τους δύο αδερφούς μου τους έδιωξαν από τις δουλειές τους και δεν βρίσκουν άλλη δουλειά. Εμένα με δείχνουν με το δάκτυλο. Φοβάμαι πως όταν βγω έξω θα με λιντσάρουν. Είμαι από μια μικρή πόλη, σαν χωριό, έχει γίνει μεγάλο σούσουρο και πραγματικά φοβάμαι να πάω να δω το παιδί μου. Από 8 χρονών είδε τη μάνα της σε όλες τις τηλεοράσεις. Της μίλησα στο τηλέφωνο και μου είπε πως δεν θέλει να έχει μία μαμά που είναι άρρωστη και πάει με πολλούς άντρες.

Χριστίνα 

Θέλω να πληρώσουν όσοι το έκαναν αυτό, γιατί δεν έχω μούτρα να αντικρύσω την οικογένεια μου και δεν μπορώ να αντικρύσω και το παιδί μου, παρόλο που είναι ακόμα πολύ μικρό και δεν καταλαβαίνει. Φαντάζομαι πόσα λένε για μένα στην πόλη μου. Βγάλανε τις φωτογραφίες μας παντού. Με αυτό τον τρόπο ξεφτίλισαν το γυναικείο φύλο, πρώτα μας ξεφτιλίσανε σαν γυναίκες και μετά σαν ανθρώπους. Ζητάω από το Υπουργείο Δικαιοσύνης και το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης να μην μας μεταχειρίζονται σαν αντικείμενα και ζώα, να μας βλέπουνε σαν ανθρώπους και μέσα αλλά και έξω από τη φυλακή.