30/8/12

Σε κίνδυνο το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων;


Σε κίνδυνο υπάρχει πιθανότητα να τεθεί η λειτουργία του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων λόγω αδυναμίας του ιδρύματος να καλύψει χρωστούμενο ποσό από την ανέγερση φοιτητικής εστίας.

Ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων στις 17 Ιουλίου, με δεδομένη την αδυναμία του ιδρύματος να καλύψει το ποσό αυτό,  απέστειλε έκκληση για έκδοση απόφασης έκτακτης χρηματοδότησης προς το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

Το θέμα ανέδειξαν στην Βουλή οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Χρήστος Μαντάς, Μαρία Κανελλοπούλου, Θεανώ Φωτιόυ, Γιάννης Αμανατίδης, Τάσος Κουράκης.
Σε ανακοίνωσή τους τονίζουν πως "αν επιβεβαιωθεί ένα τέτοιο σενάριο οι επιπτώσεις  τόσο σε ακαδημαϊκό όσο και σε τοπικό επίπεδο θα είναι  καταστροφικές, ειδικά αυτή στιγμή που πολλές οικογένειες  δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα έξοδα φοίτησης των παιδιών και κάποια θα αναγκαστούν να διακόψουν τις σπουδές τους" και ζητούν να διασφαλιστεί η λειτουργία του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Το χρονικό.

Στις 15 Οκτωβρίου 2007 η Ζάππειος Επιτροπή αποφάσισε την ανέγερση φοιτητικής  εστίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Η ίδια η Ζάππειος  επιτροπή δεσμεύτηκε να χρηματοδοτήσει εξ ολοκλήρου το έργο αυτό καταθέτοντας μάλιστα υπέρ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και πριν από τη δημοπράτηση του έργο ένα χρηματικό ποσό σε δεσμευμένο λογαριασμό.

Στις 21 Ιουλίου του 2008 προκηρύχθηκε ανοιχτός διαγωνισμός για την ανάθεση του έργου και σύμφωνα με την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου εγκρίθηκε η κατοχύρωσή του στην εταιρία ‘ΙΟΝΙΟΣ ΤΕΧΝΙΚΗ ΑΕ’ με την οποία το Πανεπιστήμιο υπέγραψε σχετική σύμβαση στις 15 Δεκεμβρίου του 2008. Το έργο περαιώθηκε εμπρόθεσμα στις 31 Δεκεμβρίου του 2010, ωστόσο λόγω έλλειψης χρηματοδότησης από τη Ζάππειο Επιτροπή, δεν καταβλήθηκε στην εταιρία το ποσό των 276.149,29 Ευρώ για την τελική αποπληρωμή του έργου.
Η ίδια η Ζάππειος Επιτροπή δήλωσε προς το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων ότι δεν είναι σε θέση να καλύψει το ως άνω υπόλοιπο ποσό της χρηματοδότησης, λόγω της χαμηλής χρηματιστηριακής τιμής της μετοχής της ΕΤΕ.

Στις 2 Απριλίου 2012, κατόπιν αιτήσεως της εταιρίας ‘ΙΟΝΙΟΣ ΤΕΧΝΙΚΗ ΑΕ’ το Μονομελές Πρωτοδικείο Ιωαννίνων εξέδωσε την υπ’ αριθμό 182/2012 διαταγή πληρωμής ποσού 272.032,72 Ευρώ ενώ στις 27 Ιουνίου η εταιρία προέβη σε Δήλωση Επιβολής Κατάσχεσης στα χέρια τρίτου προς την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας για ποσό των 298.592,33 Ευρώ η οποία είναι άμεσα εκτελεστέα.

Πηγή: www.alterthess.gr

27/8/12

Όταν Ακούς «Υγειονομική Βόμβα» Ανθρώπινο Κρέας Μυρίζει


Ο εκφασισμός της κοινωνίας, που στη συγκεκριμένη περίπτωση εκπορεύεται από το κράτος, και ειδικά ο εκφασισμός της εργατικής τάξης, απαιτεί καθημερινό αγώνα ακόμα και για τα αυτονόητα

Από τότε που ξεκίνησε αυτή η βίαιη καπιταλιστική επίθεση ενάντια στους όρους της ζωής μας έχουμε δει πολλά εξιλαστήρια θύματα να περνάνε από τις τηλεοπτικές μας οθόνες με τελικό στόχο τη συνείδησή μας: για όλα φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι φορτηγατζήδες, οι ταξιτζήδες, οι λιμενεργάτες, οι φαρμακοποιοί, οι φοροφυγάδες «ελεύθεροι επαγγελματίες», οι αριστεροί, οι αντιεξουσιαστές, οι συνδικαλιστές, οι διαδηλωτές, οι απεργοί, οι μετανάστες, οι ασθενείς, και δη οι γυναίκες ασθενείς.

Η διαπόμπευση των «οροθετικών» γυναικών και ο εκδικητικός εγκλεισμός τους στις φυλακές Κορυδαλλού είναι μία ακόμα πράξη στην προσπάθεια του κράτους και του κεφαλαίου να στρέψουν την οργή και την απελπισία της εργατικής τάξης στα πιο αδύναμα κομμάτια αυτής της ίδιας τάξης. Το σώμα των γυναικών, εξάλλου, αποτέλεσε ιστορικά ένα πεδίο εκμετάλλευσης, χλευασμού και πειθάρχησης από την πλευρά της εξουσίας. Η εποχή από τον 15ο έως τον 17ο αιώνα σημαδεύτηκε από το «κυνήγι των μαγισσών» που άφησε πίσω του χιλιάδες δολοφονημένες γυναίκες σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το «κυνήγι των μαγισσών» ήταν ένα ακόμα αιματηρό επεισόδιο στη διαδικασία επιβολής του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, μια διαδικασία λεηλασίας, βίας και φωτιάς. Έτσι και σήμερα: η πιο άγρια λεηλασία των μεταπολεμικών χρόνων συνοδεύεται από τη σωματική και ηθική εξόντωση των πιο περιθωριοποιημένων συνανθρώπων μας, των τοξικομανών γυναικών και αντρών, των πορνών και φυσικά των μεταναστριών και των μεταναστών.

Οι πολιτικοί εκπρόσωποι των Μνημονίων, με προεξάρχοντες τους υπουργούς υγείας και δημόσιας τάξης, έδωσαν τον τόνο: «Να απελαθούν οι αλλοδαπές, φορείς του AIDS», «Το θέμα των μολυσμένων με τον ιό HIV ιερόδουλων της Αθήνας είναι μια απασφαλισμένη υγειονομική βόμβα που απειλεί την ελληνική κοινωνία», «Η μετάδοση γίνεται από την παράνομη μετανάστρια στον Έλληνα πελάτη, στην ελληνική οικογένεια»! Η σκυτάλη πέρασε στους φυσικούς αποδέκτες: οι δυνάμεις της τάξης και της ασφάλειας μαζί με γιατρούς του ΚΕΕΛΠΝΟ αρχίζουν το κυνηγητό στο κέντρο της Αθήνας. Όσες άτυχες γυναίκες πέφτουν στα χέρια τους μεταφέρονται σε αστυνομικά τμήματα. Μέσα στα αστυνομικά τμήματα και χωρίς τη συγκατάθεση των γυναικών οι γιατροί τις υποβάλλουν σε, αμφισβητούμενα για την αξιοπιστία τους, τεστ για HIV. Καταπατώντας το ιατρικό απόρρητο, οι γιατροί παραδίδουν τα αποτελέσματα των τεστ στις αστυνομικές αρχές. Όσες γυναίκες βρίσκονται θετικές στον ιό HIV, βάσει πάντα των αμφισβητούμενων τεστ, φωτογραφίζονται και οι φωτογραφίες τους μαζί με τα προσωπικά τους στοιχεία αναρτώνται στην ιστοσελίδα της ΕΛΑΣ. Αμέσως μετά παίρνουν τη σκυτάλη τα καθεστωτικά ΜΜΕ και επιδίδονται σε αυτό που ξέρουν καλά να κάνουν: κανιβαλίζουν τα ρημαγμένα σώματα και τις τσακισμένες ψυχές αυτών των γυναικών που, προς μεγάλη απογοήτευση των ενορχηστρωτών του κανιβαλισμού, είναι στην πλειοψηφία τους Ελληνίδες και όχι παράνομες μετανάστριες. Η δικαιοσύνη βάζει την τελική σφραγίδα στην κατασκευή του εσωτερικού εχθρού, από τον οποίο μόνο το κράτος μπορεί να μας προστατεύσει: οι γυναίκες φυλακίζονται διότι κατηγορούνται για «σκοπούμενη βαριά σωματική βλάβη». Επίτηδες κόλλησαν AIDS, επίτηδες εκδίδονταν, επίτηδες «πήγαιναν» με αξιότιμους Έλληνες οικογενειάρχες, επίτηδες πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους χωρίς προφυλάξεις, επίτηδες, επίτηδες, επίτηδες...

