Ο νέος νόμος-πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση συμπυκνώνει όλο το νεοφιλελεύθερο παραλήρημα των επιθέσεων που δέχτηκε το δημόσιο πανεπιστήμιο από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τα προηγούμενα χρόνια.
Η τριετής/διετής διάρκεια φοίτησης για το πτυχίο και η συλλογή συγκεκριμένου αριθμού πιστωτικών μονάδων για τη λήψη του, οδηγούν στον κατακερματισμό της επιστημονικής συνοχής των γνωστικών αντικειμένων και τη διάλυση των πτυχίων. Ταυτόχρονα, σε συνδυασμό με τον ατομικό φάκελο προσόντων, καταργείται κάθε ουσιαστική έννοια επαγγελματικού δικαιώματος, συλλογικής κατοχύρωσης και διαπραγμάτευσης.
Σύμφωνα με το νέο νόμο, η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων θα εγκρίνεται από ανεξάρτητη αρχή, ενώ μερίδιο σε αυτή θα έχουν και ιδιωτικοί φορείς, γεγονός που ανοίγει διάπλατα στους επιχειρηματίες και το κεφάλαιο την πόρτα των πανεπιστημίων.
Ταυτόχρονα οι διαγραφές φοιτητών, το όριο φοίτησης ο διαχωρισμός των καθηγητών σε «καλούς» και «κακούς» από ειδικές επιτροπές κρίσης-πειθαρχικά συμβούλια διαμορφώνουν ένα πλαίσιο λειτουργίας των σχολών που θα χαρακτηρίζεται από τον αυταρχισμό και την περαιτέρω εντατικοποίηση.
Τέλος, η κατάργηση της ακαδημαϊκής αυτοτέλειας επιτυγχάνεται με τον καλύτερο τρόπο μέσω της συγκρότησης των συμβουλίων διοίκησης με διορισμένους Πρυτάνεις και εξωπανεπιστημιακά στοιχεία που θα έχουν τον πρώτο λόγο για τη λειτουργία των σχολών. Στο πανεπιστήμιο της αγοράς δεν χωράει η δημοκρατία, η αμφισβήτηση και το Πανεπιστημιακό Ασυλο.
Στην ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας που διεξάγει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ καταργεί την κορυφαία λαϊκή κατάκτηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου ως χώρου ανάπτυξης των κοινωνικών αγώνων, ακαδημαϊκής ελευθερίας και κριτικής στον κυρίαρχο επιστημονικό και πολιτικό λόγο.
Σε 150 σελίδες λοιπόν, το Υπουργείο παιδείας επιχειρεί να διαλύσει τον δημόσιο, δωρεάν, δημοκρατικό και ακαδημαϊκό χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι δεδομένο πως η κυβέρνηση του μνημονίου στοχεύει στην σταδιακή απόσυρση του κράτους από την χρηματοδότηση της παιδείας και την παραχώρηση των πανεπιστημίων και της γνώσης στις ορέξεις της αγοράς και του κεφαλαίου. Ουσιαστικά, τα Πανεπιστήμια θα μετατραπούν σε εκπαιδευτήρια παραγωγής αποφοίτων-αναλώσιμων εργαζομένων, προοριζόμενων για εργασιακή επισφάλεια και συνεχή επανακατάρτιση. Στη νέα εργασιακή πραγματικότητα της κρίσης και των μνημονίων η εργασιακή επισφάλεια και η εργοδοτική αυθαιρεσία αποτελούν θεσμός και προϋποθέτουν την ύπαρξη αποστειρωμένων ιδρυμάτων που θα λειτουργούν με όρους επιχειρηματικότητας και θα παράγουν εκείνο το εργατικό δυναμικό που θα ανταποκρίνεται στη νέα εργασιακή πραγματικότητα.
Τα προηγούμενα χρόνια η νεολαία απέδειξε πως μπορεί να χαλά τα σχέδια όλων εκείνων που αποφασίζουν για αυτή χωρίς αυτή. Το φοιτητικό κίνημα μαζί με τους καθηγητές και τους εργαζόμενους πρέπει να συγκρουστούν με το Υπουργείο Παιδείας και να στείλουν το νόμο πλαίσιο εκεί που πρέπει : στα σκουπίδια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου