Η βαρ­βα­ρό­τη­τα της ι­δρυ­μα­τι­κής τα­κτι­κής ξα­νά στο προ­σκή­νιο

Μείω­ση κα­τά 37,43% των δα­πα­νών για α­σφά­λι­ση, πε­ρί­θαλ­ψη και κοι­νω­νι­κή προ­στα­σία,   διοι­κη­τι­κή δια­σύν­δε­ση νο­σο­κο­μείων, αύ­ξη­ση του πο­σο­στού χρή­σης γε­νό­ση­μων φαρ­μά­κων στα νο­σο­κο­μεία του Ε­ΣΥ και στην πρω­το­βάθ­μια φαρ­μα­κευ­τι­κή α­γω­γή, πε­ραι­τέ­ρω συρ­ρί­κνω­ση και ο­ρι­στι­κή κα­τάρ­γη­ση μέ­χρι το 2015 των υ­φι­στά­με­νων ψυ­χια­τρι­κών νο­ση­λευ­τι­κών ι­δρυ­μά­των και υ­πο­κα­τά­στα­σή τους α­πό κοι­νο­τι­κά δί­κτυα υ­πη­ρε­σιών ψυ­χι­κής υ­γείας εί­ναι με­ρι­κοί μό­νο α­πό τους σπό­ρους που φύ­τε­ψε ο προϋπο­λο­γι­σμός του 2013 για τους χρή­στες υ­πη­ρε­σιών ψυ­χι­κής υ­γείας, οι ο­ποίοι, ό­πως και οι ερ­γα­ζό­με­νοι στην ψυ­χι­κή υ­γεία, την ει­δι­κή α­γω­γή, την πρό­λη­ψη και την α­πε­ξάρ­τη­ση, έ­χουν ή­δη αρ­χί­σει να δρέ­πουν «καρ­πούς».

Συ­γκε­κρι­μέ­να, σύμ­φω­να και με ε­πί­και­ρη ε­ρώ­τη­ση της βου­λεύ­τριας Θεσ­σα­λο­νί­κης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ΕΚΜ Δέ­σποι­να Χα­ρα­λα­μπί­δου, οι δο­μές ε­πα­νέ­ντα­ξης, που δια­τη­ρούν οι­κο­τρο­φεία και ξε­νώ­νες φι­λο­ξε­νίας, δια­γνω­στι­κά κέ­ντρα και κλι­νι­κές για ψυ­χι­κά α­σθε­νείς, και που ως τέ­κνα της ψυ­χια­τρι­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης α­πο­τε­λούν προ­γράμ­μα­τα α­πο­α­συ­λο­ποίη­σης και ε­πα­νέ­ντα­ξης των ψυ­χι­κά α­σθε­νών προ­σπα­θώ­ντας να υ­περ­βούν λο­γι­κές ε­γκλει­σμού και πε­ρι­θω­ριο­ποίη­σης, ως ΝΠΙΔ θα έ­πρε­πε να χρη­μα­το­δο­τού­νται α­πό το δη­μό­σιο. Αυ­τή τη στιγ­μή ό­μως το υ­πουρ­γείο Υγείας πα­ρέ­χει το 40% του προϋπο­λο­γι­σμού της λει­τουρ­γίας τους, με α­πο­τέ­λε­σμα οι εν λό­γω φο­ρείς να χρω­στά­νε ό­χι μό­νο στους ερ­γα­ζό­με­νους -πά­νω α­πό 2.500 ερ­γα­ζό­με­νοι στην ψυ­χι­κή υ­γεία πα­νελ­λα­δι­κά έ­χουν να πλη­ρω­θούν α­πό 6 έως 9 μή­νες- αλ­λά και στους προ­μη­θευ­τές τρο­φί­μων, φαρ­μά­κων και ρου­χι­σμού και σε ΔΕ­ΚΟ, δια­τρέ­χο­ντας σο­βα­ρό κίν­δυ­νο κα­τάρ­ρευ­σης α­φού δεν μπο­ρούν να α­ντε­πε­ξέλ­θουν στις λει­τουρ­γι­κές τους α­νά­γκες.
Σύμ­φω­να με τον ψυ­χία­τρο, διευ­θυ­ντή στο Κέ­ντρο Ψυ­χι­κής Υγείας Αγίων Αναρ­γύ­ρων και στο Ψυ­χια­τρι­κό Τμή­μα στο Δαφ­νί, Θό­δω­ρο Με­γα­λοοι­κο­νό­μου «το γε­γο­νός ό­τι ο το­μέ­ας της ψυ­χι­κής υ­γείας α­ντι­με­τω­πί­ζε­ται α­πό την κυ­βέρ­νη­ση και την πο­λι­τι­κή που χα­ρά­ζει σαν τον ο­ποιο­δή­πο­τε το­μέα του δη­μο­σίου, ε­πι­βε­βαιώ­νει και υ­λο­ποιεί το σκο­πό της ε­ξό­ντω­σης των χρη­στών υ­πη­ρε­σίων ψυ­χι­κής υ­γείας. Τα ι­δρύ­μα­τα έ­χουν στε­γνώ­σει α­πό προ­σω­πι­κό, ι­δρύ­μα­τα ό­πως το Δαφ­νί και το Δρο­μο­καΐτειο βρί­σκο­νται κά­τω α­πό τα ό­ρια α­σφα­λούς λει­τουρ­γίας. Οι δο­μές ψυ­χι­κής υ­γείας και τα οι­κο­τρο­φεία βρί­σκο­νται σε κρί­ση λό­γω έλ­λει­ψης προ­σω­πι­κού και υ­πό την α­πει­λή των συγ­χω­νεύ­σεων. Ενοί­κια σε συ­νερ­γα­τι­κές δο­μές κα­θυ­στε­ρού­νται μέ­χρι και 10 μή­νες και πα­ρα­πά­νω, τα κτί­ρια δεν πλη­ρούν μια σει­ρά προϋπο­θέ­σεις λει­τουρ­γίας, ό­πως η θέρ­μαν­ση».

Ένας στους τρεις α­σθε­νείς, α­να­σφά­λι­στος

Ωστό­σο, το ζή­τη­μα έ­χει και άλ­λη πο­λύ ση­μα­ντι­κή συ­νέ­πεια, που σύμ­φω­να και με τον βου­λευ­τή Αρκα­δίας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ΕΚ­Μ, Κώ­στα Ζα­χα­ριά, α­πο­τε­λεί το με­γα­λύ­τε­ρο πρό­βλη­μα κοι­νω­νι­κής πο­λι­τι­κής στη χώ­ρα μας σή­με­ρα: την α­δυ­να­μία πρό­σβα­σης στις ε­να­πο­μεί­μα­σες υ­πη­ρε­σίες υ­γείας και πρό­νοιας. Όπως ε­πι­ση­μαί­νει ο Θ. Με­γα­λοοι­κο­νό­μου «έ­νας στους τρεις α­σθε­νείς εί­ναι πλέ­ον α­να­σφά­λι­στος, με α­πο­τέ­λε­σμα άν­θρω­ποι με σο­βα­ρά ψυ­χια­τρι­κά προ­βλή­μα­τα να μέ­νουν χω­ρίς φάρ­μα­κα και να μη μπο­ρούν να δια­τη­ρή­σουν την α­νάρ­ρω­ση τους. Ακό­μα ό­μως και α­σθε­νείς που έ­χουν α­σφά­λι­ση, συ­χνά δεν μπο­ρούν να πλη­ρώ­σουν τα χρή­μα­τα της συμ­με­το­χής για να πά­ρουν τα φάρ­μα­κα. Επί­σης, το ζή­τη­μα των γε­νό­ση­μων έ­χει μια ι­διαί­τε­ρη διά­στα­ση στην ψυ­χια­τρι­κή. Ακρι­βώς λό­γω της φύ­σης των προ­βλη­μά­των τους, οι α­σθε­νείς δεν ε­μπι­στεύο­νται τα γε­νό­ση­μα και τα κό­βουν. Πα­ράλ­λη­λα, έ­χουν δυ­σκο­λέ­ψει πά­ρα πο­λύ οι δια­δι­κα­σίες που α­παι­τού­νται για την έ­γκρι­ση και την α­να­νέω­ση ε­πι­δο­μά­των και συ­ντά­ξεων, πράγ­μα που ση­μαί­νει ό­τι μια δια­δι­κα­σία που πριν έ­κα­νε δύο μή­νες τώ­ρα κά­νει πά­νω α­πό έ­να χρό­νο, με α­πο­τέ­λε­σμα οι α­σθε­νείς να μέ­νουν δί­χως έ­σο­δα, συ­χνά να μην έ­χουν να φά­νε δη­λα­δή ή να τους κό­βουν το ρεύ­μα».

