Εδώ και ενάμιση σχεδόν χρόνο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, καλλιεργώντας τον φόβο και με όπλο τον εκβιασμό, επιχειρεί την μεγαλύτερη επίθεση της μεταπολίτευσης στις κοινωνικές κατακτήσεις. Τα μέτρα εμφανίζονται ως ένας απαραίτητος μονόδρομος για την μείωση του χρέους. Ένα τεράστιο ψέμα. Όχι μόνο γιατί το χρέος αυξάνεται αντί να μειώνεται, αλλά γιατί μερικά από τα σημαντικότερα μέτρα, όπως οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα, δεν σχετίζονται καθόλου με τα δημοσιονομικά μεγέθη.
Δεν έχουν όμως παραλείψει να πουν την αλήθεια. Ότι δηλαδή η «κρίση είναι ευκαιρία». Ευκαιρία για να ολοκληρώσουν όλες τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που δεν κατόρθωσαν τα προηγούμενα χρόνια. Ιδιωτικοποιήσεις, επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, περιορισμό του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της υγείας και της παιδείας. Τίποτα από τα παραπάνω δεν φέρνει κάτι νέο στο κυβερνητικό έργο του ΠΑΣΟΚ. Σήμερα όμως έχουν βρει την ευκαιρία να δημιουργήσουν τη χώρα που κάθε εργοδότης και επιχειρηματίας θα μπορούσε να ονειρευτεί.
Εδώ και ενάμιση σχεδόν χρόνο μας έλεγαν ότι η Ελλάδα αποτελεί κάποια παγκόσμια ιδιαιτερότητα. Μας έλεγαν ότι φταίμε εμείς για την κρίση γιατί «ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητες μας». Να όμως που σταδιακά μια σειρά από κυβερνήσεις λαμβάνουν τα ίδια μέτρα. Να όμως που έπεσε το καμάρι του νεοφιλελευθερισμού, η Ιρλανδία, και στις ΗΠΑ προχωράνε σε περικοπές για την αποφυγή της πτώχευσης. Ταυτόχρονα η Ε.Ε. υιοθετεί με το «σύμφωνο για το ευρώ» μια συνολική πολιτική λιτότητας και επίθεσης σε μισθούς, δικαιώματα και συντάξεις.
Η επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου είναι συνολική γιατί συνολικό είναι και το πρόβλημα. Δεν βρισκόμαστε μπροστά σε κάποια ελληνική ιδιαιτερότητα ή σε μία απλή κρίση χρέους. Ζούμε μια δομική καπιταλιστική κρίση και δουλειά μας είναι να την μετατρέψουμε σε κρίση του καπιταλισμού. Σε αυτή την κρίση δεν φτάσαμε γιατί «ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητες μας», αλλά γιατί κεφάλαιο και κυβερνήσεις ζουν πάνω στις δυνατότητες μας.
Ζούμε σε μία χώρα που τα τελευταία χρόνια έχει παραχθεί τεράστιος πλούτος. Το ελληνικό ΑΕΠ έχει αυξηθεί σχεδόν 60%. Το χρέος όμως δεν μειώθηκε γιατί τόσα χρόνια η φορολογία του ελληνικού κεφαλαίου έπεσε από το 45% στο 20%. Το κρατικό χρέος αποτελεί τη συσσωρευμένη νόμιμη φοροαπαλλαγή του ελληνικού κεφαλαίου. Είναι η άλλη όψη των κερδών που τόσα χρόνια ο ελληνικός καπιταλισμός έβγαζε σε βάρος των δικαιωμάτων μας. Η καλύτερη απόδειξη βρίσκεται στις ελβετικές τράπεζες και ονομάζεται ελληνικές καταθέσεις 600 δις. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν χαθεί 100 δις έσοδα λόγο των φοροαπαλλαγών και της μείωσης των φορολογικών συντελεστών για τα κέρδη των Α.Ε. Για να το πούμε με έναν τρόπο που ίσως σας θυμίζει κάτι: ”λεφτά υπάρχουν”…
Εδώ και ένα μήνα όμως ο φόβος έχει αλλάξει στρατόπεδο. Από τις 25 Μάη έως και σήμερα, καθημερινά ο κόσμος που ως τώρα υπέμενε όπως μπορούσε τη βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας είπε «ως εδώ». Το κίνημα των πλατειών που γεμίζει ζωή και δημοκρατικό περιεχόμενο το Σύνταγμα και τις πλατείες όλης της χώρας, που βάζει τις έννοιες της ισότητας, της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης, της αξιοπρέπειας στο καθημερινό λεξιλόγιο ανατρέπει τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς και προκαλεί τρόμο στην κυβέρνηση και τους συνοδοιπόρους της. Στις 15 Ιούνη μέσα σε έξι ώρες η χώρα άλλαξε τρεις φορές πρωθυπουργό. Η Ε.Ε. και το ΔΝΤ κάθε πέντε λεπτά επαναλάμβαναν ότι έχουμε εξασφαλισμένη την Πέμπτη δόση. Η ΝΔ, που η μοναδική της διαφωνία είναι το να γίνουν ακόμα μεγαλύτερα δωράκια στις επιχειρήσεις, συμφώνησε με το ΠΑΣΟΚ για κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Νέα δάνεια και κυβερνήσεις εθνικής ενότητας μπορούν να βοηθήσουν τον κόσμο της εργασίας και την νεολαία μόνο όπως το σχοινί βοηθάει τον κρεμασμένο. Ο δικός μας δρόμος περνάει μέσα από την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της. Περνάει μέσα από την συνολική ανατροπή των κοινωνικών συσχετισμών. Να μειωθούν τα κέρδη και τα προνόμια των τραπεζών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών όχι τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις μας.
Την Τετάρτη 29 Ιουνίου, στα πλαίσια της 48ωρης απεργίας, εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα διατρανώνοντας την αντίθεση τους στο καταστροφικό για την κοινωνία Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα που ψηφιζόταν στη Βουλή. Οι διαθέσεις του κατασταλτικού μηχανισμού έγιναν εμφανείς εξ αρχής, όταν λίγο μετά τις 13:00 οι δυνάμεις των ΜΑΤ, βάσει κυβερνητικών εντολών προσπάθησαν να εκκενώσουν την πλατεία Συντάγματος, όπου για περισσότερο από ένα μήνα γράφονται σελίδες της νεότερης ιστορίας. Χρειάστηκαν τόνοι χημικών και κυνηγητό σε ολόκληρη την πόλη για να καταφέρουν να απομαζικοποιήσουν τη συγκέντρωση. Ο κόσμος όμως άντεχε. Η αρχική τεράστια συγκέντρωση του Συντάγματος μετατράπηκε σε πολλές συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας. Ο κόσμος με την πρώτη ευκαιρία ξανασυγκεντρωνότανε και προσπαθούσε να πλησιάσει στο Σύνταγμα. Το όργιο βίας και καταστολής κορυφώθηκε με απρόκλητες επιθέσεις σε ειρηνικούς διαδηλωτές, πνίγοντας την πλατεία Συντάγματος στα χημικά, τραυματίζοντας πάνω από 500 διαδηλωτές και με πογκρόμ που επεκτάθηκαν σε όλους τους γύρω δρόμους.
Ούτε η τρομοκρατία, ούτε η απογοήτευση, μόνο οι φυσικές αντοχές του καθενός αποτέλεσαν το όριο με το οποίο οι ίδιοι αναμετρήθηκαν. Μπορεί για δυο μέρες η κυβέρνηση να μετέτρεψε την πλατεία Συντάγματος σε άσυλο των δυνάμεων της ΕΛΑΣ και των ακροδεξιών παρακρατικών συνεργατών τους, αλλά πλέον το μόνο που κατάφεραν είναι να μεγαλώσει ο θυμός και η απαξίωση και όχι ο φόβος.
Είναι αλήθεια, λοιπόν, βρισκόμαστε σε πόλεμο και ο Γ. Παπανδρέου είναι ο αρχιστράτηγος των εχθρών. Ένας πόλεμος που διεξάγεται σε βάρος του κόσμου της δουλειάς και της νεολαίας, σε βάρος της τεράστιας πλειοψηφίας της κοινωνίας με μοναδικό στόχο τη διασφάλιση των προνομίων των τραπεζών, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών.
Προφανώς, το σχέδιο της κυβέρνησης για κατάπνιξη κάθε φωνής αντίστασης στο «μονόδρομό» της και εξόντωσης (ακόμη και φυσικής) κάθε αγωνιζόμενου πολίτη, βρίσκεται στο αποκορύφωμα του.
Oι αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας δεν τρομοκρατούνται δεν καταστέλλονται!
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου