14/4/15

Προτάσεις της Αριστερής Ενότητας για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση



Η Αριστερή Ενότητα, ως δίκτυο αυτόνομων αριστερών σχημάτων, μέσω της παρέμβασης και της δράσης της επιδιώκει την αλλαγή των συσχετισμών μέσα στο πανεπιστήμιο και την διάδοση των αξιών της, στο πλαίσιο της συμβολής της στον ευρύτερο κοινωνικό μετασχηματισμό σε ριζοσπαστική κατεύθυνση. 

Τα σχήματά μας παρεμβαίνουν στον κοινωνικό χώρο των πανεπιστημίων. Ωστόσο οι επεξεργασίες και οι αναλύσεις δεν αφορούν μόνο ζητήματα φοιτητικά και ενδοπανεπιστημιακά, αλλά και επιδιώκουμε μέσω της παρέμβασής μας να κάνουμε κτήμα των Φοιτητικών Συλλόγων ζητήματα που αφορούν την κοινωνία στο σύνολό της, και αγώνες που αναπτύσσονται μέσα σε αυτή. Γι αυτό το λόγο παλεύουμε για την οργανική μας σύνδεση με κοινωνικά κινήματα και διεκδικήσεις, όπως αυτά αναπτύσσονται (μεταναστευτικό, οικολογικά και έμφυλα ζητήματα, ριζοσπαστική οικολογία κτλ) αντιλαμβανόμενες/οι ότι το φοιτητικό σώμα δεν είναι ξένο από την υπόλοιπη κοινωνική κίνηση. Μόνο μέσω αυτής της προσπάθειας σύνδεσης όλων των επιμέρους χειραφετητικών αγώνων μπορούμε να οραματιστούμε μεγάλες ανατροπές και να οικοδομήσουμε μια διαφορετική κοινωνία. 

Η Αριστερή Ενότητα έχει επιλέξει να λειτουργεί μέσω αμεσοδημοκρατικών και αυτόνομων δομών και διαδικασιών, στην βάση της συμμετοχικότητας, της συναπόφασης και της συνυλοποίησης. Για εμάς αυτό δεν σημαίνει μόνο την μη εξάρτησή μας από κομματικούς μηχανισμούς, αλλά και την παραγωγή αυτόνομου πολιτικού λόγου ανάλογα με τις ανάγκες του εκάστοτε κοινωνικού χώρου και της ευρύτερης κοινωνικής κίνησης. Τόσο οι πανελλαδικές όσο και οι κατά τόπους διαδικασίες της Αριστερής Ενότητας βοηθούν στην αλληλεπίδραση μεταξύ των σχημάτων και στην ανταλλαγή εμπειριών και ιδεών για τις πολιτικές μας επεξεργασίες. Στα πλαίσια αυτά τα παρακάτω πεδία διεκδίκησης που περιγράφονται συμπυκνώνουν επεξεργασίες των σχημάτων μας και εξειδικεύονται από αυτά μέσω της κοινωνικής τους γείωσης. 

1. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ως Αριστερή Ενότητα έχουμε διαγνώσει το έλλειμμα δημοκρατίας στις διαδικασίες τόσο της διοίκησης του Πανεπιστημίου όσο και σε αυτές του Φοιτητικού Κινήματος, κυρίως στις Γενικές Συνελεύσεις. Τα κινήματα του προηγούμενου διαστήματος δεν μπόρεσαν να μαζικοποιηθούν και να διαρκέσουν. Δεν κατάφεραν να εμπλέξουν μεγάλο κομμάτι φοιτητών και φοιτητριών κυρίως γιατί οι Γενικές Συνελεύσεις και τα συντονιστικά δεν μπορούσαν ούτε να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη ούτε και να εκφράσουν παρά μόνο τη γραμμή κάποιας συλλογικότητας. Κρίνουμε, παρόλα αυτά, ότι αν θέλουμε ένα κίνημα μαζικό, διαρκές, δημιουργικό και διεκδικητικό πρέπει αυτό να συγκροτηθεί δημοκρατικά στη βάση του προκειμένου να ξεπεραστούν η αποπολιτικοποίηση των φοιτητικών συλλόγων και η επικράτηση του ατομικού δρόμου που οφείλονται στην ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού, όπως εκφράστηκε από τις πολιτικές των προηγούμενων χρόνων.. Οι δημοκρατικές διαδικασίες δεν πρέπει όμως να περιορίζονται σε έναν ρόλο εργαλείου για τις κινηματικές περιόδους αλλά θα πρέπει να γίνουν ο τρόπος οργάνωσης της ίδιας της φοιτητικής καθημερινότητας με στόχο την οικοδόμηση ενός πανεπιστημίου που η ίδια η πανεπιστημιακή κοινότητα θα αποφασίζει γι αυτό. Ένα αίτημα απαραίτητο για τον όποιο εκδημοκρατισμό του πανεπιστημίου είναι η επαναφορά και διασφάλιση του ασύλου προκειμένου να προωθείται η ελεύθερη διακίνηση ιδεών αλλά και εκτύλιξη διεκδικητικών αγώνων του φοιτητικού κινήματος.

Γενικές Συνελεύσεις

Eκτιμώντας ότι η Γ.Σ αποτελεί συγκροτητικό στοιχείο στην προσπάθεια αναδόμησης του φοιτητικού κινήματος υπό ένα αμεσοδημοκρατικό και συμμετοχικό πρίσμα, θεωρούμε σημαντικό να καταθέσουμε κάποιες προτάσεις που να εξειδικεύουν περαιτέρω τις σκέψεις μας σχετικά με την λειτουργία του συγκεκριμένου θεσμού ώστε να επαναφέρουμε την εμπιστοσύνη των φοιτητών στις συλλογικές διαδικασίες. Στο πλαίσιο αυτό, είναι σκόπιμο:

i. Το προεδρείο, έχοντας το ρόλο του εγγυητή της διαδικασίας, να προκύπτει μέσα από κλήρωση, στην οποία θα έχει δικαίωμα συμμετοχής ο/η κάθε φοιτητής/τρια. Σε κάθε περίπτωση αρμόδιο να αποφασίζει για τον τρόπο συγκρότησης του προεδρείου παραμένει το ίδιο το σώμα της συνέλευσης.
ii. Σχετικά με τις τοποθετήσεις, εκτιμούμε ότι ο χρόνος της κάθε ομιλίας πρέπει να είναι ίδιος για τις συλλογικότητες και για τους ανένταχτους σπουδαστές/ριες εμπεδώνοντας στην πράξη την αντίληψη ότι η Γ.Σ αποτελεί μια συσσωμάτωση ατόμων που συζητούν κι αποφασίζουν από κοινού, έξω από αναθετικές και ιδιοκτησιακές λογικές.
iii. Επιπλέον, εισάγουμε την ιδέα των πρακτικών, τα οποία θα συγγράφονται απ’ τα μέλη του προεδρείου με σκοπό τη συστηματοποίηση του διαλόγου σε μια προωθητική και συνδιαμορφωτική βάση.
iv. Στην ευρύτερη λογική αναβάθμισης των συλλογικών δημοκρατικών διαδικασιών προτείνουμε την αναγνώριση απ’ τους διοικητικούς θεσμούς της εκάστοτε σχολής την θέσπιση τριώρου αποκλειστικά για την διενέργεια Γ.Σ. 
v. Προσδοκώντας οι φοιτητικοί σύλλογοι να αποτελέσουν κυψέλες κοινωνικοποίησης, πολιτισμού και οικοδόμησης μιας νέας συνεχώς πολιτικοποιούμενης συλλογικής καθημερινότητας, προτείνουμε την δημιουργία Θεματικών Ομάδων Εργασίας που θα σχετίζονται και θα επεξεργάζονται διάφορα ζητήματα, όπως πολιτισμού, αθλητισμού, γνωστικού αντικειμένου κ.ά. Οι συγκεκριμένες συλλογικότητες θα προκύπτουν μέσα απ’ τις Γ.Σ. και θα μεταφέρουν τις προτάσεις τους σε αυτή προκειμένου να επικυρωθούν. 
v. Τέλος, προτείνουμε τηη διεξαγωγή θεματικών συνελεύσεων που θα αφορούν ζητήματα της σχολής(πρόγραμμα σπουδών, έρευνα κτλ) προκειμένου να λειτουργήσουν ως πεδίο επαναφοράς του ενδιαφέροντος των φοιτητών/τριών στις συλλογικές διαδικασίες και μαζικής συμμετοχής τους για την επίτευξη υλικών νικών μέσα στο πανεπιστήμιο.

Αναβαθμίζοντας και ανοίγοντας νέα πεδία διεκδίκησης, με Φοιτητικούς Συλλόγους που θα αποτελούν ένα καθημερινό αντιπαράδειγμα για την οργάνωση των ζωών μας εντός του Πανεπιστημίου, το Φοιτητικό Κίνημα θα έχει θέση σε μια προωθητική κριτική και καθοριστικό ρόλο στον ριζικό μετασχηματισμό του Πανεπιστημίου. Σε αυτή την κατεύθυνση θα έπρεπε να επιδιώξουμε έναν πιο υγιή μηχανισμό συνδιαμόρφωσης με άλλες αριστερές συλλογικότητες /σχήματα και ανένταχτους φοιτητές, με βάση τον διάλογο και τις δημοκρατικές διαδικασίες στην διεκδίκηση λήψης αγωνιστικών αποφάσεων, όχι όπως συνέβαινε ,κατά κύριο λόγο, μέχρι σήμερα που η συνδιαμόρφωση αποτελούσε μια τακτική κοπτοραπτικής πλαισίων που πολλές φορές είχαν κάπως πιο μετριοπαθή χαρακτήρα από αυτών που πραγματικά θα επιθυμούσαμε.


Διοικητικά Συμβούλια

Σ’ ότι αφορά τα Δ.Σ.  και το ρόλο που διαδραματίζουν στις σχολές μας. Έχει παρατηρηθεί αρκετές φορές το φαινόμενο καλέσματος των Δ.Σ.  για θέματα που αφορούν  τους φοιτητικούς συλλόγους και λήψη αποφάσεων απ’ αυτά, ενώ στην πραγματικότητα θα έπρεπε να καλεστεί γενική συνέλευση. Ο ρόλος των Δ.Σ.  είναι καθαρά διεκπεραιωτικός – εκτελεστικός των αποφάσεων των γενικών συνελεύσεων. Μονάχα σε μια γενική συνέλευση γίνεται σωστή πολιτική ζύμωση των φοιτητικών συλλόγων ,τόσο για θέματα σχολής όσο και για θέματα  που αφορούν το γενικότερο κοινωνικό-πολιτικό γίγνεσθαι. Δεν είναι αποδεκτό  να νομιμοποιείται η λειτουργία των Δ.Σ. με όρους που τα καθιστούν ανώτερα των γενικών συνελεύσεων και έχουν ως αποτέλεσμα να τις υποκαθιστούν. Τέλος, προκρίνεται η δημιουργία ενός ιστότοπου(blog) για τη δημοσίευση των πρακτικών του ΔΣ ώστε να είναι διαθέσιμα στον φοιτητικό σύλλογο και οι πολιτικές δυνάμεις να αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη τόσο για τη λειτουργία του οργάνου όσο και για τις αποφάσεις που λαμβάνονται.