Απο­νο­σο­κο­μειο­ποίη­ση, α­ντί α­πο­α­συ­λο­ποίη­σης

Με αυ­τή τη ρό­τα αυ­τό που λέ­γα­με α­πο­α­συ­λο­ποίη­ση με­τα­φρά­ζε­ται σή­με­ρα στην πρά­ξη σε α­πο­νο­σο­κο­μειο­ποίη­ση. «Το πρό­ταγ­μα του κλει­σί­μα­τος των ψυ­χια­τρείων χρη­σι­μο­ποιεί­ται με στρε­βλό τρό­πο, με α­πο­τέ­λε­σμα α­σθε­νείς να μέ­νουν στο δρό­μο και ό­χι να με­τα­φέ­ρο­νται σε α­νοι­χτές δο­μές ψυ­χι­κής υ­γείας. Υπάρ­χει έ­να πλά­νο που εί­χε κα­ταρ­τι­σθεί, λί­γο πριν τις ε­κλο­γές, ε­πί Λο­βέρ­δου, δή­θεν ψυ­χια­τρι­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης, το ο­ποίο ου­σια­στι­κά σκο­πεύει να κλεί­σει τα ψυ­χια­τρεία, που λει­τουρ­γούν με κοι­νο­τι­κά χρή­μα­τα, έως το 2015. Αυ­τό το πλά­νο το έ­χει ε­πα­να­φέ­ρει η υ­φυ­πουρ­γός Υγείας κα Σκο­πού­λη με έ­ναν α­νό­η­το τρό­πο που α­κο­λου­θεί το γράμ­μα ε­γκα­τα­λεί­πο­ντας την ου­σία του στό­χου. Αυ­τή τη στιγ­μή, μια κί­νη­ση, π.χ. με­τα­φο­ράς μιας ψυ­χια­τρι­κής κλι­νι­κής σε έ­να γε­νι­κό νο­σο­κο­μείο, που υ­πό άλ­λες συν­θή­κες θα ή­ταν θε­τι­κή, αλ­λά­ζει πρό­ση­μο και φέρ­νει α­ντί­θε­το α­πο­τέ­λε­σμα, ό­ταν δεν υ­πάρ­χει προ­σω­πι­κό, κέ­ντρο ψυ­χι­κής υ­γείας, το­μέ­ας ευ­θύ­νης» ε­πι­ση­μαί­νει ο Θ. Με­γα­λοοι­κο­νό­μου.
«Η κα­τά­στα­ση που δια­μορ­φώ­νε­ται εί­ναι πο­λύ ε­πι­κίν­δυ­νη, οι ψυ­χι­κά πά­σχο­ντες μέ­νουν α­βοή­θη­τοι. Γί­νε­ται ο­δυ­νη­ρά σα­φές με τα γε­γο­νό­τα των τε­λευ­ταίων η­με­ρών, την πυρ­κα­γιά στο οι­κο­τρο­φείο ΜΚΟ στον Κο­ρυ­δαλ­λό, με θύ­μα έ­ναν 56χρο­νο, την πυρ­κα­γιά στο Ψυ­χια­τρι­κό Νο­σο­κο­μείο Τρί­πο­λης που κό­στι­σε τη ζωή ε­νός 34χρο­νου α­σθε­νή, διό­τι ή­ταν δε­μέ­νος σε κρε­βά­τι και δεν μπό­ρε­σε να δια­φύ­γει, μια βάρ­βα­ρη πρα­κτι­κή που χρειά­ζε­ται να α­πορ­ρί­πτει σύσ­σω­μη η ψυ­χια­τρι­κή κοι­νό­τη­τα. Επί­σης το πε­ρι­στα­τι­κό βια­σμού νο­ση­λευό­με­νης μέ­σα στο Δαφ­νί α­πό νο­ση­λευ­τή, ο ο­ποίος συ­νε­λή­φθη ε­πει­δή η α­σθε­νής εί­χε οι­κο­γέ­νεια να τη στη­ρί­ξει. Η βαρ­βα­ρό­τη­τα της ι­δρυ­μα­τι­κής τα­κτι­κής, α­πο­τε­λέ­σμα­τα της ο­ποίας εί­ναι τα πα­ρα­πά­νω, μάλ­λον παίρ­νει πο­λύ με­γα­λύ­τε­ρες δια­στά­σεις εν μέ­σω μνη­μο­νίου και κα­τα­σταλ­τι­κής νοο­τρο­πίας» κα­τα­λή­γει ο ψυ­χία­τρος και διευ­θυ­ντής του Ψυ­χια­τρι­κού Τμή­μα­τος στο Δαφ­νί.

* 63 φορείς υπηρεσιών ψυχικής υγείας  δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις λειτουργικές τους ανάγκες
*  Ένας στους τρεις ασθενείς είναι ανασφάλιστος
*  Ψυχικά ασθενείς δεν εμπιστεύονται τα γενόσημα και τα κόβουν
*  Ιδρύματα όπως το Δαφνί και το Δρομοκαΐτειο βρίσκονται κάτω από τα όρια ασφαλούς λειτουργίας
*  Πάνω από 2.500 εργαζόμενοι στην ψυχική υγεία πανελλαδικά έχουν να πληρωθούν από 6 έως 9 μήνες

Ζωή Γεωρ­γού­λα

πηγή: www.epohi.gr