Πάντα σε αυτή την κοινωνία του θανάτου οι περιθωριοποιημένοι άνθρωποι έχουν την απόλυτη ευθύνη για την «κατάντια» τους...

Ως Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών θεωρούμε ότι είναι καθήκον μας να πάρουμε δημόσια θέση πάνω στο ζήτημα των γυναικών που φυλακίστηκαν με γνώμονα τα αμφισβητούμενα θετικά αποτελέσματα ενός τεστ HIV. Μας εξοργίζει το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή βρίσκονται στη φυλακή, όπου αρχικά δεν τις άφηναν καν να προαυλίζονται, υπό άθλιες συνθήκες υγιεινής, χωρίς την κατάλληλη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χωρίς τα στοιχειώδη για την επιβίωσή τους, με τη ρατσιστική κοινωνική κατακραυγή να στρέφεται όχι μόνο εναντίον τους αλλά και εναντίον των οικογενειών και των παιδιών τους. Γνωρίζουμε ότι η αλληλεγγύη μας προς αυτές δεν αρκεί. Ο εκφασισμός της κοινωνίας, που στη συγκεκριμένη περίπτωση εκπορεύεται από το κράτος, και ειδικά ο εκφασισμός της εργατικής τάξης, απαιτεί καθημερινό αγώνα ακόμα και για τα αυτονόητα. Οι εργατικοί αγώνες στερούνται περιεχομένου εάν παραμένουν αδιάφοροι απέναντι στον κοινωνικό κανιβαλισμό, εάν παραμένουν συντεχνιακά κλειστοί και δεν μπορούν να συναντηθούν με άλλα υποκείμενα που εξοντώνονται από τις στρατηγικές του κράτους ή από τις φασιστικές συμμορίες, όπως συμβαίνει με τις «οροθετικές» γυναίκες και τους μετανάστες. Γι’ αυτό καλούμε όλα τα σωματεία και τις εργατικές συλλογικότητες να καταγγείλουν δημόσια την κρατική στρατηγική που οδηγεί τις φυλακισμένες «οροθετικές» γυναίκες σε φυσική και ηθική εξόντωση.


ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΩΝ «ΟΡΟΘΕΤΙΚΩΝ» ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΠΑΥΣΗ ΤΗΣ ΔΙΩΞΗΣ ΤΟΥΣ


Τραπεζικός λογαριασμός για την οικονομική ενίσχυση των γυναικών:
Εθνική Τράπεζα / λογ. Ταμιευτηρίου
040/723528-36 / IBAN GR7901100400000004072352836/ETHNGRAA

ΠΗΓΗ: rednotebook.gr

10/8/12

Ένα αθόρυβο κοινωνικό ιατρείο

Του Παναγιώτη Χριστοδούλου

Το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης στην Πάτρα είναι ένα …αθόρυβο κοινωνικό ιατρείο. Δεν πρωταγωνιστεί σε πάνελ συζητήσεων, στο Ίντερνετ, σε δελτία τύπου. Ακόμα και η τοποθεσία του, στην πλατεία εργατικών κατοικιών, είναι μια ήσυχη τοποθεσία. Είναι σιωπηλό γιατί κάπως έτσι ξεκίνησε.

Η ιδέα να δημιουργηθεί δημιουργίας ένα κοινωνικό ιατρείο στην Πάτρα δεν ήταν καινούρια. Είχαν επιχειρηθεί αρκετές βροντερές προσπάθειες την τελευταία διετία - από φοιτητές Ιατρικής, από λαϊκές συνελεύσεις, από το κίνημα των Αγανακτισμένων, από νοσοκομιακούς γιατρούς. Ειρωνικό ίσως, αλλά η μόνη αθόρυβη προσπάθεια ήταν αυτή που τελικά είχε επιτυχία.

Πριν από 8 μήνες, και έπειτα από πρόταση γιατρών στο ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας, συγκλήθηκε μια μαζική σύσκεψη. Εθελοντές γιατροί και νοσηλευτές, η Ένωση Νοσοκομειακών Ιατρών Αχαϊας, η ομάδα Γενικών Γιατρών του νομού, το Πανεπιστήμιο, και φυσικά ο Ιατρικός Σύλλογος Πάτρας αποφάσισαν την δημιουργία ενός κοινωνικού ιατρείου αλλυλεγγύης το οποίο θα λειτουργούσε εθελοντικά και θα ήταν ανοιχτό για κάθε άνεργο και ανασφάλιστο, έλληνα ή μετανάστη. Η δημιουργία συνδυάστηκε με την ίδρυση του κοινωνικού φαρμακείου Πάτρας. Με τη συμβολή του Δήμου Πατρών και την παραχώρηση χώρου ξεκίνησε εδώ και δύο μήνες η λειτουργία του. Αθόρυβα, όπως και η πρώτη συνέλευσή του...

Τα πράγματα ειδικά στην αρχή δεν ήταν εύκολα. Λίγος κόσμος ήξερε την ύπαρξή του, ενώ το πρόγραμμα λειτουργίας δούλευε δύσκολα. Τους πρώτους δύο μήνες η λειτουργία του ήταν αποθαρρυντική. Παρ΄ όλα αυτά, χάρη στην επίμονη προσπάθεια των εθελοντών το Κοινωνικό Ιατρείο κατάφερε να αποκτήσει πρόσωπο. Δειλά δειλά, όλο και περισσότερος κόσμος έκανε την εμφάνισή του , το πρόγραμμα συμπληρωνόταν με περισσότερους εθελοντές και τώρα πλέον μπορεί να λειτουργεί κανονικά και να παρέχει πρωτοβάθμια περίθαλψη σε σημαντικό αριθμό κατοίκων της περιοχής, καθώς, συν τοις άλλοις, γύρω του αναπτύχθηκε σταδιακά ένα δίκτυο ιδιωτών γιατρών από όλες τις ειδικότητες, ώστε να καλύπτονται ανάγκες που δεν μπορούσαν να καλυφθούν στο χώρο του κοινωνικού ιατρείου. Φυσικά δεν έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα, και καθημερινά προκύπτουν καινούρια. Τώρα πια, όμως, υπάρχει η δυνατότητα να εντοπίζονται, να συζητιούνται και να αντιμετωπίζονται.

Μετά από 8 μήνες, διαπιστώνουμε ότι το να λειτουργεί μια δομή κοινωνικής αλλυλεγγύης είναι πολύ πιο δύσκολο απ΄ ό,τι φαίνεται. Ίσως είναι η πιο επίπονη κινηματική διαδικασία, καθώς χρειάζεται προσωπική αφιέρωση, συνέπεια, οργανωτικότητα και την ισότιμη συμμετοχή όλων. Πρόκειται, ωστόσο, για μια διαδικασία που προσφέρει ένα διαφορετικό παράδειγμα κοινωνικών και ανθρώπινων σχέσεων, οι οποίες δεν υπακούουν στην λογική της αγοράς και του κέρδους. Αλλά και για μια διαδικασία αποτελεσματική ως εμπόδιο στον ερχομό μιας κοινωνίας της ζούγκλας.

Είναι συγκινητικό όταν βλέπεις απελπισμένους ανθρώπους, απολυμένους και εξαθλιωμένους από την πολιτική του μνημονίου, να αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι μόνοι τους. Και αυτός είναι ο σημανιικότερος ρόλος του Κοινωνικού Ιατρείου. Γι΄ αυτό παραμένει αθόρυβο σε σχεση με κάποια επικοινωνιακά, δήθεν αλληλέγγυα εγχειρήματα κοινωνικών κανίβαλων φασιστικής έμπνευσης. Γιατί σκοπός του είναι να συμβάλει στο να κρατηθεί όρθια η κοινωνία, να μη σκύψουν το κεφάλι οι από κάτω και να προχωρήσουν ενωμένοι προς ένα καλύτερο μέλλον.

Υ.Γ:. Το κοινωνικό ιατρείο συνεχίζει να λειτουργεί αθόρυβα κάθε Δευτέρα και Τετάρτη 6 με 8, και κάθε Σάββατο 10 με 12.

Ο Παναγιώτης Χριστοδούλου είναι μέλος της συντονιστικής ομάδας του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Πάτρας


ΠΗΓΗ: rednotebook.gr