Τριτοβάθμιο όργανο

Επιπλέον,  η συγκρότηση τριτοβάθμιου οργάνου μπορεί να συμβάλλει τόσο στην επανανοηματοδότηση  και τον εκδημοκρατισμό των Γενικών  Συνελεύσεων  όσο και στην περαιτέρω πολιτικοποίηση  των  Φοιτητικών Συλλόγων. Η  ύπαρξη ενός κεντρικού πανελλαδικού οργάνου, όχι μόνο μπορεί να εγγυάται την ομαλή και σοβαρή διεξαγωγή των εκλογών και των πολιτικών διαδικασιών, αλλά και να  εγκαλεί τις πολιτικές δυνάμεις  να τοποθετούνται μέσα στις συλλογικές  διαδικασίες και στα όργανα  του συλλόγου . Με  αυτόν τον τρόπο θα αναδεικνύεται η πολιτική συζήτηση και θα υπάρχει ουσιαστικό  πεδίο αντιπαράθεσης .Ταυτόχρονα, η  κεντρική αποτύπωση  και ο συντονισμός των αποφάσεων των  εκάστοτε φοιτητικών συλλόγων, αναδεικνύει τα κεντρικά διακυβεύματα και  μπορεί να δώσει μία νέα δυναμική στην διεκδίκηση  των αιτημάτων, καθώς ο αγώνας δεν θα παραμένει διασπασμένος. Επιπλέον, επιτρέπει τη σύνδεση του φοιτητικού κινήματος με την κοινωνία και τη συγκρότηση ενιαίων μετώπων με το εργατικό κίνημα. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι η οργάνωση του φοιτητικού κινήματος θα πρέπει να εξαρτάται από ένα τριτοβάθμιο όργανο , αλλά αντιθέτως σε περιόδους κινηματικής έξαρσης θα πρέπει να  συγκροτούνται και “από τα κάτω” δομές  που θα συντονίζουν τον αγώνα. Σε κάθε περίπτωση, προκειμένου να αποφευχθούν οι παθογένειες του παρελθόντος και η τυχόν γραφειοκρατικοποίηση του φοιτητικού κινήματος, πρέπει να ανοίξουμε την κουβέντα για τους κανόνες συγκρότησης του οργάνου και τις αρχές που θα το διέπουν. Ενδεικτικά, θα μπορούσαμε να προτείνουμε την αιρετότητα και ανακλητότητα των εκπροσώπων, τη δέσμια εντολή τους σε κρίσιμα ζητήματα, καθώς και τη συγκροτημένη ενημέρωση των ΓΣ και γενικότερα των ΦΣ για τη δράση του οργάνου. Σ’ αυτά τα πλαίσια, και δεδομένου ότι έτσι διασφαλίζεται αποτελεσματικότερα και ο θεσμός του ασύλου, κρίνεται απαραίτητη η προσπάθεια συγκρότησης ενός τριτοβάθμιου οργάνου ήδη από τις  φετινές φοιτητικές εκλογές, εισάγοντας το αίτημα στους συλλόγους. 



Διοίκηση Πανεπιστημίου

Όσον αφορά στη διοίκηση των πανεπιστημίων, η σημερινή πραγματικότητα της υπονόμευσης του αυτοδιοίκητου των ιδρυμάτων με την ύπαρξη και λειτουργία των Συμβουλίων Διοίκησης,της συσσώρευσης εξουσιών στις Συγκλήτους και της απουσίας εκπροσώπησης φοιτητών και εργαζομένων στις διοικητικές δομές των πανεπιστημίων, φανερώνει σ' όλες του τις διαστάσεις ένα έλλειμμα δημοκρατίας. Στον αντίποδα όλων αυτών, οραματιζόμαστε ένα πανεπιστήμιο αυτοδιοίκητο, μακριά από την κρατική και ιδιωτική παρέμβαση, ένα πανεπιστήμιο διοικητικά αποκεντρωμένο όπου οι εξουσίες θα διαχέονται σε επίπεδο σχολών και τμημάτων, ένα πανεπιστήμιο συνδιοικούμενο από καθηγητές, φοιτητές, εργαζομένους, στο οποίο οι φοιτητές θα έχουν λόγο  και στη διαμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών. Προς την κατεύθυνση λοιπόν του εκδημοκρατισμού της διοίκησης του πανεπιστημίου διεκδικούμε: 

ü την κατάργηση των Συμβουλίων Διοίκησης, 
ü τη συμμετοχή φοιτητών και εργαζομένων στα υπάρχοντα όργανα διοίκησης(γενικές συνελεύσεις τμήματος, συγκλήτους) μετά από έγκαιρη ενημέρωσή τους για τα θέματα της ημερήσιας διάταξης και 
ü την εκκίνηση διαδικασιών διαβούλευσης μεταξύ των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας (φοιτητές,καθηγητές,εργαζόμενοι) με τη θέσπιση ανοιχτών μεταξύ τους συνελεύσεων.


2. ΜΕΡΙΜΝΑ

Απέναντι στην οικοδόμηση του νεοφιλελεύθερου- ιδιωτικού Πανεπιστημίου των προηγούμενων χρόνων, η Αριστερή Ενότητα οφείλει να προτάξει ως αντιπαράδειγμα το Πανεπιστήμιο των αναγκών μας, ένα Πανεπιστήμιο χωρίς ταξικούς φραγμούς όπου όλοι ανεξαιρέτως θα μπορούν να σπουδάσουν, άρρηκτα συνδεδεμένο με την κοινωνία και τις αξίες τις αλληλεγγύης, της συλλογικότητας και της κοινωνικής χρησιμότητας και συνεισφοράς. Πάνω σε αυτή τη βάση δεν νοείται δημόσιο και δωρεάν Πανεπιστήμιο χωρίς την καθολική σίτιση, στέγαση και μεταφορά, ιδιαίτερα τώρα που οι φοιτητές έχουν πολλαπλές ταυτότητες, που θα επιτευχθούν με την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης προς το Πανεπιστήμιο. Τον καταμερισμό του προϋπολογισμού να αποφασίζουν τα όργανα της συνδιοίκησης στην κατεύθυνση των αναγκών των φοιτητών και των υπόλοιπων κοινωνικών ομάδων που αδυνατούν να εξασφαλίσουν βασικές βοιωτικές ανάγκες. Επιπλέον, στη δική μας αφήγηση για το Πανεπιστήμιο των αναγκών, δεν χωράνε οι ιδιώτες στις δραστηριότητες εντός του Πανεπιστημίου η λογική του κέρδους και ο παρασιτισμός των εργολάβων εις βάρος των φοιτητών σε όλους τους τομείς της μέριμνας, μέρος της οποίας είναι και η καθαριότητα, η φύλαξη και τα κυλικεία των σχολών. Απαραίτητα είναι η σύναψη συμβάσεων αορίστου χρόνου με τους εργαζόμενους, με παράλληλη συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων στην διαβούλευση και την διαπραγμάτευση των συνθηκών εργασίας, του μισθού και της σύμβασης στο σύνολό της, καθώς και με τη συμμετοχή του συνόλου της Πανεπιστημιακής κοινότητας στον έλεγχο με κατεύθυνση τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Τέλος, προτεραιότητα για τις παραπάνω θέσεις εργασίας που θα προκύψουν θα έχουν οι τωρινοί εργαζόμενοι που θα απολυθούν λόγω της απομάκρυνσης των εργολαβιών από τα πανεπιστήμια μας.

ΣΙΤΙΣΗ: Στην κατεύθυνση όλων των παραπάνω, απαιτούμε δημόσιες πανεπιστημιακές λέσχες, σε αντιπαράθεση με το υπάρχον μοντέλο των εργολαβιών (catering) για την παροχή υπηρεσιών σίτισης έναντι δυσανάλογων ποσών. Ως μεταβατική λύση, όπου είναι εφικτό, οι φοιτητές με απεύθυνση σε ανέργους ή στους ήδη εργαζομένους στο φοιτητικό εστιατόριο του εκάστοτε ιδρύματος, θα μπορούσαν να προτείνουν τη δημιουργία λέσχης ως κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση (Κοιν.Σ.Επ), τον τρόπο λειτουργίας της οποίας θα καθορίζουν οι ίδιοι οι φοιτητές μέσα από τις διαδικασίες τους και με γνώμονα τις ανάγκες τους. Η δημόσια λέσχη θα συνεργάζεται με τοπικούς παραγωγούς ή συνεταιρισμούς και άλλα παρόμοια εγχειρήματα, ώστε αυτή να προμηθεύεται τα προϊόντα για την κάλυψη των αναγκών, χωρίς να ευνοούνται ιδιώτες εις βάρος των φοιτητών. Απαραίτητος είναι και ο κοινωνικός έλεγχος από το σύλλογο της πανεπιστημιακής κοινότητας της ποιότητας του φαγητού και της λειτουργίας της λέσχης. Στα πλαίσια αυτά θα μπορούσε ,ακόμα, το Πανεπιστήμιο να συνεργάζεται με δομές αλληλεγγύης (κοινωνικά παντοπωλεία, στέκια κ.α.) για την εξυπηρέτηση των αναγκών ευπαθών κοινωνικών ομάδων. 

ΣΤΕΓΑΣΗ: Σχετικά με τη στέγαση, αυτή πρέπει να είναι επαρκής για όλους τους φοιτητές, οι οποίοι δεν θα επιβαρύνονται για τη συντήρηση ή τη κάλυψη άλλων εξόδων των εστιών, καθώς η μέριμνα για τη συντήρηση και τις αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης (πόσιμο, καθαρό νερό- θέρμανση- καθαριότητα κοινόχρηστων χώρων) θα παρέχεται από το Πανεπιστήμιο. Εγκαταλελειμμένα δημόσια κτήρια, ή κτήρια που ανήκουν στην πανεπιστημιακή κοινότητα θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για την ανέγερση νέων εστιών, ενώ παράλληλα οι φοιτητές των πολυτεχνικών σχολών να συμμετέχουν σε πανεπιστημιακά προγράμματα, συνδυάζοντας την πρακτική και την ερευνητική τους εργασία, που αφορούν την ανάπλαση ανεκμετάλλευτων κτηρίων σε συνεργασία με την υπόλοιπη πανεπιστημιακή κοινότητα. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η συνεργασία των φοιτητικών εστιών με στεγαστικές καταλήψεις ως μία επιπλέον δυνατότητα στέγασης όλων όσων έχουν ανάγκη. Ένα επιπρόσθετο μέτρο είναι η αύξηση ποσού του στεγαστικού επιδόματος με διασφάλιση ότι ο φοιτητής ενεργός, αλλά χωρίς το κριτήριο επίδοσης. Ακόμα, σημαντική κρίνεται και η αύξηση των κοινωνικών παροχών προς τους φοιτητές (μειωμένα τιμολόγια υπηρεσιών κ.λπ.). Ο σεβασμός του προσωπικού/ιδιωτικού χώρου των οικότροφων φοιτητών, ο οποίος παραβιάζεται συνεχώς με αυθαίρετους ελέγχους, αποτελεί αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα. Τέλος, οι συλλογικές διαδικασίες πρέπει να αναζωπυρωθούν με συχνές συνελεύσεις, ώστε οι ίδιοι φοιτητές να καθορίζουν τις πραγματικές ανάγκες για την αξιοπρεπή διαβίωσή τους. 

ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ : Διεκδικούμε την ελεύθερη μετακίνηση όλων των φοιτητών/τριών στα Μ.Μ.Μ. από και προς τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, με την καθιέρωση “ειδικής κάρτας”, ώστε να αποκλειστεί η επιδίωξη κέρδους από ιδιώτες εις βάρος των φοιτητών. Επιπλέον, οι ίδιοι οι φοιτητικοί σύλλογοι οφείλουν να είναι σε θέση να εμπλακούν στην διαδικασία καθορισμού των δρομολογίων των μέσων μεταφοράς βάσει του προγράμματος σπουδών και των αναγκών τους. Ειδικά σε περιπτώσεις απομακρυσμένων εστιών, να καθορίζονται τα αντίστοιχα δρομολόγια για εξυπηρέτηση των οικότροφων φοιτητών. Ακόμα, στις επαρχιακές πόλεις θα μπορούσε να υπάρξει συνεργασία των τοπικών δήμων και του Πανεπιστημίου για χρήση της δημοτικής συγκοινωνίας στη μεταφορά των φοιτητών, με γνώμονα τη σύγκρουση με τις εργολαβίες. Καταληκτικά, διεκδικούμε τη μεταφορά των φοιτητών από και προς τον τόπο προέλευσης τους κατά το ελάχιστο. 

ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ: Πέρα από τη δωρεάν παροχή των συγγραμμάτων, αυτά πρέπει να καλύπτουν το επιστημονικό αντικείμενο των μαθημάτων, ολόπλευρα, πολύπλευρα και διεπιστημονικά, ενώ παράλληλα να αρθεί ο περιορισμός της επιλογής ενός συγγράμματος ανά μάθημα. Ταυτόχρονα, οι φοιτητές σε συνεργασία με τους καθηγητές στα πλαίσια διαδικασιών των συλλογικών οργάνων θα καθορίζουν τα απαραίτητα για αυτούς συγγράμματα και θα ελέγχουν για τυχόν αυθαιρεσίες των εκδοτικών οίκων και των καθηγητών. Απαραίτητη είναι και η επαναλειτουργία των υφιστάμενων πανεπιστημιακών τυπογραφείων ή η ίδρυση τους για την τύπωση του απαραίτητου για τη διαδικασία εκτύπωσης υλικού. Στην ίδια λογική κινείται και η δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενου δικτύου διακίνησης σημειώσεων σε κάθε Φ.Σ. (σε ψηφιακή μορφή) αλλά και η δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενων βιβλιοθηκών στις οποίες θα λειτουργούν φωτοτυπικά μηχανήματα.

ΥΛΙΚΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ: Απαιτείται η δυνατότητα των ιδρυμάτων να διαθέτουν τον απαραίτητο υλικοτεχνικό εξοπλισμό για τη διεξαγωγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Ταυτόχρονα θα μειωθεί και εν συνέχεια θα εξαλειφθεί το φαινόμενο του αποκλεισμού των φοιτητών/τριών από μαθήματα λόγω της αδυναμίας προμήθειας του απαραίτητου εξοπλισμού ώστε να αρθούν οι ταξικοί φραγμοί.

ΙΑΤΡΟΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ: Απαιτούμε την ασφαλιστική κάλυψη όλων των φοιτητών/τριών με σκοπό τη δωρεάν πρόσβαση στο χώρο της δημόσιας υγείας με παροχή φοιτητικού βιβλιαρίου υγείας. Στην διασφάλιση της κάλυψης αυτών των αναγκών μπορεί να βοηθήσει η συνεργασία με αυτοοργανωμένες κοινωνικές δομές υγείας (μητροπολιτικά, κοινωνικά φαρμακεία) καθώς και η δημιουργία ανάλογων δομών σε πανεπιστήμια όπου τα επιστημονικά αντικείμενα συνάδουν με τον τομέα της υγείας (σχολές επιστημών υγείας κ.λ.π.). 

ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ: Μία διάσταση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης είναι και η παροχή ψυχολογικής υποστήριξης στους φοιτητές καθώς δεν υπάρχει καμία δημόσια ψυχολογική παροχή (άρα απεύθυνση μόνο σε ιδιώτες). Εμείς διεκδικούμε τη δημιουργία δωρεάν δομών ψυχικής υγείας στους χώρους του πανεπιστημίου, στελεχωμένους από ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς. 

Α.Μ.Ε.Α: Ελλείψει ειδικών δομών που στοχεύουν στην αυτονόμηση των ΑΜΕΑ, διεκδικούμε την δωρεάν μετακίνηση τους από και προς τα πανεπιστημιακά ιδρύματα και την ύπαρξη απαραίτητων δομών μετακίνησης με την παρουσία κοινωνικών λειτουργών όπου αυτό κρίνεται αναγκαίο από τα ίδια τα άτομα. Στο χώρο του Πανεπιστημίου διεκδικούμε υποδομές οι οποίες θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες των ΑΜΕΑ για την πλήρη πρόσβαση σε όλους τους χώρους. 

3. Προγράμματα Σπουδών

Η κατάσταση εώς σήμερα 
Όλες οι προηγούμενες μεταρρυθμίσεις των νεοφιλελεύθερων στόχευαν στην ευθυγράμμιση των προγραμμάτων σπουδών με την αγορά, μέσω της εξειδίκευσης, της εντατικοποίησης και της πειθάρχησης των φοιτητών, στην κατεύθυνση της διάσπασης των γνωστικών αντικειμένων. Κύριος στόχος να παράξουν ειδικευμένους, άμεσα αναλώσιμους και φθηνούς εργαζόμενους που θα βρίσκονται ήδη από το πανεπιστήμιο σε ανταγωνισμό μεταξύ τους, ενώ παράλληλα δεν θα αποκτούν ολόπλευρη γνώση του αντικειμένου τους. Συνάμα, η εκπαιδευτική διαδικασία συνέχιζεται να χαρακτηρίζεται από την λογική του καθηγητή-αυθεντία και εντατικοποιήθηκε ταχύτατα με την εισαγωγή πολλαπλών προόδων και αλυσίδων μαθημάτων.

Το δικό μας πρόταγμα

Παλεύουμε για ένα πανεπιστήμιο με προγράμματα σπουδών στην υπηρεσία της κοινωνίας, εναρμονισμένα με την ανάγκη για ολόπλευρη ανάπτυξη των γνώσεων του κάθε φοιτητή, μέσα σε ένα ανθρώπινο πλαίσιο σπουδών, το οποίο θα αναπτύσσει την συνεργατικότητα και όχι τον ανταγωνισμό. Ένα δημοκρατικό πανεπιστήμιο στο οποίο η παραγωγή και η αναπαραγωγή της γνώσης, θα κατευθύνεται στην εξυπήρετηση των κοινωνικών αναγκών, ενώ στο επίκεντρο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, θα βρίσκονται οι ανάγκες των φοιτητών και των φοιτητριών. Οι φοιτητές θα έχουν λόγο τόσο στη διαμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών τους , όσο και σε άλλες πτυχές της ακαδημαϊκής διαδικασίας.

Σχολή - Τμήμα

Οι σχολές των ιδρυμάτων πρέπει να συγκροτούνται πάνω στη συνάφεια των επιστημονικών αντικειμένων που τις συναπαρτίζουν. Τα τμήματα κάθε σχολής αντίστοιχα, πρέπει να συγκροτούνται στη βάση ενός επιστημονικού αντικειμένου, επομένως κάθε ακαδημαϊκό τμήμα πρέπει να αποτελεί μία αδιαίρετη και ενιαία ακαδημαϊκή μονάδα. Παράλληλα πρέπει να προσφέρεται η δυνατότητα στους φοιτητές και τις φοιτήτριες των τμημάτων να έρχονται σε επαφή και με τα υπόλοιπα τμήματα των σχολών τους, ώστε να εξασφαλίζεται η πρόσβαση σε μία πιο σφαιρική και καθολική γνώση.


Γνωστικά Αντικέιμενα - Πρόγραμματα Σπουδών

Στόχος μας είναι η συγκρότηση ενιαίων και αδιάσπαστων προγραμμάτων σπουδών, η οποιαδήποτε εξειδίκευση εντός των οποίων θα γίνεται μέσω επιλεγόμενων μαθημάτων και όχι δομημένων κατευθύνσεων. Με βάση αυτό προωθούμε την δημιουργία ενός προγράμματος σπουδών ανά τμήμα, με ενισχυμένο τον κορμό των βασικών μαθημάτων, το οποίο θα προσφέρει το βασικό υπόβαθρο γνώσεων στην ολότητα του αντικειμένου. Έτσι ο επιστήμονας θα χρησιμοποιεί τα θεωρητικά του εργαλεία κριτικά για να μπορεί ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του επαγγέλματος του και να παράγει νέα γνώση σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες. Με αυτό τον τρόπο, το πανεπιστήμιο θα αποκτήσει έναν απελευθερωτικό και ριζοσπαστικό χαρακτήρα που θα προάγει την μόρφωση και όχι την κατάρτιση, θα επιτρέπει τη μετάδοση γνώσεων και την ανάπτυξη κριτικής αντίληψης.
Εκπαιδευτική Διαδικασία

Η εκπαιδευτική διαδικασία πρέπει να ενθαρύνει τους φοιτητές και τις φοιτήτριες να συνεργάζονται μεταξύ τους, να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και να αντιμετωπίζουν ολιστικά τα ζητήματα του γνωστικού τους αντικειμένου. Η διδασκαλία πρέπει να είναι μία διαδικασία αλληλεπίδρασης μεταξύ καθηγητών και φοιτητών, που θα περιλαμβάνει την αμφισβήτηση και τη γόνιμη αντιπάραθεση ιδεών, ξεφεύγοντας από το μοντέλο της απλής μετάδοσης γνώσης από τον καθηγητή-αυθεντία. Επιπλέον πρέπει να δίνονται εναύσματα προκειμένου οι ίδιοι οι φοιτητές να μπαίνουν πιο ενεργά στη διαδικασία παραγωγής γνώσης μέσα από ομαδικές και ερευνητικές εργασίες, σε κατεύθυνση σύγκρουσης τόσο με την εντατικοποίηση όσο και με τον εξεταστικοκεντρικό χαρακτήρα πολλών ακαδημαϊκών τμημάτων. Με βάση τις πάγιες διεκδικήσεις του Φοιτητικού Κινήματος, επιδιώκουμε ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, σε ρήξη με την εντατικοποίηση, όπως διαρθώνεται μέσα από το όριο σπουδών, τις διαγραφές, τις υποχρεωτικές παρουσίες και τις αλυσίδες μαθημάτων.

Πτυχίο - Επαγγελματικά δικαιώματα

Το κάθε τήμα ωφείλει να παρέχει ένα ενιαίο και αδιαίρετο πτυχίο για όλους τους απόφοιτους του. Το πτυχίο αυτό θα προσφέρει πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα σε αντιστοιχία με τον εκάστοτε επαγγελματικό κλάδο, έτσι ώστε να εξασφαλίζονται οι συλλογικές συμβάσεις. Παράλληλα, διεκδικούμε την κατάργηση του συστήματος ακαδημαϊκών πιστωτικών μονάδων ECTS, σε κάθε επίπεδο της εκπαιδευτικής διαδικασίας και χωρίς αυτό να αποτελεί τροχοπέδη στη σχέση των ελλήνων φοιτητών και αποφοίτων με τα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Τέλος, επιδιώκουμε τη ρήξη με τις λογικές μετεκπαίδευσης και έξτρα προσόντων ως προαπαιτούμενα, ενώ στο τομέα της εργασίας θα πρέπει ο εργοδότης να καλύπτει τα έξοδα της όποιας αναγκαίας εξειδίκευσης. 

Κοινωνικός ρόλος του επιστήμονα

Θελουμε έναν επιστήμονα που θα παράγει έργο, γνώση και έρευνα σύμφωνα με τις ανάγκες της κοινωνίας. Ένα επιστήμονα – εργαζόμενο, που θα οργανώνεται και διεκδικεί συλλογικά στο χώρο εργασίας του, ενώ θα αντιλαμβάνεται τον εαυτό του, ως αναπόσπαστο κομμάτι του κοινωνικού συνόλου, δε θα δρα συντεχνιακά, αλλά με άξονα την αλληλεγγύη. Να διεκδικήσουμε δηλαδή, την ακαδημαϊκή κατάρτιση των προγραμμάτων σπουδών κόντρα στην εξάρτηση της επιστήμης από οικονομικά συμφέροντα, εντός ένος πανεπιστημίου – κοινωνικού χώρου κι όχι κέντρου κατάρτισης. 



4. ΕΡΕΥΝΑ

Μέχρι τώρα η έρευνα είχε αφεθεί σε ομάδες ειδικών και είχε αποκοπεί από κάθε μορφή κοινωνικού ελέγχου. Αυτό οδήγησε στην ενίσχυση της επιχειρηματικής λειτουργίας εντός των ιδρυμάτων και διαμόρφωσε καθηγητικές και επιχειρηματικές ελίτ. Oφείλουμε στον αντίποδα αυτού του παραδείγματος να δημιουργήσουμε και μέσα από την πανεπιστημιακή έρευνα, ένα οικονομικό και παραγωγικό μοντέλο με κυρίαρχο τον ρόλο των εργαζομένων, της νεολαίας, και όλων των πληττόμενων κοινωνικών ομάδων, προκειμένου να βρίσκεται στο επίκεντρο η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι η εξασφάλιση του κέρδους για τους λίγους. 

Α. Κοινωνικός έλεγχος:
Οι έρευνες που διεξάγονται μέχρι τώρα έχουν ως στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων μεγάλων εταιριών και διεξάγονται κυρίως από κλειστές ομάδες καθηγητών. 
Αρχικά προτείνουμε τον περιορισμό της ανάληψης προγραμμάτων από συγκεκριμένους μόνο καθηγητές και παράλληλα τον περιορισμό των υπέρογκων αμοιβών τους. Ταυτόχρονα αγωνιζόμαστε για την συμμετοχή (εκπροσώπηση με δικαίωμα λόγου και ψήφου) των συλλόγων φοιτητών και εργαζομένων μέσω των δομών τους στην λήψη των αποφάσεων για την έρευνα, από όποιο όργανο και αν γίνεται αυτή (πχ. Επιτροπές ερευνών). Αντίθετα με το προηγούμενο μοντέλο, στόχος μας είναι δηλαδή η ζωντανή και συνεχής παρουσία των φοιτητικών συλλόγων  και η κατοχύρωση εκπροσώπησης τους με θεσμικό τρόπο. Επίσης, τοπικοί φορείς και εγχειρήματα επιδιώκουμε να μπορούν να συμμετέχουν ουσιαστικά στην διαδικασία και τον σχεδιασμό του ερευνητικού έργου. 

Β. Κοινωνική χρησιμότητα και διαφάνεια στην έρευνα
Στην παρελθούσα κατάσταση, εξαιτίας των προϋποθέσεων και των περιορισμών που επέβαλε το κεφάλαιο, σε αγαστή συνεργασία με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, τα κονδύλια της έρευνας κατευθύνονταν αποκλειστικά σε ιδιωτικούς φορείς. Αντιθέτως η έρευνα θα πρέπει να γίνεται με τα μάτια στραμμένα στην κοινωνία, δηλαδή στις κοινωνικές ανάγκες, από ερευνητικές ομάδες με αμοιβαία συμμετοχή του συνόλου της πανεπιστημιακής κοινότητας. Την ευθύνη διεξαγωγής των ερευνητικών προγραμμάτων θα πρέπει να φέρουν πανεπιστημιακοί και δημόσιοι φορείς.
Αυτή η έρευνα θα αφορά ζητήματα που άπτονται άμεσα των αναγκών της κοινωνίας. Για παράδειγμα είναι σημαντικό μεταξύ άλλων να γίνουν μελέτες για δομές πρόνοιας και αλληλεγγύης, έρευνα για το περιβάλλον (πχ Σκουριές και επιπτώσεις στο οικοσύστημα, στην υγεία και την πρωτογενή παραγωγή), για τις ανάγκες και την προώθηση εγχειρημάτων αυτοοργάνωσης και συνεταιρισμών (πχ ΒΙΟΜΕ) , μελέτες σχετικά με την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές κ.α. Διεκδικούμε επίσης ισότιμη αντιμετώπιση και χρηματοδότηση από το κράτος τόσο για την εφαρμοσμένη έρευνα με υλικό και πρακτικό αποτύπωμα, όπως αναλύθηκε παραπάνω,  όσο και για την βασική έρευνα ή την έρευνα στο πεδίο των ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών. 
Νευραλγικό σημείο μιας συνολικότερης στρατηγικής για την Έρευνα αποτελεί και η διαφάνεια σε κάθε στάδιο υλοποίησής της. Για μας αυτό σημαίνει, δημοσιότητα και αξιοκρατία στον τρόπο επιλογής του ερευνητικού προσωπικού αλλά και διαφάνεια όσον αφορά την απορρόφηση και την κατανομή των κονδυλίων σε όλα τα επίπεδα του ερευνητικού έργου, με στόχο να προλαμβάνονται φαινόμενα υπερχρέωσης του προϋπολογισμού του ερευνητικού προγράμματος ή φαινόμενα μαύρης και αδήλωτης εργασίας.


5: ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
κοινωνική διάσταση των πανεπιστημίων ως χώρος αλληλεπίδρασης , δημοκρατίας, ελεύθερης έκφρασης και δράσης, αλλά και διάχυσης εμπειριών και γνώσης αποτελεί ρήγμα στην νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη που έχουν οδηγηθεί τα πανεπιστήμια. Όλα τα παραπάνω αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά για τον εκδημοκρατισμό των πανεπιστημίωντων συλλογικών διαδικασιών αλλά και τη σύνδεση με τις τοπικές κοινωνίες πάνω σε δομές και εγχειρήματα που οικοδομούνταιΔεν έχουμε αυταπάτες οτι τα  αυτοδιαχειριζόμενα στέκιακυλικείαβιβλιοθήκες κ.α θα λύσουν τα προβλήματα της σκληρής καθημερινότητας που βιώνουμε είναι όμως αυτά που θα σκιαγραφήσουν την κοινωνία για την οποία παλεύουμε μια κοινωνία μακρυά από τη λογική του κέρδους.
Σ’ αυτήν την υπόθεση ο ρόλος των φοιτητικών συλλόγων ως εγγυητής  εγχειρημάτων αυτοοργάνωσηςαλληλεγγύης και πολιτιστικών αντιπαραδειγμάτων  είναι καθοριστικός για την  καθολική στήριξη και ανάπτυξη τους από την πανεπιστημιακή κοινότητα.
ü Η αλληλεγγύη θα πρέπει να αποτελέσει βασικό στοιχείο του πανεπιστημίου ως κοινωνικό χώροΗ δικιά μας ανάλυση αντιλαμβάνεται την αλληλεγγύη ως κάτι που θα πρέπει να είναι απτους “από κάτω” για τους “από κάτω”κόντρα στην “αλληλεγγύη” που μας πλασάρουν κανάλιαεκκλησίες και εταιρίες εμείς παλεύουμε να γίνει έννοια του καθενός το ζόρι του διπλανού του σπάζοντας τον ατομικό δρόμο και τη λογικής “η καριέρα μου θα με ξελασπώσει”. Σε αυτή τη κατεύθυνση, η εμπλοκή-δημιουργία κινημάτων και δομών αλληλεγγύης στο χώρο του πανεπιστήμιουόπως παζάρια χωρίς μεσάζοντεςκοινωνικά ιατρεία-παντοπωλεία-φαρμακείαώστε να αποτελέσει το πανεπιστήμιο ένα χώρο όπου κινήματα θα δρουνθα συζητούνθα συνδιαμορφώνουνΈτσι το πανεπιστήμιο θα συνδέεται άμεσα με την κοινωνία και θα αποτελεί σημείο συνάντησης αυτήςΒάση αυτής της λογικής το πανεπιστήμιο θα πρέπει να βρίσκεται μέσα στις πόλεις και όχι ξεκομμένο από αυτές.

· Δημιουργία δομών αυτοδιαχείρισης με την ενεργό συμμετοχή κομματιών που ζουν και εργάζονται στο πανεπιστήμιο όπως διοικητικοί, καθηγητές, καθαρίστριες, φύλακες κλπ. (π.χ αυτοδιαχειριζόμενη-συνεταιριστική λέσχη σε σύνδεση με το κίνημα ‘’χωρίς μεσάζοντες’’ για την αναβάθμιση της ποιότητας και τη στήριξη τοπικών παραγωγών, δίκτυα ανταλλαγής σημειώσεων, αυτοδιαχειριζόμενα κυλικεία, στέκια ως χώροι δημοκρατίας πολιτικής ζύμωσης και πολιτιστικής δημιουργίας) . Δομές οι οποίες θα λειτουργούν ΟΧΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ με την λογική του κέρδους. Τέτοια εγχειρήματα αυτοοργάνωσης και συλλογικής ζωής αποτελούν αντιπαραδείγματα, τα οποία σπάνε και το κυρίαρχο πρότυπο του ατομικού δρόμου, με την αλληλεγγύη να καλλιεργείται στην πράξη. Οι αποφάσεις θα παίρνονται μέσα από ανοιχτές διαδικασίες συνελεύσεων.

· Το πανεπιστήμιο πρέπει να λειτουργεί ως χώρος αμφισβήτησης και δημιουργίας χώρος ανοιχτός σε πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσειςπολιτιστικούς συλλόγους και αθλητικές δραστηριότητες ως μορφές αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου των   φοιτητών σε μια άλλη κατεύθυνσηΣημαντικό ρόλο σε αυτό παίζουν οι Φοιτητικοί Σύλλογοι ως πυρήνας που θα εμπλέκει τους φοιτητές σε τέτοια εγχειρήματα.  Πολιτιστικοί φοιτητικοί σύλλογοι οφείλουν να δημιουργηθούν και να ενισχυθούν όπου υπάρχουνΗ επανάκτηση της πολιτικής από τους «από κάτω» αποτυπώνει και τη πολιτιστική αναγέννηση που με μαζικούς όρους πρέπει να αναπτυχθεί. . Όλα τα παραπάνω θα πρέπει να υλοποιούνται στη συλλογική βάση καθώς και να υλοποιούνται έξω από εμπορικές λογικές επίτευξης κέρδουςΜε βάση τα παραπάνω η ΑΡΕΝ οφείλει το επόμενο χρονικό διάστημα να αποτελέσει τον καταλύτη στην δημιουργία των δομών εκείνων που θα δίνουν διεξόδους στον κόσμο των σχολών για τον ελεύθερο χρόνο μέσα από τους συλλόγους τους.
Όλα τα παραπάνω συνδέονται με μια λεπτή κόκκινη γραμμήΑυτή της επαναφοράς του πανεπιστημιακού ασύλουΠέρα από την εγγύηση για την απρόσκοπτη υλοποίηση των παραπάνω δράσεων και κοινωνικών πειραματισμώνμακριά από παρεμβάσεις από την πλευρά του κράτουςθεωρούμε πως η ίδια  η προσπάθεια και εμπλοκή του κόσμου των σχολών στα παραπάνω εγχειρήματα θα αποτελέσει τον καλύτερο χώρο ζύμωσης της αναγκαιότητας ενός θεσμοθετημένου χώρου ελευθερίαςΕνάντια λοιπόν στην προηγούμενη λογική που έβαζε ο ν.Διαμαντοπούλου για τη συνολική κατάργηση του ασύλου και τη συνεχή του πρακτική αμφισβήτηση με παρουσία των δυνάμεων καταστολήςείναι καθήκον μας να διεκδικήσουμε την πλήρη επαναφορά του (όπως ορίζεται και στο Άρθρο 16 του συντάγματος). Το ακαδημαικό άσυλο δεν περιορίζεται για μας σε ένα χώρο ελεύθερης διακίνησης ιδεών αλλά γίνεται αντιληπτό ως εστία προάσπισης τόσο των φοιτητικών όσο και των κοινωνικών αγώνων και του κοινωνικού πειραματισμού εν γένει σε μια διαδικασία ανοίγματος του πανεπιστημίου στην κοινωνίαΣε κάθε περίπτωση αρμόδιο για την προάσπιση του είναι η ακαδημαική κοινότητα είναι οι Φ.Σκαι τα όργανα τους παίζουν κομβικό ρόλο σε όλη τη διαδικασία.
Για να μιλήσουμε για το πανεπιστήμιο σαν κοινωνικό χώρο πρέπει πρώτα να εξετάσουμε τη σχέση του με την υπόλοιπη κοινωνίαΗ εμπλοκή της τοπικής κοινωνίας είναι απαραίτητη προυπόθεση για να πάρουν σάρκα και οστά δομές αυτοδιαχείρησης-αλληλεγγύης σαν τις προηγούμενες που αναφέρθηκαν αλλά και για να αποτελέσει έμπρακτα το πανεπιστήμιο χώρος αμφισβήτησηςδημιουργίας και αντίστασης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου